orędownik

orędownik (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba orędująca, popierająca bądź wstawiająca się za kimś lub czymś

(1.2) daw. poseł, wysłannik

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	orędownik	orędownicy
dopełniacz	orędownika	orędowników
celownik	orędownikowi	orędownikom
biernik	orędownika	orędowników
narzędnik	orędownikiem	orędownikami
miejscownik	orędowniku	orędownikach
wołacz	orędowniku	orędownicy

przykłady:

(1.1) Na prawo od niego wyrzeźbiono Tomasza Jeffersona, trzeciego z kolei prezydenta USA, wielkiego orędownika ekspansji na zachód i autora Deklaracji Niepodległości.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) obrońca, zwolennik, rzecznik

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. orędownictwo n

forma żeńska orędowniczka ż

czas. orędować ndk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) proponent, advocate, apostle
• bułgarski: (1.1) ходатай m
• esperanto: (1.1) advocato, probatalanto

źródła: