Serafino Cretoni

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	5 lutego 1893
Konsekrator	Raffaele Monaco La Valletta
Współkonsekratorzy	Vincenzo Leone Sallua ; Tancredo Fausti
Konsekrowani biskupi
José Ramón Quesada y Gascón	25 lipca 1894
Toribio Minguella y Arnedo	5 sierpnia 1894
Nicolás Rey y Redondo	9 września 1894
Ramón Ríu y Cabanas	8 września 1895
Pascual Carrascosa y Gabaldón	19 kwietnia 1896
Casimiro Piñera y Naredo	24 maja 1896
Giovanni Battista Ressia	25 kwietnia 1897
Giuseppe Capecci	25 kwietnia 1897
Paolo Schinosi	25 kwietnia 1897
Carmelo Pujia	16 stycznia 1898
Francesco Carlo di Mento	25 lipca 1899
Emanuele Merra	21 grudnia 1899
Francesco di Costanzo	21 grudnia 1899

Serafino Cretoni
	Kardynał prezbiter
Kraj działania	Włochy
Data i miejsce urodzenia	14 września 1833 ; Soriano
Data i miejsce śmierci	3 lutego 1909 ; Rzym
Miejsce pochówku	Campo Verano
	Prefekt Świętej Kongregacji Obrzędów
Okres sprawowania	1900–1909
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	1857
Nominacja biskupia	16 stycznia 1893; tytularny arcybiskup Damasco
Sakra biskupia	5 lutego 1893
Kreacja kardynalska	22 czerwca 1896; Leon XIII
Kościół tytularny	Santa Maria sopra Minerva
	Multimedia w Wikimedia Commons

Serafino Cretoni (ur. 4 września 1833 w Soriano, zm. 3 lutego 1909 w Rzymie) – włoski duchowny katolicki, dyplomata, wysoki urzędnik Kurii Rzymskiej, kardynał.

Studiował na Papieskim Ateneum S. Apolinare, gdzie uzyskał doktorat z teologii. Znał biegle języki: angielski, francuski, grecki i hiszpański. Święcenia kapłańskie przyjął w 1857, a następnie został profesorem Ateneum "De Propaganda Fide". W czasie Soboru watykańskiego I pełnił funkcję sekretarza do spraw orientalnych. Kanonik bazyliki liberiańskiej i bazyliki watykańskiej, archiwista Kongregacji Rozkrzewiania Wiary. Od 21 maja 1878 był prałatem domowym Jego Świątobliwości, a od 1879 podsekretarzem w Sekretariacie Stanu. Był też od 1880 sekretarzem w Kongregacji Rozkrzewiania Wiary (sekcja ds. Kościołów Wschodnich). Od 20 marca 1889 asesor w Świętym Oficjum.

16 stycznia 1893 otrzymał nominację na tytularnego arcybiskupa Damasco. Konsekrowany 5 lutego w Rzymie przez kardynała Raffaele Monaco La Valletta. 9 maja tego samego roku objął obowiązki nuncjusza w Hiszpanii. Urząd ten pełnił do 1900 roku, kiedy to został prefektem Świętej Kongregacji Obrzędów. W roku 1896 otrzymał kapelusz kardynalski. Prefekturę dzierżył do śmierci. Brał udział w konklawe 1903. Pochowany na cmentarzu Campo Verano.

Bibliografia