Wikipedia

Patrick Marleau

kanadyjski hokeista

Patrick Denis Marleau (ur. 15 września 1979 w Swift Current, Saskatchewan) – kanadyjski hokeista, reprezentant Kanady, dwukrotny olimpijczyk.

Patrick Marleau
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

15 września 1979
Swift Current

Obywatelstwo

Kanada

Wzrost

188 cm

Pozycja

środkowy

Uchwyt

lewy

Informacje klubowe
Klub

San Jose Sharks

Draft

NHL 1997, numer: 2 (1 runda)
San Jose Sharks

Multimedia w Wikimedia Commons

Lata dzieciństwa

edytuj

Patrick dorastał na swoim rodzinnym gospodarstwie w niewielkim Aneroid w prowincji Saskatchewan[1][2]. Urodził się jednak 70 kilometrów na północny wschód od tej miejscowości w Swift Current, ponieważ w Aneroid nie ma szpitala.

Kariera hokejowa

edytuj

Hokej juniorski

edytuj

Marleau rozpoczął swoją karierę hokejową w klubie Seattle Thunderbirds, który gra w Western Hockey League. W klubie tym zagrał dwa sezony. W jego debiutanckim sezonie strzelił 32 bramki, przy czym zdobył 74 punkty. W play-offach jego drużyna przegrała wtedy z Kamloops Blazers, obrońcami Memorial Cup. W kolejnym sezonie zawodnik został kapitanem drużyny z Seattle. Jego drużyna w sezonie zasadniczym zajęła drugie miejsce w swojej dywizji, a sam zawodnik zdobył 51 goli i 125 punktów, będąc wśród trzech najlepszych zawodników ligi pod względem zdobytych punktów. W playoffach Marleau doprowadził Thunderbirds do pierwszego i jak dotychczas jedynego finału WHL, gdzie jednak przegrali w czterech spotkaniach z Lethbridge Hurricanes. Patrick na koniec sezonu miał szansę zdobyć Four Broncos Memorial Trophy, jednak w głosowaniu przegrał z zawodnikiem Brandon Wheat Kings – Peterem Schaeferem.

San Jose Sharks

edytuj

Po dwóch sezonach w juniorskich rozgrywkach 21 czerwca 1997 roku został wybrany numerem dwa w pierwszej rundzie draftu NHL w 1997 roku przez drużynę San Jose Sharks. Jako pierwszy wybrany wtedy został przez Boston Bruins – Joe Thornton. Swój pierwszy mecz w National Hockey League rozegrał 1 października 1997 roku. Przeciwnikiem zespołu Sharks była wtedy drużyna Edmonton Oilers. Do historycznych momentów jego kariery można zaliczyć również zdobycie pierwszego punktu w NHL (11 października) oraz pierwsza bramka w NHL (19 października 1997), którą strzelił w meczu z Phoenix Coyotes[3].

 
Patrick Marleau w koszuli kapitana zespołu.

W sezonie 2003/2004 został kapitanem zespołu Sharks. Stało się to po tym jak Owen Nolan zakończył grę w drużynie Rekinów. Od tego momentu trzech kolejnych zawodników Mike Ricci, Vincent Damphousse i Alyn McCauley wybierano za kapitana zespołu. Ten ostatni zasugerował ówczesnemu trenerowi rekinów Wilsonowi, aby powierzył tę funkcję Patrickowi[4]. Od tej pory Marleau jest kapitanem zespołu.

Z powodu lokautu w NHL nie zagrał w żadnym meczu tej ligi, jednak już w następnym sezonie powrócił do klubu z San Jose zatwierdzając trzyletni kontrakt z tym klubem opiewającą na kwotę 12,5 miliona dolarów. Sezon 2005/2006 jest jak dotychczas najlepszym sezonem tego zawodnika w NHL. łącznie w całym sezonie zdobył 100 punktów w klasyfikacji kanadyjskiej, strzelając przy tym 43 bramki i 57-krotnie asystując przy bramkach kolegów z drużyny. Sam 19 marca 2006 roku w meczu przeciwko Colorado Avalanche zdobył czterechsetny punkt w karierze[5], zbliżając się tym samym do najlepszego wyniku w historii klubu, czyli zdobytych 451 punktów przez Owena Nolana. Pod koniec sezonu Marleau został zgłoszony jak jeden z trzech kandydatów do Lady Byng Memorial Trophy, nagrody przyznawanej w każdym sezonie najuczciwszemu zawodnikowi ligi. Ostatecznie Patrick nie dostał tego trofeum, które powędrowało do Rosjanina Daciuka.

