grobowiec
grobowiec (język polski)
edytuj
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) okazała budowla lub wydzielone, zazwyczaj ozdobione, miejsce w innej budowli, gdzie pochowany jest zmarły; zob. też grobowiec w Wikipedii
- (1.2) gw. muz. fortepian[1]
- (1.3) gw. przestępcza piwnica[1]
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik grobowiec grobowce dopełniacz grobowca grobowców celownik grobowcowi grobowcom biernik grobowiec grobowce narzędnik grobowcem grobowcami miejscownik grobowcu grobowcach wołacz grobowcu grobowce
- przykłady:
- (1.1) Był to grobowiec bardzo prosty i ubogi, ale takiego kształtu i w taki sposób przyozdobiony, że aby móc podobny mu zobaczyć, trzeba by cofnąć się wstecz o kilka wieków.[2]
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) przest. grobowisko
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) grób
- hiponimy:
- (1.1) cenotaf, konfesja, krypta, kurhan, mastaba, mauzoleum, panteon, piramida, sarkofag, tumba[3]
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- tłumaczenia:
- (1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: fortepian
- (1.3) zobacz listę tłumaczeń w haśle: piwnica
- albański: (1.1) varr m
- angielski: (1.1) tomb, sepulcher
- arabski: (1.1) قبر
- czeski: (1.1) hrobka ż
- hiszpański: (1.1) sepulcro m
- interlingua: (1.1) cenotaphio, sepulchro, sepulcro
- kaszubski: (1.1) grobnica ż
- niemiecki: (1.1) Gruft m
- rosyjski: (1.1) склеп
- słowacki: (1.1) hrobka
- szwedzki: (1.1) grav w, grift w
- włoski: (1.1) marmo m
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1 Stanisław Kania, Słownik argotyzmów, Wiedza Powszechna, Warszawa 1995, ISBN 83-214-0993-8, s. 91.
- ↑ E. Orzeszkowa: Nad Niemnem
- ↑
Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
