Urszula Trawińska-Moroz

polska reżyser, dyrektor teatru

Urszula Trawińska-Moroz (ur. 4 października 1937 w Gnieźnie)[1]polska śpiewaczka operowa (sopran koloraturowy), reżyser, dyrektor teatru.

Urszula Trawińska-Moroz
Data i miejsce urodzenia

4 października 1937
Gniezno

Typ głosu

sopran koloraturowy

Gatunki

opera

Zawód

śpiewaczka operowa

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”

Śpiewaczka (sopran koloraturowy), pedagog, reżyser, dyrektor teatru. Początkowo uczyła się gry na fortepianie. W 1952 rozpoczęła naukę śpiewu, którą w 1957-1958 kontynuowała w PWSM w Poznaniu, a następnie w klasie śpiewu Ady Sari w PWSM w Warszawie. W 1961 ukończyła studia z wyróżnieniem. Była członkiem PZPR[2]. W 1969 uczestniczyła w kursie u Giny Signa w Wenecji. W latach 1962–1965 solistka Opery Objazdowej w Warszawie (debiutowała partią Mimi w „Cyganerii” G. Pucciniego), w latach 1965-1987 w Teatrze Wielkim w Warszawie. W latach 1987–1989 dyrektor naczelna i artystyczna Opery i Operetki w Szczecinie (reż. „Straszny dwórS. Moniuszki i „Marsz, marsz Polonia” W. Panka, śpiewała m.in. partię Violetty w „Traviacie” G. Verdiego i Maricy w „Hrabinie Maricy” E. Kalmana). W 1988-1991 dyrektor naczelna i artystyczna Operetki Warszawskiej (reż. m.in. „Błękitną maskę” F. Raymonda, śpiewała m.in. partię Hanny Glawari w „Wesołej wdówce” F. Lehara). Od 1978 wykładowca (od 1987 prof.) śpiewu solowego w AM w Warszawie. Występowała na wielu scenach operowych i estradach w kraju i za granicą m.in. w Wielkiej Brytanii, Francji, Włoszech, Jugosławii, Hiszpanii, Rumunii, w 1976-1977 współpracowała z Operą w Monachium. Od 1991 prowadzi prywatny objazdowy Polski Teatr Muzyczny. Utrzymywała w repertuarze 27 partii operowych, 10 oratoriów i kantat, ok. 200 pieśni różnych kompozytorów. Nagrywała dla Polskiego Radia, występowała w programach i filmach TV, wydała kilka płyt w „Polskich Nagraniach” m.in. „Pastorałki”, „Orfeusz” Glucka, „Urszula Trawińska-Moroz - sopran”. Laureatka międzynarodowych konkursów wokalnych im. G. Enescu, Bukareszt 1961 i „Bel Canto”, Liège 1963. Wydała wspomnienia „Dobre duchy z zamku Ravenswood”.

W latach 70. zasiadała w Radzie Narodowej m. st. Warszawy[3].

26 maja 2009 z rąk sekretarza stanu w MKiDN Piotra Żuchowskiego odebrała Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[4]. W czasach PRL była odznaczona m.in.: Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi i odznaką Zasłużony Działacz Kultury[2].

Przypisy

edytuj
  1. Polska Fundacja Muzyczna: Kalendarium Muzyczne – Październik. pfm.waw.pl. [dostęp 2011-09-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-01-14)]. (pol.).
  2. a b Kto jest kim w Polsce 1984. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1984, s. 1005–1006. ISBN 83-223-2073-6.
  3. Lista wybranych radnych w dn. 21 marca 1976, „Życie Warszawy”, nr 71 (10170), 24 marca 1976, s. 2
  4. Medale Zasłużony Kulturze - Gloria Artis. mkidn.gov.pl, 2009-05-26.

Linki zewnętrzne

edytuj