Rezerwat przyrody Ciechocinek
Rezerwat przyrody Ciechocinek – rezerwat słonoroślowy o powierzchni 1,88 ha, położony w województwie kujawsko-pomorskim, powiecie aleksandrowskim, mieście Ciechocinek[1]. Powołany w 1963 roku w celu zachowania ze względów naukowych i dydaktycznych bogatego zespołu słonorośli[2].
 Rezerwat Ciechocinek, widoczne tężnie | |
| rezerwat słonoroślowy | |
| Typ |
fitocenotyczny[1] |
|---|---|
| Podtyp |
zbiorowisk nieleśnych[1] |
| Państwo | |
| Województwo | |
| Położenie | |
| Mezoregion | |
| Data utworzenia |
24 kwietnia 1963 |
| Akt prawny |
Zarządzenie Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z dnia 26 kwietnia 1963 r. w sprawie uznania za rezerwaty przyrody[2] |
| Powierzchnia |
1,88 ha |
| Ochrona | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu aleksandrowskiego  | |
Położenie na mapie Ciechocinka  | |
 52°53′22″N 18°47′04″E/52,889444 18,784444
| |
Obszar rezerwatu podlega ochronie czynnej[3].
Lokalizacja
edytujPod względem fizycznogeograficznym rezerwat znajduje się w mezoregionie Kotlina Toruńska. Znajduje się przy tzw. wale wstecznym, nieopodal tężni nr 3. Obejmuje fragment łąki o pow. 1,88 ha, należącej do Uzdrowiska Ciechocinek, przez którą przepływa rów, dawniej prowadzący solankę z basenu kąpielowego[4]. Basen został zlikwidowany około 2000 r.
Charakterystyka
edytujTeren rezerwatu pokrywa roślinność słonolubna, rozmieszczona strefowo w zależności od nasycenia gleby solą, która trafia tu dwiema drogami: poprzez podsiąkanie solanki i poprzez osiadanie rozpylonych w powietrzu wokół tężni drobnych kryształków. W rezerwacie i pod tężniami stwierdzono występowanie 10 gatunków roślin słonolubnych. Należą do nich m.in.: soliród zielny, aster solny, świbka morska, sit Gerarda, sit żabi, solanka kolczysta, muchotrzew solniskowy, komonica skrzydlatostrąkowa[4].
W rezerwacie nie ma wytyczonych ścieżek. Można poruszać się wzdłuż rowu z solanką. W związku z likwidacją basenu oraz sporadycznym użytkowaniem tężni nr 3 i nr 2 słonorośla występują obecnie prawie wyłącznie wzdłuż rowu.
Szlak turystyczny
edytujPrzez skraj rezerwatu przebiega 
pieszy szlak turystyczny „S. Noakowskiego” Toruń – Nieszawa (38,5 km)[5].
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ a b c Rezerwat przyrody Ciechocinek. [w:] Centralny Rejestr Form Ochrony Przyrody [on-line]. Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska. [dostęp 2019-04-21].
- ↑ a b Zarządzenie Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z dnia 26 kwietnia 1963 r. w sprawie uznania za rezerwat przyrody (M.P. z 1963 r. nr 47, poz. 234)
- ↑ Zarządzenie Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Bydgoszczy z dnia 30 listopada 2017 r. w sprawie ustanowienia planu ochrony dla rezerwatu przyrody Ciechocinek”. [w:] Dz. Urz. Województwa Kujawsko-Pomorskiego poz. 5181 [on-line]. 2017-12-07. [dostęp 2019-04-21].
- ↑ a b Łachowski Jerzy, Tylżanowski Tadeusz, Beil Beata: Rezerwaty i pomniki przyrody województwa bydgoskiego. Bydgoskie Towarzystwo Naukowe. Prace Wydziału Nauk Przyrodniczych, seria B, nr 13. Warszawa-Poznań 1972
- ↑ Bykowski Włodzimierz: Okolice Torunia. Przewodnik rowerowy po znakowanych szlakach turystycznych. Wydawnictwo Aperion. Bydgoszcz 2001. ISBN 83-911441-4-3
Linki zewnętrzne
edytuj- www.ciechocinek.pl - Strategia rozwoju. Uwarunkowania przyrodnicze. [dostęp 2010-11-10].