blama

blama (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) gw. reg. ośmieszenie się

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	blama	blamy
dopełniacz	blamy	blam
celownik	blamie	blamom
biernik	blamę	blamy
narzędnik	blamą	blamami
miejscownik	blamie	blamach
wołacz	blamo	blamy

przykłady:

(1.1) Nie rób blamy i ubierz się do porządku.

składnia:

kolokacje:

(1.1) ale blama!

synonimy:

(1.1) blamaż, gafa, kaszana, klops, kompromitacja, niepowodzenie, obciach, porażka, wpadka, wsypa, wtopa

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. blamaż mrz

czas. blamować się ndk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

niem. Blamage < niem. blamieren → blamować się < franc. blâmer → ganić, krytykować, potępiać

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: blamaż

źródła:

blama (język węgierski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) blamaż

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) blamázs

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. blamázs, blamálás

czas. blamál, blamíroz

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: