Sopwith Pup (ang. szczeniak) – brytyjski jednomiejscowy myśliwiec z okresu I wojny światowej w układzie dwupłata zbudowany przez Sopwith Aviation Company. Oficjalna nazwa maszyny to Sopwith Scout, ale piloci nadali mu własną nieoficjalną, Pup ze względu na podobieństwo samolotu do większego dwumiejscowego Sopwith 1½ Strutter. Nazwa Pup nigdy nie została zaakceptowana oficjalnie. Łącznie zbudowano 1770 sztuk samolotu[1].

Sopwith Pup
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 Wielka Brytania

Producent

Sopwith Aviation Company

Typ

samolot myśliwski

Konstrukcja

drewniana kryta płótnem

Załoga

1

Historia
Data oblotu

27 marca 1916

Liczba egz.

1770

Dane techniczne
Napęd

1 × Le Rhône 9C 9-cylindrowy rotacyjny

Moc

100 KM (75 kW)

Wymiary
Rozpiętość

8,10 m

Długość

5,90 m

Wysokość

2,90 m

Powierzchnia nośna

23,60 m²

Masa
Własna

388 kg

Startowa

556 kg

Osiągi
Prędkość maks.

171 km/h

Prędkość minimalna

45 km/h

Prędkość wznoszenia

5 m/s

Pułap

5600 m

Zasięg

450 km

Długotrwałość lotu

3 h

Dane operacyjne
Uzbrojenie
1 × karabin maszynowy Vickers kal. 7,7 mm (.303)
Użytkownicy
Wielka Brytania, Australia, Francja, Grecja, Holandia, Rosja
Rzuty
Rzuty samolotu

Historia

edytuj
 
Silnik Le Rhône 9C eksponowany w MLP w Krakowie

Sopwith Pup został zbudowany na podstawie przedwojennego samolotu sportowego skonstruowanego przez Harry'ego Hawkera. Początkowo samoloty te budowano w macierzystej wytwórni Sopwith Aviation, ale ze względu na jednoczesną produkcję większych 1½ Strutterów, po zbudowaniu prototypów i 95 maszyn seryjnych zlecono dalszą produkcję innym firmom. Łącznie do zastąpienia Pupa przez nowocześniejszy myśliwiec Sopwith Camel wyprodukowano 1847 egzemplarzy tej maszyny.

Pierwszy prototyp oblatano 27 marca 1916 roku, a seryjne egzemplarze trafiły do jednostek już we wrześniu. Maszyna charakteryzowała się doskonałymi parametrami, dorównującymi niemieckiemu myśliwcowi Albatros D.III, a niekiedy nawet je przewyższając. Sopwith Pup posiadał dwa razy mniejszy promień skrętu niż Albatros, co dawało mu przewagę zwrotności nad maszynami przeciwnika. Po wprowadzeniu do służby, myśliwce Pup i Triplane, wyrównały szanse w walce powietrznej z maszynami niemieckimi. Ostatecznie oba typy samolotów zostały zastąpione przez nowocześniejszy i silniej uzbrojony Sopwith Camel. Po wycofaniu samolotów Pup z pierwszej linii frontu w połowie 1917, powierzono im zadanie walki z Zepelinami.

Samoloty Sopwith Pup, dzięki bardzo niskiej prędkości startu i lądowania wynoszącej tylko 45 km/h zostały przystosowane do startu z okrętów. W tym celu na wieżach dział głównych instalowano specjalne sześciometrowe rampy, z których startowały myśliwce Pup. Pierwszego w historii udanego lądowania na okręcie dokonał kapitan Edwin Dunning, który 2 sierpnia 1917 zdołał wylądować na pokładzie „Furiousa”. Podczas trzeciego lądowania, samolot spadł z pokładu zabijając Dunninga.

Przypisy

edytuj
  1. T. Goworek: Samoloty myśliwskie pierwszej wojny światowej. WKŁ, 1988, s. 57.

Bibliografia

edytuj