Stoczek Klasztorny

Stoczek Klasztorny (niem. Springborn) – część wsi Stoczek w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie lidzbarskim, w gminie Kiwity.

Stoczek Klasztorny

część wsi
Sanktuarium Matki Bożej Królowej Pokoju
Państwo	Polska
Województwo	warmińsko-mazurskie
Powiat	lidzbarski
Gmina	Kiwity
Część miejscowości	Stoczek
Strefa numeracyjna	89
Kod pocztowy	11-106
Tablice rejestracyjne	NLI
SIMC	0478291
Położenie na mapie gminy Kiwity Stoczek Klasztorny
Położenie na mapie Polski Stoczek Klasztorny
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego Stoczek Klasztorny
Położenie na mapie powiatu lidzbarskiego Stoczek Klasztorny
54°07′31″N 20°43′31″E
Strona internetowa

Wnętrze kościoła NMP.

W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie olsztyńskim. Wieś znajduje się w historycznym regionie Warmia.

Znajduje się tutaj sanktuarium maryjne z bazyliką Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny.

Wieś zamieszkuje około 330 osób.

Wieś i sanktuarium Matki Bożej Pokoju

Historia wsi

Wieś Stoczek 18 listopada 1349 lokował biskup warmiński Herman z Pragi. Wieś lokowano na 40 włókach według prawa chełmińskiego, powstała na terenie parafii Kiwity i obecnie znajduje się na terenie gminy Kiwity. W Stoczku przed wybudowaniem kościoła znajdowała się kaplica, gdzie przedmiotem kultu była pierwotnie figurka Matki Bożej.

Sanktuarium w Stoczku posiada tytuł bazyliki mniejszej nadany przez papieża Jana Pawła II 19 maja 1987 r. W części klasztornej sanktuarium znajduje się izba pamięci kardynała Stefana Wyszyńskiego. Od 1957 r. sanktuarium opiekują się księża marianie, znani z wzniesienia świątyni w Licheniu.

Budowa kościoła i klasztoru

Kościół pw. Nawiedzenia NMP w Stoczku wybudowano jako wotum dziękczynne biskupa Mikołaja Szyszkowskiego po zakończeniu wojny ze Szwecją. Kościół w formie rotundy wybudowano w latach 1639–1641. Opiekę nad świątynią biskup Szyszkowski powierzył bernardynom sprowadzonym tu z Barczewa. Zakonnicy mieszkali początkowo w zabudowaniach drewnianych. Biskup warmiński Jan Wydżga w 1666 r. ufundował murowany klasztor parterowy. W czasie rządów biskupa Załuskiego na wzór Świętej Lipki rozpoczęto budowę obejść krużgankowych (1708-1714) wraz z kaplicami narożnymi. Budowę ich zakończono w czasach biskupa Potockiego, a także rozbudowano klasztor. Trzyskrzydłowa budowla od wschodu niczym podkowa dotykając obejść krużgankowych stworzyła wewnętrzny dziedziniec klasztorny. Biskup Potocki był też fundatorem dobudowanego do rotundy prezbiterium. Bernardyni po dekrecie kasacyjnym z 1810 r. ostatecznie zakończyli działalność ze śmiercią ostatniego zakonnika w 1826 r. Klasztor przejęty został przez władze pruskie. W czasach biskupa Hattena sanktuarium zwrócono diecezji warmińskiej. Klasztor przeznaczono na dom rekolekcyjny. W 1909 dobudowano jeszcze jedno piętro nad dawnym klasztorem, a do kościelnego wejścia kruchtę. W kruchcie znajduje się jeden z trzech marmurowych portali, którymi ozdobiona została barokowa świątynia.

Wyposażenie kościoła

W ołtarzu głównym wykonanym w 1713 przez Krzysztofa Peuckera znajduje się obraz M.B. Stoczkowskiej (kopia obrazu „Salus Populi Romani” z Rzymu) sprowadzony tu przez biskupa Mikołaja Szyszkowskiego. Obraz jest okryty srebrną sukienką z 1687 r. Na obrazie zawieszone są bursztynowe korale – wotum kardynała Stefana Wyszyńskiego. W lewym ołtarzu znajduje się obraz św. Anny Samotrzeciej ozdobiony także metalową sukienka i koronami na początku XVIII w. W prawym ołtarzu bocznym znajduje się obraz św. Franciszka. W kościele jest również okryty srebrną sukienką obraz św. Antoniego (z prawdziwym wizerunkiem), sprowadzony z Włoch w 1695 r. Na uwagę w świątyni zasługuje wykuta z żelaza w 1738 r. przez kowala z Dobrego Miasta ambona. Ozdobą kościoła jest także chór z organami w pierwotnej formie z 1695 r. Współczesną ozdobą kościoła jest epitafium kardynała Stefana Wyszyńskiego poświęcone przez prymasa Józefa Glempa w 1982 r. Pod posadzką kościoła znajdują się krypty, gdzie spoczywa m.in. kasztelan kijowski Stanisław Potocki – brat biskupa Potockiego.

