Przestęp dwupienny
Przestęp dwupienny (Bryonia dioica Jacq.) – bylina z rodziny dyniowatych. Występuje w środkowej i południowej Europie oraz w Anglii i Danii. W Polsce gatunek rzadko uprawiany i dziczejący, (kenofit). Bulwy tego gatunku nosiły angielską nazwę „English mandrake” („angielskiej mandragory”) ze względu na podobieństwo i zakres dawnych zastosowań medycznych. Wszystkie organy tych roślin są trujące, a korzenie w stanie świeżym działają bardzo drażniąco na skórę[3].
Systematyka[1][2] | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Podkrólestwo | |||
Nadgromada | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Nadklasa | |||
Klasa | |||
Nadrząd | |||
Rząd | |||
Rodzina | |||
Rodzaj | |||
Gatunek |
przestęp dwupienny | ||
Nazwa systematyczna | |||
Bryonia dioica Jacq. Fl. austriac. 2:59, t. 199. 1774 | |||
Synonimy | |||
|
Morfologia
edytuj- Łodyga
- Pnąca się do 4 m długości, z czepnymi wąsami.
- Liście
- Dłoniaste, pięcioklapowe, całobrzegie, lub nielicznie ząbkowane. Środkowa klapa trochę dłuższa od pozostałych.
-
Pokrój
-
Liście
-
Wąs czepny
- Kwiaty
- Roślina dwupienna. Kwiaty zielonkawobiałe, drobne. Żeńskie kwiaty mają długość ok. 6 mm, posiadają resztki silnie owłosionych pręcików i zebrane są w baldachokształtne pęczki. Mają 5-ząbkowy kielich o połowę krótszy od korony i pojedynczy słupek. Kwiaty męskie z 5 pręcikami zebrane są w grona. Kwitnie w czerwcu i lipcu.
- Owoce
- Drobna, czerwona jagoda.
-
Kwiat męski
-
Kwiat żeński
-
Owoce
Biologia i ekologia
edytujRośnie przy płotach i w zaroślach, w miejscach ruderalnych. Hemikryptofit. Roślina trująca.
Przypisy
edytuj- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F. Stevens , Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-01-03] (ang.).
- ↑ Deni Brown: Encyclopedia of herbs. London, New York, Melbourne, Dehli: The Royal Horticultural Society, 2014, s. 147. ISBN 978-0-2411-8402-8.
Identyfikatory zewnętrzne: