Ludmiła

Ludmiła (język polski)

wymowa:

IPA: [ludˈmʲiwa], AS: [ludmʹiu̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

(1.1) polskie imię żeńskie pochodzenia słowiańskiego; zob. też Ludmiła w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Ludmiła	Ludmiły
dopełniacz	Ludmiły	Ludmił
celownik	Ludmile	Ludmiłom
biernik	Ludmiłę	Ludmiły
narzędnik	Ludmiłą	Ludmiłami
miejscownik	Ludmile	Ludmiłach
wołacz	Ludmiło	Ludmiły

przykłady:

(1.1) Cześć, mam na imię Ludmiła i jestem nauczycielką fizyki z Zamościa.

składnia:

kolokacje:

(1.1) pani Ludmiła • siostra / kuzynka / ciocia / babcia Ludmiła • kobieta imieniem (o imieniu) Ludmiła • święta / błogosławiona Ludmiła • mieć na imię / nosić imię / używać imienia Ludmiła • dać na imię / nadać imię / ochrzcić imieniem Ludmiła • otrzymać / dostać / przybrać imię Ludmiła • dzień imienin / imieniny Ludmiły • na Ludmiłę (o dniu)

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) imię

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Ludomiła ż, Ludzimiła ż, Ludźmiła ż

zdrobn. Ludmiłka ż

forma męska Ludmił m, Ludomił m

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• czeski: (1.1) Ludmila ż
• rosyjski: (1.1) Людмила ż
• słowacki: (1.1) Ľudmila ż
• włoski: (1.1) Ludmila ż

źródła: