Stanisław Gebethner
Stanisław Tytus Gebethner (ur. 4 stycznia 1935 w Warszawie[1][2], zm. 26 listopada 2021[3]) – polski prawnik, politolog, profesor Uniwersytetu Warszawskiego. Były kierownik Katedry Prawa Administracyjnego w Europejskiej Wyższej Szkole Prawa i Administracji. W chwili śmierci kierownik Katedry Prawa Publicznego na Uczelni Techniczno-Handlowej im. Heleny Chodkowskiej (przed 21 lutego 2014 Wyższa Szkoła Zarządzania i Prawa im. Heleny Chodkowskiej).
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| profesor nauk prawnych | |
| Specjalność: prawo konstytucyjne, socjologia polityki, systemy wyborcze i partyjne | |
| Alma Mater | |
| Doktorat | |
| Habilitacja | |
| Profesura | |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia |
Uniwersytet Warszawski |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys
edytujW 1956 ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. W 1963 uzyskał stopień doktora nauk prawnych (promotorem jego rozprawy doktorskiej był prof. Stefan Rozmaryn), zaś w 1991 doktora habilitowanego nauk humanistycznych w zakresie nauk o polityce. 20 sierpnia 2002 uzyskał tytuł naukowy profesora nauk humanistycznych.
Był członkiem Związku Młodzieży Polskiej[4]. Pełnił funkcję przewodniczącego zarządu uczelnianego Związku Młodzieży Socjalistycznej na Uniwersytecie Warszawskim[5]. W latach 1956–2006 był nauczycielem akademickim tej uczelni. Od 1972 do 2006 pracował w Instytucie Nauk Politycznych UW. Kierował Zakładem Systemów Politycznych. W latach 1975–1978 oraz 1984–1987 był prodziekanem Wydziału Dziennikarstwa i Nauk Politycznych UW. Promotor rozpraw doktorskich m.in. Konstantego Wojtaszczyka, Grzegorza Rydlewskiego, Wawrzyńca Konarskiego i Ryszarda Chruściaka. Od 2005 na stanowisku profesora w Instytucie Nauk Politycznych Szkoły Wyższej Psychologii Społecznej. Prowadził też wykłady z prawa administracyjnego w Europejskiej Wyższej Szkole Prawa i Administracji. Od 2011 kierownik Katedry Prawa Publicznego UTH (wcześniej WSZiP), gdzie prowadził wykłady z prawa ustrojowego oraz seminaria z prawa administracyjnego.
Wchodził w skład rady krajowej PRON[6]. Jako reprezentant strony rządowo-koalicyjnej był uczestnikiem obrad Okrągłego Stołu w zespole ds reform politycznych. W latach 1993–1997 członek Trybunału Stanu. W latach 1994–1998 członek Rady Legislacyjnej, a w latach 2002–2006 jej wiceprzewodniczący. Został członkiem Doradczego Komitetu Prawnego przy Ministrze Spraw Zagranicznych. Był zarejestrowany jako kontakt operacyjny SB o pseudonimie „GS”[7].
Zajmował się zagadnieniami prawa konstytucyjnego, systemów politycznych i systemów wyborczych, m.in. systemem politycznym Wielkiej Brytanii oraz wyborami parlamentarnymi w Polsce.
Postanowieniem prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego z dnia 3 maja 1997, w uznaniu wybitnych osiągnięć w kształtowaniu prawnych podstaw demokratycznego i praworządnego państwa, ze szczególnym uwzględnieniem zasług w tworzeniu nowej Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[8].
Życie prywatne
edytujBył prawnukiem Gustawa Adolfa Gebethnera. Jego bratem był Zygmunt Gebethner[9]. Pogrzeb odbył się 7 grudnia 2021 na Cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie[10].
Publikacje
edytuj- System organów państwowych w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (razem z: Z. Jaroszem i W. Popkowskim), Warszawa 1966.
- Rząd i opozycja Jej Królewskiej Mości w systemie politycznym Wielkiej Brytanii, Warszawa 1967.
- Prawoznawstwo, Warszawa, wiele wydań.
- Ustrój polityczny Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, Warszawa 1976.
- Problemy polityczne współczesnego świata (razem z Z. Chrupkiem), Warszawa 1979.
- Modele rządów prezydenckich, Warszawa 1982.
- W poszukiwaniu kompromisu konstytucyjnego: dylematy i kontrowersje w procesie stanowienia nowej Konstytucji RP, Warszawa 1998.
- Wybory na urząd Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej: komentarz do Ustawy o wyborze Prezydenta RP, Warszawa 2000.
- Wybory do Sejmu i do Senatu: komentarz do Ustawy z dnia 12 kwietnia 2001 r. – Ordynacja wyborcza do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej i do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 2001.
Przypisy
edytuj- ↑ Who is who w Polsce. Encyklopedia biograficzna z życiorysami znanych Polek i Polaków, Hübners blaues Who is Who, Zug 2007 (dodatek CD).
- ↑ Biogram na stronie TK [online], trybunal.gov.pl [dostęp 2013-02-22].
- ↑ Zmarł Prof. Stanisław Gebethner. [online], wnpism.uw.edu.pl.
- ↑ Tadeusz Rutkowski, Na styku nauki i polityki. Uniwersytet Warszawski w PRL 1944–1989, [w:] Dzieje Uniwersytetu Warszawskiego po 1945, red. Piotr M. Majewski, Warszawa 2016, s. 438.
- ↑ Tadeusz Rutkowski, Na styku nauki i polityki. Uniwersytet Warszawski w PRL 1944–1989, [w:] Dzieje Uniwersytetu Warszawskiego po 1945, red. Piotr M. Majewski, Warszawa 2016, s. 441.
- ↑ Stanisław Perzkowski, Tajne dokumenty Biura Politycznego i Sekretariatu KC: ostatni rok władzy 1988-1989, Warszawa 1994, s. 166
- ↑ Informacje Stanisław Tytus Gebethner archiwum [online], osobovo.pl [dostęp 2021-11-26] (pol.).
- ↑ M.P. z 1997 r. nr 42, poz. 425.
- ↑ ''Gebethner'' [online], polacyzwyboru.pl [dostęp 2016-10-23] (pol.).
- ↑ Prof. Stanislaw Gebethner [online], nekrologi.wyborcza.pl [dostęp 2021-12-03] (pol.).
Linki zewnętrzne
edytuj- Prof. dr hab. Stanisław Tytus Gebethner, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2013-02-22].
- Instytut Nauk Politycznych UW
- WSZiP im. Heleny Chodkowskiej. chodkowska.edu.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-16)].