Wikisłownik

latarka

latarka (język polski)

edytuj
 
latarka (1.1)
wymowa:
IPA: [laˈtarka], AS: [latarka] ​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) podręczne urządzenie elektryczne emitujące światło
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianowniklatarkalatarki
dopełniaczlatarkilatarek
celowniklatarcelatarkom
bierniklatarkęlatarki
narzędniklatarkąlatarkami
miejscowniklatarcelatarkach
wołaczlatarkolatarki
przykłady:
(1.1) Zaświeć latarkę, bo jest tak ciemno, że nic nie widać.
(1.1) Sokista świecił mi latarką prosto w oczy.
składnia:
kolokacje:
(1.1) zapalić / zapalać / zaświecić / zaświecać / włączyć / włączać latarkę • gasić / wyłączyć / wyłączać latarkę • oświetlać / oświetlać coś latarką • poświecić / przyświecać sobie (komuś) latarką • bateria / żarówka do latarki • latarka elektryczna / diodowa / laserowa / ksenonowa / akumulatorowa
synonimy:
(1.1) lampka; przest. bateryjka; gw. (Górny Śląsk) taszlampa
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
(1.1) czołówka
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. latarnik mos
zdrobn. latarenka ż, latareczka ż
zgrub. latarnia ż
przym. latarniowy, latarkowy, latarniany
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. latar(nia) + -ka[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑   Hasło „latarka” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=latarka&oldid=8285732”