W sezonie 2006/2007 Marleau poprawił rekordy Nolana. 4 stycznia 2007 roku przeciwko Detroit Red Wings zdobył bramkę oraz trzykrotnie asystował przy strzałach kolegów z zespołu, stając się najlepszym zawodnikiem klubu podwzględem zdobytych punktów[6]. Tydzień później został również najlepszym strzelcem w historii klubu strzelając 207. gola w meczu przeciwko Los Angeles Kings[7]. Marleau w sezonie zasadniczym zdobył 78 punktów w 77 rozegranych meczach, co było drugim osiągnięciem w zespole (lepszy był tylko Joe Thornton, który zdobył 114 punktów). Dobra gra w lidze zaowocowała grą po raz drugi w karierze w meczu gwiazd NHL, gdzie zdobył bramkę. W sierpniu 2007 roku podpisał dwuletni kontrakt z San Jose Sharks. W tym czasie zawodnik ma zarobić 12,6 miliona dolarów, zatrzymując zawodnika do końca sezonu 2009/2010. Po tym sezonie Patrick doszedł do liczby 500 zdobytych punktów w NHL. Wyczyn ten ustanowił 14 listopada 2007 w meczu przeciwko Phoenix Coyotes, jednak jego zdobyć punktowa tego sezonu była najniższa od 2002 roku, zdobywając jedynie 48 punktów w 78 meczach. W 2009 roku jak dotychczas po raz ostatni uczestniczył w meczu gwiazd NHL.

Latem 2009 roku Marleau został pozbawiony miana kapitana zespołu[8]. Trener Todd McLellan w miejsce Kanadyjczyka mianował Roba Blake’a. W czasie sezonu Patrick został wybrany jako asystent kapitana.

Efektem straty miana kapitana był najlepszy sezon w historii startów lidze NHL pod względem strzelonych bramek, których zdobył w 82 spotkaniach sezonu zasadniczego 44. W tym sezonie został pierwszym zawodnikiem „Rekinów”, który zdobył 300 bramek. Barierę tę pokonał w Boxing Day w 2009 w zwycięskim meczu przeciwko Anaheim Ducks. Szesnaście dni później – 12 stycznia zdobył trzydziestą bramkę w sezonie zasadniczym ustanawiając rekord najszybszej zdobyczy tej ilości bramek w organizacji[9]. Na osiągnięcie tego sukcesu wystarczyło mu rozegranie 47 spotkań. W fazie playoff zagrał w czternastu spotkaniach. Zdobył zwycięskie bramki w trzecim i piątym spotkaniu drugiej rundy przeciwko Detroit Red Wings, zaś w trzeciej rundzie w przegranej serii z późniejszym mistrzem Chicago Blackhawks zdobył dla drużyny pięć z siedmiu bramek. Po zakończeniu sezonu 24 czerwca podpisał kolejny kontrakt z San Jose Sharks, według którego w ciągu czterech lat ma zarobić 27,6 miliona dolarów, co daje 6,9 mln dolarów za sezon[10][11].

Podczas sezonu 2010/2011 osiągnął 1000 spotkań w karierze lidze NHL. Miało to miejsce 17 stycznia 2011 roku w wieku 31 lat i 124 dni[12][13]. Wyczynem tym został najmłodszym zawodnikiem ligi, który rozegrał 1000 spotkań w jednym klubie oraz trzecim pod tym względem wśród wszystkich zawodników. Młodsi byli tylko: Dale Hawerchuk (30 lat 306 dni) oraz Vincent Damphousse (31 lat, 110 dni). Podczas rozgrywek playoff był jednym z czołowych zawodników zespołu. Uczestniczył we wszystkich osiemnastu spotkaniach zdobywając 13 punktów (7 bramek, 6 asyst). W kolejnym sezonie był trzecim najskuteczniejszym zawodnikiem sezonu zasadniczego w zespole, jednak podczas playoff nie zdobył ani jednego punktu.

Podczas lokautu w lidze NHL nie uczestniczył w żadnych rozgrywkach ligowych. Wraz z rozpoczęciem sezonu 2012/2013 w dniu 20 stycznia 2013 roku rozpoczął serię czterech meczów ze zdobyciem co najmniej dwóch bramek w spotkaniu (W meczach przeciwko Calgary, Edmonton, Phoenix i Colorado). Passa ta jest wyrównaniem najdłuższej takiej passy w historii NHL[14]. Ostatni raz wyczyn ten miał miejsce w sezonie 1917/1918, kiedy to również Cy Denneny w czterech pierwszych meczach zdobył przynajmniej dwie bramki[15]. Dzięki temu wyczynowi uzyskał tytuł gracza tygodnia w pierwszym tygodniu rozgrywek oraz tytuł drugiego najlepszego zawodnika miesiąca styczeń[16]. Sam jako pierwszy zawodnik w historii drużyny z San Jose uzyskując w pierwszych pięciu meczach przynajmniej jedną bramkę[17]. W styczniu 2014 przedłużył kontrakt z klubem o trzy lata[18].

Dalsza kariera

edytuj

Od lipca 2017 zawodnik Toronto Maple Leafs, związany trzyletnim kontraktem[19].