Krużganki i kaplice narożne

Na sklepieniach krużganków i w kaplicach narożnych znajdują się malowidła ścienne przypisywane Maciejowi Meyerowi. W krużgankach wiszą stiukowe płaskorzeźby Drogi Krzyżowej wykonane przez Krzysztofa Perwangera, autora rzeźb w Świętej Lipce. Obrazy naścienne w krużgankach stoczkowskich są w dużo gorszym stanie w porównaniu do świętolipskich fresków. Kaplice narożne posiadają następujące tytuły: św. Kajetana, pw. Krzyża Świętego, św. Walentego i św. Jana Nepomucena.

Galeria

• 
  Organy w kościele pielgrzymkowym
• 
  Krużganki w Sanktuarium Matki Bożej Królowej Pokoju
• 
  Ogród klasztorny
• 
  Cela kardynała S. Wyszyńskiego
• 
  Ekspozycja muzealna w celi kardynała
• 
  Klęcznik i krzesło kardynała S. Wyszyńskiego
• 
  Klęcznik i modlitewnik
• 
  Park - miejsce spacerów kardynała
• 
  Wejście do Klauzury
• 
  Kaplica

Stefan Wyszyński w Stoczku

Tablica pamiątkowa dedykowana prymasowi Polski, kardynałowi Stefanowi Wyszyńskiemu

Kardynał Wyszyński pobyt w miejscach odosobnienia opisał w „Zapiskach więziennych”. Do Stoczka przywieziony został z Rywałdu późnym wieczorem 12 października 1953. O przewiezieniu do innego miejsca uwięzienia dowiedział się po kolacji i nie był informowany, gdzie jest przewożony.

Pomieszczenia mieszkalne

W Stoczku dla prymasa w towarzystwie księdza i siostry zakonnej wydzielono część pomieszczeń pierwszego piętra od lat nieużytkowanego klasztoru. Komunikacja na zewnątrz budynku odbywała się przez część korytarza parteru, z którego prowadziło wyjście do ogrodu. Ogród otoczony wysokim murem zabezpieczonym drutem kolczastym, w nocy oświetlony latarniami, skutecznie zapewniał izolację od świata zewnętrznego. Ochronę obiektu zapewniało kilkudziesięciu funkcjonariuszy Urzędu Bezpieczeństwa. Integralną częścią ochrony było urządzenie podsłuchowe i sygnalizator – przycisk wmontowany w futrynę drzwi ogrodowych, informujący dyżurnego o każdym otwarciu drzwi. Pomieszczenia ogrzewane źle funkcjonującymi piecami kaflowymi były chłodne i wilgotne.

Życie codzienne

Ksiądz prymas ustalił porządek dnia (od godziny 5.00 do 22.00) w którym ustalone były pory czynności religijnych (jedna z klasztornych cel służyła za kaplicę), posiłków, lektury i spacerów po ogrodzie. W ogrodzie wzdłuż murów ustawił kamienie, które służyły za stacje Drogi Krzyżowej. W Stoczku 8 grudnia 1953 kardynał Stefan Wyszyński napisał Akt osobistego oddania się Matce Najświętszej. Życie codzienne uzupełniały rozmowy z panami w ceratach, m.in. w sprawie korespondencji, chociaż do ojca prymasa.

W kwietniu 1954 w czasie prac w ogrodzie przy grabieniu liści prymas znalazł list skierowany z Watykanu do biskupa Linzu z 1938. Prymas przypomniał sobie, że prasa francuska wskazywała na Warmię jako miejsce deportacji kapłanów austriackich po Anschlussie Austrii.

W czasie pobytu kardynała Wyszyńskiego w Stoczku Klasztornym o miejscu jego uwięzienia zaczęło mówić Radio Wolna Europa. Władze PRL zdecydowały o zmianie miejsca uwięzienia – na drugi koniec Polski w Prudniku. Podróż odbyła się samochodem o zamazanych szybach drogą Bartoszyce – Kętrzyn, dalej obok Karolewa w kierunku Giżycka na lotnisko Kętrzyn-Wilamowo. Ksiądz prymas nawet w samolocie nie został poinformowany o docelowym miejscu podróży.

Zobacz też: Stoczek, Stoczek Kocki, Stoczek Łukowski, Stoczek-Kolonia

Bibliografia

• Tomasz Darmochwał, Marek Jacek Rumiński: Warmia Mazury. Przewodnik, Białystok: Agencja TD, 1996. ISBN 83-902165-0-7, s. 136–137
• Piotr Skurzyński „Warmia, Mazury, Suwalszczyzna”, Wyd. Sport i Turystyka – Muza S.A., Warszawa 2004 ISBN 83-7200-631-8, s. 120–121

Linki zewnętrzne

• Stoczek Klasztorny