gędźba

To jest najnowsza wersja przejrzana, która została oznaczona 3 cze 2022. Od tego czasu wykonano 2 zmiany, które oczekują na przejrzenie.
wymowa:
[uwaga 1] IPA[ˈɡɛ̃ɲʥ̑ba], AS[gńʒ́ba], zjawiska fonetyczne: nazal.asynch. ę 
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) st.pol.[1] dziś poet.[2] muzyka, gra na instrumencie; zob. też gędźba w Encyklopedii staropolskiej
(1.2) st.pol.[1] muz. zob. gęśle
(1.3) daw. rzad.[2] grajkowie, muzykanci
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.1) Cmentarz jakby się napełniał cieniamitłumem widmgąszczem mrocznych zarysówgędźbą rozjęczonych a cichych głosów… […] [3]
(1.3) A że w izbie miejsca wkrótce nie stało, chłopcy i dziewczęta koło wiedli w podwórku, gdzie i gędźba usiadła na przyzbie.[4]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) muzyka
(1.2) instrument
(1.3) muzyk
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. gędzić ndk., gąść ndk.
rzecz. gędźbiarz m, gędzenie n, gędziec m, gęśle
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
(1.1) por. czeskie hudba
  1. jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: muzyka
(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: gęśle
źródła:
  1. 1,0 1,1   Hasło „gędźba” w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. I: A-G, Warszawa 1900–1927, s. 817.
  2. 2,0 2,1 Hasło „gędźba” w: Słownik języka polskiego, red. Witold Doroszewski, t. 2, Państwowe Wydawnictwo Wiedza Powszechna, Warszawa 1958–1969, s. 112.
  3. W. Reymont Chłopi
  4. J.I. Kraszewski: Stara baśń