Stanisław Jarecki (1925–2004)

polski muzyk, etnograf i dziennikarz

Stanisław Jarecki (ur. 30 kwietnia 1925, zm. 17 maja 2004) – polski muzyk, etnograf, publicysta, redaktor Polskiego Radia w Katowicach.

Młodość i nauka

edytuj

Elew Orkiestry Marynarki Wojennej. W wieku 14 lat brał udział w obronie Oksywia w kampanii wrześniowej 1939 r. Podczas okupacji uczestniczył w działaniach ruchu oporu, walczył w Batalionach Chłopskich.

Wychowanek Oficerskiej Szkoły Kapelmistrzów Wojskowych w Rembertowie. Studia muzyczne ukończył w Wyższej Szkole Muzycznej w Poznaniu. Za odmowę udziału w tłumieniu demonstracji w Poznaniu w czerwcu 1956 r. wydalony z wojska i skierowany nakazem pracy do Katowic.

Jako muzyk grał na skrzypcach oraz waltorni. Gry na skrzypcach uczył się u Józefa Jastrzębskiego.

Dziennikarz radiowy

edytuj

Autor lub współautor cyklów audycji radiowych np.: Muzyka folklorem malowana, Wieś tańczy i śpiewa, Wędrówki muzyczne, Muzykalia śląsko-cieszyńskie, Kompozytorzy górnośląscy – szkic do portretu środowiska, Nowa muzyka śląska, Dawna muzyka śląska, Z muzyka na co dzień, Z malowanej skrzyni, U beskidzkich poetów w gościnie, Portrety twórców ludowych, Res Musica.

Prezentując życie kulturalne Zaolzia współpracował z rozgłośnią radiową w Ostrawie. Efektem tej współpracy było ok. 150 audycji emitowanych w dwóch głównych seriach U rodaków zza Olzy oraz Na południe od Czantorii.

W swoich audycjach przybliżał polskim słuchaczom sylwetkę pochodzącego z Cieszyna polskiego kompozytora, Romana Bergera. Swoje artykuły publikował m.in. w: Kalendarzu Cieszyńskim.

Bohaterami jego audycji byli twórcy życia muzycznego na Górnym Śląsku tacy jak: Karol Hławiczka, Jerzy Hadyna, Stanisław Hadyna, Władysław Niedoba, Karol Piegza, Antoni Szafranek. Część audycji poświęcił także innym twórcom kultury, np. pisarce Marii Wardasównie, rzeźbiarzowi Arturowi Cienciale, poetce Emilli Michalskiej.

Etnograf

edytuj

Zajmował się dokumentowaniem i badaniem folkloru z terenów Górnego Śląska w Polsce i Czechach. Dokumentował działalność ruchu amatorskiego, amatorskich orkiestr i kapel ludowych. Często przedmiotem jego badań była polska działalność kulturalna i społeczna na Zaolziu. Wyniki swoich dociekań opublikował w pracy pt. „Tradycja kolędowa i pastorałkowa na Zaolziu” w tomie pt. „Z zagadnień folkloru muzycznego na Śląsku Cieszyńskim” (Katowice 1977).

Był konsultantem przy Wojewódzkim Ośrodku Kultury, jurorem festiwalu Wici w Pszczynie. Zasiadał w Radzie Artystycznej śląskiego Oddziału Polskiego Związku Chórów i Orkiestr. Współpracował z Muzeami w Wiśle oraz Żywcu.

Nagrody i wyróżnienia

edytuj
  • Członek honorowy Oddziału Śląskiego Polskiego Związku Chórów i Orkiestr, Nagroda Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich za współpracę z Zagranicą, Jubileuszowy medal Towarzystwa Miłośników Ziemi Żywieckiej.
  • Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
  • Złota Odznaka Zasłużonego dla Województwa Katowickiego

Rodzina

edytuj

Jego żoną była poetka, dziennikarka Krystyna Broll-Jarecka, córka burmistrza Wełnowca

Bibliografia

edytuj
  • A. Wójcik, Staszek. Stanisław Jarecki (30.04.1925 – 17.05.2004), w: „Życie Muzyczne”, 2004, nr 4 – 6, s. 44-45.
  • Na północ i południe od Czantorii – Ze Stanisławem Jareckim, redaktorem Polskiego Radia, muzykiem i folklorystą, kapitanem-kapelmistrzem rozmawia Wacław Horoszkiewicz w: „Tak i Nie – Śląsk”, Katowice nr 3/1986, s. 24-27.