Stojczo Moszanow

Stojczo Stefanow Moszanow (bułg. Стойчо Стефанов Мошанов, ur. 25 maja 1892 w Drjanowie, zm. 10 stycznia 1975 w Sofii) – bułgarski prawnik i polityk, minister gospodarki (1935), minister finansów (1935), deputowany do Zgromadzenia Narodowego 21. (1923–1927), 22. (1927–1931), 23. (1931–1934) i 24. kadencji (1938–1939).

Stojczo Moszanow

Стойчо Мошанов

Pełne imię i nazwisko	Stojczo Stefanow Moszanow
Data urodzenia	25 maja 1892
Data śmierci	10 stycznia 1975
Minister gospodarki narodowej
Okres	od 21 kwietnia 1935 do 23 listopada 1935
Przynależność polityczna	Partia Demokratyczna
Poprzednik	Janaki Mołłow
Następca	Dimityr Wyłew
Minister finansów
Okres	od 15 listopada 1935 do 23 listopada 1935
Poprzednik	Marko Rjaskow
Następca	Kirił Gunew

Życiorys

Syn Stefana i Donki, bratanek b. premiera Bułgarii Nikoły Muszanowa. W 1912 ukończył studia prawnicze w Aix-en-Provence. Brał udział w wojnach bałkańskich jako ochotnik, a następnie w czasie I wojny światowej jako oficer rezerwy. Od 1919 członek władz Partii Demokratycznej. W latach 1920–1923 działał w Lidze Wojskowej, opozycyjnej wobec rządów Aleksandra Stambolijskiego. W 1923 został wybrany po raz pierwszy deputowanym do parlamentu. W 1935 objął stanowisko ministra gospodarki, a następnie ministra finansów w gabinecie Andreja Toszewa. W latach 1938–1939 przewodniczył obradom Zgromadzenia Narodowego 24. kadencji.

W czasie II wojny światowej pozostawał w opozycji, dystansował się także od zdominowanego przez komunistów Frontu Ojczyźnianego. 8 sierpnia 1944 na prośbę Iwana Bagrianowa udał się z misją dyplomatyczną do Turcji, gdzie spotkał się z dyplomatą brytyjskim, z którym negocjował warunki wycofania się Bułgarii z działań wojennych. Pod koniec sierpnia 1944 wyjechał do Kairu w przekonaniu, że uda mu się podjąć negocjacje z Aliantami. Misje Moszanowa zakończyły się niepowodzeniem.

Tablica pamiątkowa na domu, w którym mieszkał Moszanow

Po przejęciu władzy przez komunistów został zatrzymany jako działacz Partii Demokratycznej. W 1947 został internowany w Tyrgowiszte, a w kwietniu 1954 stanął przed sądem i został skazany na 40 miesięcy więzienia. W 1955 wyrok został podwyższony do 12 lat więzienia. Karę odbywał w obozie Belene. Więzienie opuścił w 1959. Zmarł w 1975 w Sofii.

Był żonaty (żona Marija), miał sześcioro dzieci.

Bibliografia

• Taszo Taszew: Министрите на България 1879-1999. Sofia: АИ „Проф. Марин Дринов”/Изд. на МО, 1999, s. 305.