brunetka (1.1)
wymowa:
IPA[brũˈnɛtka], AS[brũnetka], zjawiska fonetyczne: nazal. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) kobieta o włosach czarnego koloru
(1.2) daw. środ. polit. walizka w ciemnym kolorze służąca do transportu materiałów agitacyjnych (bibuły)[1]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Spotkałem się wczoraj ze śliczną brunetką.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. bruneta ż, brunecik m
forma męska brunet m
zdrobn. bruneteczka ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Mieczysław Karaś, Kilka uwag o polskiej gwarze partyjnej przed pierwszą wojną światową, „Język Polski” nr 1/1951, s. 20.
 
brunetka (1.1)
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) brunetka[1]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. bruneta ż
forma męska brunet m
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. Iwona Imioło, Kieszonkowy słownik czesko-polski, polsko-czeski, Krakowskie Wydawnictwo Naukowe, Kraków 2008, ISBN 978-83-7435-949-8, s. 27.
 
brunetka (1.1)
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) brunetka[1][2]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) bruneta, tmavovláska
antonimy:
(1.1) blondínka, blondína
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. bruneta ż
forma męska brunet m
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. Zofia Jurczak-Trojan, Halina Mieczkowska, Elżbieta Orwińska, Maryla Papierz, Słownik słowacko-polski, t. I, A-Ô, TAiWPN Universitas, Kraków 2005, ISBN 83-242-0569-1, s. 52.
  2. Hasło „brunetka” w: Slovník súčasného slovenského jazyka A – G [Słownik współczesnego języka słowackiego A – G], gł. red. Klára Buzássyová i Alexandra Jarošová, Veda, vydavateľstvo Slovenskej akadémie vied, Bratysława 2006, ISBN 978-80-224-0932-4.