wymowa:
IPA[ˌɔʒɛˈʧ̑ɛ̃ɲɛ], AS[ožečńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.-ni…akc. pob. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) jęz. część zdania informująca o czynności lub stanie podmiotu
(1.2) jakaś opinia, osąd, ekspertyza
(1.3) praw. rozstrzygnięcie danej sprawy przez organ państwa działający w ramach swej kompetencji
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.1) Orzeczenie złożone składa się z łącznika i orzecznika.
(1.2) Budynek był w tak złym stanie technicznym, że administrator wystąpił do eksperta o orzeczenie techniczne, aby zadecydować o remoncie albo nawet o rozbiórce.
(1.3) Od orzeczeń wydanych w pierwszej instancji można się odwołać.
składnia:
kolokacje:
(1.1) orzeczenie prosteorzeczenie złożoneorzeczenie analityczneorzeczenie imienne
(1.2) orzeczenie techniczne / mykologiczno-budowlane
(1.3) orzeczenie sądu / organu administracjiuchylić / unieważnić / wydać / opublikować / ogłosić orzeczenie • glosa do orzeczenia
synonimy:
(1.2) opinia, osąd, ekspertyza
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
(1.3) decyzja administracyjna, postanowienie, wyrok
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. orzecznictwo n, orzecznik m, orzeczniczka ż, orzekanie n, rzeczenie n
czas. orzekać ndk., orzec dk., rzec dk.
przym. orzeczeniowy, orzecznikowy, orzeczniczy, rzeczony
związki frazeologiczne:
etymologia:
rzecz. odczas. od orzec
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: