hiponim

hiponim (język polski)

wymowa:

IPA: [xʲiˈpɔ̃ɲĩm], AS: [χʹipõńĩm], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) jęz. wyraz o znaczeniu węższym od danego i podrzędnym wobec niego, np. „drzewo” w stosunku do słowa „roślina”; zob. też hiponimia w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	hiponim	hiponimy
dopełniacz	hiponimu	hiponimów
celownik	hiponimowi	hiponimom
biernik	hiponim	hiponimy
narzędnik	hiponimem	hiponimami
miejscownik	hiponimie	hiponimach
wołacz	hiponimie	hiponimy

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

(1.1) hiperonim

hiperonimy:

(1.1) wyraz

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. hiponimiczny

rzecz. hiponimia ż

przysł. hiponimicznie

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. hipo- + -onim < gr. ὑπό + -ώνυμο (ypó + -ṓnymo) → pod + nazwa

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) hyponym
• baskijski: (1.1) hiponimo
• białoruski: (1.1) гіпонім m (gìponìm)
• czeski: (1.1) hyponymum n
• francuski: (1.1) hyponyme m
• hiszpański: (1.1) hipónimo m
• kataloński: (1.1) hipònim m
• niemiecki: (1.1) Hyponym n, Unterbegriff m
• nowogrecki: (1.1) υπώνυμο n (ypónymo)
• portugalski: (1.1) eur. port. hipónimo m, braz. port. hipônimo m
• rosyjski: (1.1) гипоним m (gipónim)
• słowacki: (1.1) hyponymum n
• szwedzki: (1.1) hyponym w
• ukraiński: (1.1) гіпонім m (gìponìm)
• włoski: (1.1) iponimo m

źródła: