Ylli Bufi
Ylli Bufi (ur. 25 maja 1948 w Tiranie[1]) – albański polityk i chemik, deputowany, minister, w 1991 premier Albanii.
| Data i miejsce urodzenia |
25 maja 1948 |
|---|---|
| Premier Albanii | |
| Okres |
od 5 czerwca 1991 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Minister przemysłu lekkiego i spożywczego Albanii | |
| Okres |
od 1990 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
Życiorys
edytujZ wykształcenia chemik, absolwent Uniwersytetu Tirańskiego, uzyskał również doktorat. Do pierwszej połowy lat 80. pracował m.in. w przedsiębiorstwach przemysłu spożywczego[1]. Działacz komunistycznej Albańskiej Partii Pracy, doszedł do stanowiska zastępcy członka komitetu centralnego[2]. W 1983 został wiceministrem w resorcie przemysłu lekkiego i spożywczego[1]. W latach 1990–1991 kierował tym ministerstwem w rządach Adila Çarçaniego i Fatosa Nano[2]. Był to okres pogłębiającego się kryzysu gospodarczego, społecznego i politycznego państwa, co wymuszało na komunistycznym przywódcy państwa Ramizie Alii stopniowe zmiany. W marcu 1991 odbyły się wielopartyjne wybory, w których komuniści uzyskali ponad 2/3 mandatów w parlamencie[3]. Ylli Bufi został wówczas wybrany na deputowanego[4], a w maju tegoż roku objął stanowisko ministra do spraw wyżywienia w drugim rządzie Fatosa Nano[1].
Przywódca demokratycznej opozycji Sali Berisha domagał się dalszych zmian, wspierając strajk generalny, który w czerwcu wymusił dymisję premiera. Doprowadziło to do powołania nowego rządu, w skład którego poza komunistami (którzy w tym samym miesiącu przekształcili się w Socjalistyczną Partię Albanii) weszli też przedstawiciele innych ugrupowań (głównie Demokratycznej Partii Albanii)[3]. Na czele tzw. rządu stabilizacji stanął Ylli Bufi[1], urząd objął 5 czerwca[5], a tydzień później jego gabinet został zatwierdzony przez parlament[2]. Podczas jego wizyty w Watykane zadeklarowano przywrócenie pełnych stosunków dyplomatycznych pomiędzy Albanią i Stolicą Apostolską[6]
Sytuacja w kraju ulegała ciągłemu pogorszeniu, demokraci zaczęli stawiać żądania przeprowadzenia nowych wyborów i rozliczenia działaczy komunistycznych, a po ich odrzuceniu na początku grudnia 1991 opuścili koalicję[3]. Sam Ylli Bufi publicznie ostrzegał o możliwości wyczerpania się zapasów żywności, co wywołało panikę i niepokoje społeczne (m.in. polegające na plądrowaniu magazynów żywności)[2][3]. Premier w konsekwencji zrezygnował, 11 grudnia zastąpił go na tym stanowisku bezpartyjny urzędnik Vilson Ahmeti[3][5]. Ylli Bufi kontynuował działalność polityczną. Wybierany z ramienia socjalistów do Zgromadzenia Albanii kolejnych kadencji, zasiadał w nim do 2009[1][4]. Od lipca 1997 do października 1999 sprawował urząd ministra gospodarki i prywatyzacji w rządach, którymi kierowali Fatos Nano i Pandeli Majko[7][8]. Od 2005 do 2009 był wiceprzewodniczącym parlamentu[4].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e f Robert Elsie: Historical dictionary of Albania. Wyd. 2. Lanham: The Scarecrow Press, 2010, s. 60. [dostęp 2021-09-17]. (ang.).
- ↑ a b c d Europe Since 1945: An Encyclopedia. Bernard A. Cook (red.). T. 1. (A-J). Nowy Jork: Routledge, 2013, s. 161. [dostęp 2021-09-19]. (ang.).
- ↑ a b c d e Sali Berisha. cidob.org. [dostęp 2021-09-19]. (hiszp.).
- ↑ a b c Në 100 vjetorin e Pavarësisë Kuvendi nderon ish Kryeministrat e 20 viteve të fundit, Liderin e Lëvizjes Studentore, Azem Hajdari, „Mandelën” e Shqipërisë, Arbnori, Gandin e Ballkanit, Rugova, Komandantin legjendar të Luftës Çlirimtare të Kosovës, Jashari. parlament.al, 21 listopada 2012. [dostęp 2021-09-19]. (alb.).
- ↑ a b Leaders of Albania. zarate.eu. [dostęp 2021-09-17]. (ang.).
- ↑ Vatican may shortly re-establish diplomatic relations with Albania. upi.com, 4 lipca 1991. [dostęp 2021-09-19]. (ang.).
- ↑ Cabinet Nano 3. kolumbus.fi. [dostęp 2021-09-19]. (ang.).
- ↑ Cabinet Majko. kolumbus.fi. [dostęp 2021-09-19]. (ang.).