Zakorek

Zakorek – wada drewna z grupy wad budowy. Jest to pasmo kory zarośniętej częściowo lub całkowicie przez drewno. Zakorek powstaje w następstwie: zrastania się rozwidleń gałęzi z pniem (często z mimośrodowością), nabiegów korzeniowych, zrakowaceń, zarastania zabitek.

Schemat zakorka powstałego po zarastaniu rany A. zakorek zamknięty, B. Zakorek otwarty, Elementy pomiarowe: S- szerokość, H- głębokość.

Zakorki dzielą się na:

• występujące w drewnie okrągłym:
  • otwarte – widoczne na czole drewna okrągłego w postaci wypełnionej korą szczeliny, łączącej się z korowiną na pniu drzewa,
  • zarośnięte – widoczne na czole drewna okrągłego tylko w postaci wypełnionej korą szczeliny,

Na czole sortymentów okrągłych mierzy się głębokość zalegania zakorka lub jego szerokość, a wymiary wyraża się w centymetrach lub w odniesieniu do średnicy czoła drewna.

• występujące w materiałach tartych:
  • nieprzechodzący – widoczny tylko na jednej podłużnej powierzchni tarcicy,
  • przechodzący – widoczny na przeciwległych podłużnych powierzchniach.

W materiałach tartych i arkuszach forniru określa się długość i szerokość największego zakorka w centymetrach lub w milimetrach oraz w odniesieniu do odpowiednich wymiarów sztuki.

Zakorki zakłócają jednorodną budowę drewna z powodu obecności kory i zniekształcenia słojów rocznych wokół zakorka, wpływ ten zależy od rodzaju, wymiarów i liczby zakorków.

• 
  Zakorek powstały przy zrastaniu się dwóch pni.