Węgorapa

rzeka w Europie

Węgorapa (ros. Анграпа, niem. Angerapp) – rzeka, przepływająca przez terytorium Polski i Rosji (obwód królewiecki).

Węgorapa
Ilustracja
Kontynent

Europa

Państwo

 Polska
 Rosja

Rzeka
Długość 172 km
Powierzchnia zlewni

3639 km²

Źródło
Miejsce Mamry
Współrzędne

54°11′51,0″N 21°43′07,0″E/54,197500 21,718600

Ujście
Recypient Pregoła
Współrzędne

54°38′51,9″N 21°47′28,4″E/54,647740 21,791210

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „źródło”, natomiast blisko górnej krawiędzi po prawej znajduje się punkt z opisem „ujście”

Wypływa z jeziora Mamry, przepływa przez Węgorzewo i po połączeniu z Instruczą tworzy Pregołę. Długość rzeki (uwzględniając jej naturalne koryto), wynosi 172 km[1], w tym 66 km znajduje się na terenie Polski[2] (biorąc jako główny nurt kanał odcinający Wielką Pętlę Węgorapy – odpowiednio 139,9 km oraz 44 km[3]), reszta na terenie obwodu królewieckiego.

Największymi dopływami Węgorapy są rzeki: Gołdapa, Kanał Brożajcki, Wicianka oraz Pisa. Większe miejscowości nad rzeką w Polsce to: Jakunowo, Ołownik oraz Węgorzewo.

Powierzchnia całkowita zlewni wynosi 3639 km², w granicach Polski 975,6 km². Węgorapa jest lewym źródłowym ciekiem Pregoły. Jako początek przyjmuje się jej wypływ z jeziora Mamry. W okolicach Węgorzewa rzeka rozwidla się na dwa ramiona: Kanał Młyński i Węgorapę, które łączą się po kilku kilometrach. Za Mieduniszkami rzeka przekracza granicę państwa i płynie w kierunku północnym do połączenia z Instruczą.

W całej zlewni Węgorapy na terenie Polski znajdują się 24 zarejestrowane zrzuty ścieków, w zlewni Gołdapy, w zlewni kompleksu jeziora Mamry i 3 zrzuty do Węgorapy. Głównym źródłem zanieczyszczeń rzeki jest Węgorzewo, skąd odprowadzane są ścieki przemysłowe i komunalne.

Na charakter wód Węgorapy wpływa kompleks jeziora Mamry o powierzchni zlewni 620,6 km².

Nazwę Węgorapa wprowadzono urzędowo w 1949 roku, zastępując poprzednią niemiecką nazwę rzeki – Angerapp[4].

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Hydrologia Pojezierza Mazurskiego
  2. Krajowy Zarząd Gospodarki Wodnej. Dorzecze Pregoły.
  3. S. Rożański (red), Raport o stanie środowiska województwa warmińsko-mazurskiego w latach 1999–2000, Biblioteka Monitoringu Środowiska, Olsztyn, 2002,s.62
  4. M.P. z 1949 r. nr 17, poz. 225, s. 2

Bibliografia

edytuj