Radziwiłłów

miasto na Ukrainie w obwodzie rówieńskim

Radziwiłłów (ukr. Радивилів, ros. Радивилов), 1564–1939: Radziwiłłów, 1939–1993: Czerwonoarmiejsk (ros. Червоноармейск)[2] / Czerwonoarmijsk (ukr. Червоноармійськ) – miasto na Ukrainie i stolica rejonu w obwodzie rówieńskim.

Radziwiłłów
Радивилів
ilustracja
Herb Flaga
Herb flaga Radziwiłłowa
Państwo

 Ukraina

Obwód

 rówieński

Powierzchnia

5,06 km²

Populacja (2018)
• liczba ludności


10 493[1]

Nr kierunkowy

+380-3633

Kod pocztowy

35500—35508

Położenie na mapie obwodu rówieńskiego
Mapa konturowa obwodu rówieńskiego, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Radziwiłłów”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Radziwiłłów”
Ziemia50°07′43″N 25°15′52″E/50,128611 25,264444
Strona internetowa

Znajduje się tu stacja kolejowa Radziwiłłów, położona na linii Lwów – Zdołbunów[2]. W okresie zaborów była rosyjską stacją graniczną na granicy z Austro-Węgrami.

Historia

edytuj

Prywatne miasto szlacheckie położone było w XVI wieku w województwie wołyńskim[3].

W okresie powstania styczniowego 2 lipca 1863 siły polskie atakowały Radziwiłłów bez powodzenia.

W II Rzeczypospolitej Radziwiłłów należał do powiatu krzemienieckiego w województwie wołyńskim. 1 stycznia 1925 r. została wyłączony z powiatu krzemienieckiego i przyłączona do powiatu dubieńskiego[4]. 21 kwietnia 1934 z gminy wiejskiej Radziwiłłów wyłączono część osady wojskowej Radziwiłłów Jana Łażewskiego o obszarze 6,1087 ha oraz grunty wsi Radziwiłłów o obszarze 157,7711 ha i włącza się je do miasta Radziwiłłowa w tymże powiecie i województwie[5].

Przed wojną mieszkało w nim około 6000 mieszkańców, z czego połowę stanowili Żydzi, 31% Ukraińcy a 17% Polacy.

Podczas okupacji niemieckiej w Radziwiłłowie istniało getto dla Żydów. Jego więźniowie zostali eksterminowani w 1942 roku: 29 maja rozstrzelano 1350 osób a 6 października 950. Około 800 osób zdołało zbiec przed egzekucją[6]. W 1943 roku podczas rzezi wołyńskiej miasto obsadzone załogą niemiecką stanowiło miejsce schronienia polskich uchodźców z eksterminowanych przez UPA wiosek. Polacy zajmowali pożydowskie domy; tych, dla których nie starczyło miejsca, wywożono na roboty przymusowe w III Rzeszy[7].

W 1989 liczyło 10 353 mieszkańców[2][8].

W 2013 liczyło 10 508 mieszkańców[9].

Sprawiedliwi wśród Narodów Świata (ratujący Żydów w Radziwiłłowie)

edytuj

Na ukraińskiej liście Sprawiedliwych:

  • rodzina Kubitów (Kostiantyn, Wołodymyr, Marija i Hanna) - pomogli kilkudziesięciu osobom, w tym rodzinom Kipermanów, Treibichów, Weinsteinów, Semigranów i Jarosławskich[10][11]
  • Danyjił i Marija Romaniukowie - wychowywali Bronię Rudman, 3-letnie żydowskie dziecko[12][13][14]
  • Arifej i Ahrypyna Repitscy - ukrywali Gitel Samiter[15][16][17]

Na polskiej liście Sprawiedliwych:

  • rodzina Roztropowiczów (Józef i Natalia oraz ich córki: Janina i Stanisława) - wychowywali kilkuletnią Sabinę Kagan (Heller)[18]
  • Zofia Stramska (po mężu Hołub)[18][19]

Przypisy

edytuj
  1. Чисельність наявного населення України на 1 січня 2018 року. Державна служба статистики України. Київ, 2018. стор.61
  2. a b c Червоноармейск // Большой энциклопедический словарь (в 2-х тт.). / редколл., гл. ред. А. М. Прохоров. том 2. М., "Советская энциклопедия", 1991. стр.630
  3. Zenon Guldon, Jacek Wijaczka, Skupiska i gminy żydowskie w Polsce do końca XVI wieku, w: Czasy Nowożytne, 21, 2008, s. 164.
  4. Dz.U. z 1924 r. nr 68, poz. 655
  5. Dz.U. 1934 nr 35 poz. 322
  6. Холокост на территории СССР: Энциклопедия, Moskwa 2009, ISBN 978-5-8243-1296-6 s.834
  7. Władysław Siemaszko, Ewa Siemaszko, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na ludności polskiej Wołynia 1939–1945, t. 1, Warszawa: „von borowiecky”, 2000, s. 98-99, ISBN 83-87689-34-3, OCLC 749680885.
  8. Всесоюзная перепись населения 1989 г. Численность городского населения союзных республик, их территориальных единиц, городских поселений и городских районов по полу
  9. Чисельність наявного населення України на 1 січня 2013 року. Державна служба статистики України, 2013. [dostęp 2023-09-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-21)]. (ukr.).
  10. Kubit Konstantin & Maria ; Daughter: Svistun Anna (Kubit). collections.yadvashem.org. [dostęp 2024-09-06]. (ang.).
  11. Kubit Vladimir. collections.yadvashem.org. [dostęp 2024-09-06]. (ang.).
  12. Romaniuk Daniil & Maria. collections.yadvashem.org. [dostęp 2024-09-06]. (ang.).
  13. Романюк Даниїл. righteous.jew.org.ua. [dostęp 2024-09-06]. (ukr.).
  14. Романюк Марія. righteous.jew.org.ua. [dostęp 2024-09-06]. (ukr.).
  15. Repitski Arifey & Agrepina. collections.yadvashem.org. [dostęp 2024-09-06]. (ang.).
  16. Репітський Аріфей. righteous.jew.org.ua. [dostęp 2024-09-06]. (ukr.).
  17. Репітська Агрипина. righteous.jew.org.ua. [dostęp 2024-09-06]. (ukr.).
  18. a b Historia rodziny Roztropowiczów. sprawiedliwi.org.pl. [dostęp 2024-09-06]. (pol.).
  19. Holub Zofia (Stramska). collections.yadvashem.org. [dostęp 2024-09-06]. (ang.).

Linki zewnętrzne

edytuj