Sojuz T-7

Sojuz T-7 – radziecka załogowa misja kosmiczna, której celem była stacja kosmiczna Salut 7. Swietłana Sawicka została drugą, po Walentynie Tierieszkowej, kobietą w kosmosie. Tierieszkowa poleciała w kosmos na pokładzie statku Wostok 6 w czerwcu 1963 r.

Sojuz T-7

Dane misji
Indeks COSPAR	1982-80A
Zaangażowani	ZSRR
Oznaczenie kodowe	Днепр (Dniepr)
Pojazd
Statek kosmiczny	Sojuz
Masa pojazdu	6850 kg
Rakieta nośna	Sojuz-U
Załoga
Załoga	Leonid Popow (3) Aleksandr Sieriebrow (1) Swietłana Sawicka (1)
Załoga powrotna	Anatolij Bieriezowoj (1) Walentin Lebiediew (2)
Start
Miejsce startu	Bajkonur kompleks 1
Początek misji	19 sierpnia 1982; 17:11:52 UTC
Orbita okołoziemska
Liczba orbit	~1825
Apogeum	299 km
Perygeum	289 km
Inklinacja orbity	51,6°
Lądowanie
Miejsce lądowania	118 km E od Żezkazganu
Lądowanie	10 grudnia 1982; 19:02:36 UTC
Czas trwania misji	113 d, 1 h, 50 min, 44 s
Program Sojuz

Przebieg misji

Kosmonautka nr 2 jako kosmonauta-badacz wystartowała w kabinie Sojuza T-7 19 sierpnia 1982 r. wraz z dowódcą statku Leonidem Popowem oraz inżynierem pokładowym Aleksandrem Sieriebrowem – debiutantem w kosmosie. 20 sierpnia w sobotę nastąpiło dokowanie Sojuza T-7 z kompleksem orbitalnym Salut 7 i Sojuz T-5. Po sprawdzeniu hermetyczności połączeń załoga Sojuza T-7 przeszła na pokład bazy. Swietłana Sawicka została przywitana bukietem – wiązką trawy arabidopsis, którą stała załoga wyhodowała w czasie swego ponad trzymiesięcznego pobytu na stacji kosmicznej. W niedzielę rozpoczął się roboczy tydzień pracy.
Eksperymenty i badania dotyczyły:

• Problemów geofizycznych i astrofizycznych
• Badania parametrów atmosfery Ziemi, przestrzeni międzyplanetarnej oraz źródeł promieniowania galaktycznego i pozagalaktycznego za pomocą aparatury „Peramig“.
• Badano zawartość warstw aerozolowych pochodzenia kosmicznego w atmosferze Ziemi za pomocą fotometru „EFO 1", sporządzonego w Czechosłowacji.
• W zakresie badań lekarskich:
  • sprawdzono współdziałanie zestawów komórek organizmu ludzkiego, odpowiedzialnych za orientację przestrzenną i koordynację ruchów w stanie nieważkości.
  • określano parametry funkcjonowania serca za pomocą „Echografu”.
  • badano aktywność bioelektryczną serca podczas wykonywania ćwiczeń fizycznych.

Poza tym na życzenie radzieckich i francuskich naukowców wykonano zdjęcia zjawisk i obiektów, których sfotografowanie przez załogę Sojuza T-6 okazało się niemożliwe. Chodziło o chmurę pyłów, otaczających Słońce oraz warstwy aerozolowe, występujące na wysokości 80-100 km nad powierzchnią Ziemi.
Powtórnie sfotografowano też kometę Austina (oficjalne oznaczenie C/1982 M1 (Austin)), odkrytą w czerwcu i widoczną tylko z południowej półkuli. W czwartek 26 sierpnia 1982 r. załoga Sojuza T-7 przeszła do statku Sojuz T-5 – zabierając materiały uzyskane podczas badań i eksperymentów wykonanych przez siebie, jak również przez podstawową, stałą załogę Saluta 7. 27 sierpnia 1982 r. załoga Sojuza T-5 wylądowała na terenie ZSRR, 70 km na północny wschód od miasta Arkałyk.

Ciekawostki

W środę, 25 sierpnia, załoga kompleksu "Sojuz T-5, Salut 7, Sojuz T-7", wystąpiła na konferencji prasowej we wnętrzu Saluta 7. Kosmonauci odpowiadali na pytania przesyłane z Ziemi. Stacja dokonywała wtedy 2301 okrążenia Ziemi, na wysokości 291 km i znajdowała się w odległości 10 000 km od ośrodka kierowania lotem.
Podczas pobytu na pokładzie stacji, Sawicka dla prywatności mieszkała na pokładzie modułu orbitalnego Sojuza T-7.

Bibliografia

• AndrzejA. Marks AndrzejA., Baza satelitarna Alfa, Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 1997, ISBN 83-204-2203-5, OCLC 750492531 . Brak numerów stron w książce

Linki zewnętrzne

• Mark Wade: Soyuz T-7. [w:] Encyclopedia Astronautica [on-line]. [dostęp 2017-04-20]. (ang.).
• Sojuz T-7 na stronie Spacefacts (ang.)