Stare Miasto (Jerozolima)

część Jerozolimy

Stare Miasto (hebr. ‏הָעִיר הָעַתִּיקָה‎, trb. Ha’ir Ha’atika; arab. ‏البلدة القديمة‎ trb. Al-Blda al-Kdima trl. āl-bldť āl-qdīmť) – obszar o powierzchni 0,9 km² w obrębie współczesnej Jerozolimy[1]. Do 1860 teren ten stanowił całe miasto Jerozolimę. Stare Miasto ma tereny o kluczowym znaczeniu religijnym dla chrześcijaństwa, judaizmu i islamu: Wzgórze Świątynne z Kopułą na Skale, meczetem Al-Aksa i Murem Zachodnim, oraz bazylika Grobu Świętego i wiele innych.

Tradycja dzieli Stare Miasto na cztery dzielnice, pomimo że ich nazwy były używane tylko w XIX wieku[2]. Współcześnie Stare Miasto dzieli się na dzielnice: muzułmańską, chrześcijańską, żydowską i ormiańską.

Geografia

edytuj

Stare Miasto leży we wschodniej części Jerozolimy. Na wschód od niego wznosi się Góra Oliwna, na północ znajduje się arabska Wschodnia Jerozolima, na zachód jest Zachodnia Jerozolima (nazywana także Nową Jerozolimą)[3].

UNESCO

edytuj
Stare Miasto Jerozolimy[a]
Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO
 
Państwo

  Izrael

Typ

kulturowy

Spełniane kryterium

II, III, VI

Numer ref.

148

Region[b]

Europa i Ameryka Północna

Historia wpisania na listę
Wpisanie na listę

1981
na 5. sesji

Obiekt zagrożony

od 1982

Położenie na mapie Jerozolimy
 
Położenie na mapie Izraela
 
 31°46′36,0″N 35°14′03,0″E/31,776667 35,234167

W 1980 roku Jordania zaproponowała wpisanie Starego Miasta Jerozolimy na listę światowego dziedzictwa UNESCO[4]. Podczas V sesji UNESCO w 1981 nastąpiło wpisanie Starego Miasta na Listę[5]. W 1982 Jordania poprosiła, aby Stare Miasto Jerozolimy umieścić na Liście światowego dziedzictwa UNESCO w zagrożeniu.

Zabytki

edytuj
Osobny artykuł: Bramy Jerozolimy.

Stare Miasto jest otoczone murami obronnymi, które mają długość 4,5 km i są wzmocnione 35 basztami oraz cytadelą. W okresie Królestwa Jerozolimskiego mury miejskie miały cztery bramy, po jednej z każdej strony. W XVI wieku Sulejman I Wspaniały odbudował mury miejskie, które od tego momentu miały jedenaście bram. Obecnie tylko siedem z nich jest otwartych (Damasceńska, Nowa, Jafy, Dawida, Gnojna, Lwia i Heroda). Ósma, zwana Złotą, pozostaje zamurowaną od czasów Sulejmana[3].

Całość murów obronnych z bramami poddano gruntownej renowacji. Utworzono tu Jerozolimski Park Narodowy. Po murach prowadzi szlak turystyczny. Trasa dzieli się na dwie części: od Bramy Jafy na północ przez Bramę Nową, Damasceńską i Heroda do Bramy Lwów oraz od Bramy Jafy na południe przez Bramę Dawida do Bramy Gnojnej. Ze względów bezpieczeństwa zamknięty jest odcinek wzdłuż Wzgórza Świątynnego.

Dzielnica chrześcijańska

edytuj

Dzielnica Chrześcijańska jest usytuowana w północno-zachodniej części Starego Miasta. Ciągnie się od Nowej Bramy wzdłuż zachodniego muru do Bramy Jafy. Graniczy od południa z kwartałami żydowskim i ormiańskim, a od wschodu z kwartałem muzułmańskim.

Znajduje się tutaj jedno z najświętszych miejsc chrześcijaństwa: bazylika Grobu Świętego.

Dzielnica muzułmańska

edytuj

Dzielnica Muzułmańska jest największym i najludniejszym ze wszystkich kwartałów. Jest usytuowana w północno-wschodniej części Starego Miasta. Ciągnie się od Bramy Lwów na wschodzie wzdłuż północnego muru Wzgórza Świątynnego do Bramy Damasceńskiej na zachodzie.

Dzielnica żydowska

edytuj

Dzielnica Żydowska jest usytuowana w południowo-wschodniej części Starego Miasta. Ciągnie się od Bramy Gnojnej na południu wzdłuż kwartału ormiańskiego na zachodzie do Cardo na północy i Wzgórza Świątynnego na wschodzie.

Po 1948 Arabowie prawie doszczętnie zniszczyli wszystkie zabytki kultury żydowskiej znajdujące się wcześniej w tym kwartale. Po 1967 Izraelczycy wielkim wysiłkiem odbudowali dzielnicę, ostrożnie odkopując pod nadzorem archeologów zniszczone zabytki. Liczne archeologiczne pozostałości można podziwiać schodząc podziemnymi tunelami do dolnych poziomów miasta.

Dzielnica ormiańska

edytuj

Dzielnica Ormiańska jest najmniejszym ze wszystkich kwartałów. Jest ona usytuowana w południowo-zachodniej części miasta. Pomimo swojej niewielkiej wielkości i małej populacji Ormianie i ich patriarchat wyraźnie zaznaczają swoją obecność na Starym Mieście.

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Teddy Kollek: Afterword. Dial Press/James Wade, 1977.
  2. Yehoshua Ben-Arieh: Jerusalem in the 19th Century, The Old City. Jerozolima: Yad Izhak Ben Zvi & St. Martin’s Press, 1984, s. 14. ISBN 0-312-44187-8.
  3. a b Andrew Sanger: Explorer Izrael. Warszawa: Bertelsmann, 2000. ISBN 83-7227-747-8.
  4. Advisory Body Evaluation. [dostęp 2008-06-11]. (ang.).
  5. UNESCO: Report of the 1st Extraordinary Session of the World Heritage Committee. [dostęp 2008-06-11]. (ang.).

Linki zewnętrzne

edytuj