W czerwcu 2019 przeszedł do Carolina Hurricanes[20]. Pod koniec tego miesiąca klub wykupił jego kontrakt[21][22]. W październiku 2019 ponownie został zawodnikiem San Jose Sharks[23]. W lutym 2020 przeszedł do Pittsburgh Penguins[24]. W październiku 2020 ponownie został zawodnikiem San Jose Sharks[25].

Kariera reprezentacyjna

edytuj
 
Marleau podczas igrzysk w Vancouver

Zawodnik wielokrotnie uczestniczył w meczach międzynarodowych reprezentacji Kanady.

Uczestniczył w turniejach mistrzostw świata 1999, 2001, 2003, 2005 oraz zimowych igrzysk olimpijskich 2010, 2014.

Po raz pierwszy zagrał na Mistrzostwach Świata w 1999 roku. W rozgrywanym w Norwegii turnieju zagrał w siedmiu spotkaniach zdobywając jedną bramkę (w meczu półfinałowym[26]) oraz dwie asysty (w fazie grupowej oraz w meczu o trzecie miejsce). Ostatecznie zespół Kanady zajął czwarte miejsce na tym czempionacie.

Kolejne starty na mistrzostwach świata zawodnik odbywał co dwa lata. W 2001 roku rozegrał siedem spotkań. Jednakże tym razem odpadł w ćwierćfinale przegrywając z Amerykanami. Zawodnik otworzył wynik tego spotkania. Ostatecznie Kanada przegrała to spotkanie po dogrywce[27].

Kolejne dwa starty na mistrzostwach zakończyły się zdobyciem medali. W 2003 roku podczas turnieju w Finlandii Marleau zdobył jedynie cztery punkty do klasyfikacji kanadyjskiej, wszystkie po asystach w tym dwie podczas półfinałowego spotkania z Czechami[28]. Kanada w finale pokonała Szwecję po dogrywce, dzięki czemu Marleau zdobył swój pierwszy i jak dotąd jedyny złoty krążek mistrzostw świata. Dwa lata później zdobył srebrny medal przegrywając w finałowym spotkaniu z Czechami. Był to jak dotychczas ostatni start na mistrzostwach świata tego zawodnika.

Jednak nie tylko w mistrzostwach świata Marleau uczestniczył. W 2004 roku był członkiem zwycięskiej drużyny podczas Pucharu Świata. Po tym ostatnim sukcesie został powołany na obóz drużyny narodowej przygotowujący drużynę do Igrzysk Olimpijskich w Turynie[29]. Ostatecznie został pominięty w składzie na tę imprezę. W dniach 24–27 sierpnia 2009 uczestniczył w podobnym obozie drużyny przygotowującej się do Igrzysk Olimpijskich w Vancouver[30]. Jednakże tym razem został włączony do drużyny narodowej na tę imprezę. 30 grudnia 2010 roku został powołany przez trenera Mike’a Babcocka[31][32]. Podczas turnieju rozegrał siedem spotkań, podczas których strzelił dwie bramki, a przy trzech asystował. Osiągnięciami tymi przyczynił się do zwycięstwa reprezentacji Kanady w turnieju olimpijskim.

Sukcesy

edytuj
Reprezentacyjne

Rekordy

edytuj
  • Najlepszy zawodnik San Jose Sharks w liczbie strzelonych goli – 387 (po sezonie 2011/2012)
  • Najlepszy zawodnik San Jose Sharks w liczbie zdobytych punktów – 830 (po sezonie 2011/2012)
  • Najszybciej strzelone 10 bramek dla San Jose Sharks w sezonie – po 13 meczach (po sezonie 2010/2011)
  • Najszybciej strzelone 30 bramek dla San Jose Sharks w sezonie – po 47 meczach (po sezonie 2010/2011)
  • Najmłodszy zawodnik w historii NHL, który rozegrał 1000 spotkań w jednym zespole – 31 lat 124 dni
  • Trzeci najszybszy zawodnik, który rozegrał 1000 spotkań w historii NHL – 31 lat 124 dni

Statystyki

edytuj

Klubowe

edytuj
    Sezon zasadniczy   Playoff
Sezon Drużyna Liga M G A Pkt MIN M G A Pkt MIN
1995/1996 Seattle Thunderbirds WHL 72 32 42 74 22 5 3 4 7 4
1996/1997 Seattle Thunderbirds WHL 71 51 74 125 37 15 7 16 23 12
1997/1998 San Jose Sharks NHL 74 13 19 32 14 5 0 1 1 0
1998/1999 San Jose Sharks NHL 81 21 24 45 24 6 2 1 3 4
1999/2000 San Jose Sharks NHL 81 17 23 40 36 5 1 1 2 2
2000/2001 San Jose Sharks NHL 81 25 27 52 22 6 2 0 2 4
2001/2002 San Jose Sharks NHL 79 21 23 44 40 12 6 5 11 6
2002/2003 San Jose Sharks NHL 82 28 29 57 33 – – – – –
2003/2004 San Jose Sharks NHL 80 28 29 57 24 17 8 4 12 6
2004/2005 Nie grał z powodu Lokaut w NHL
2005/2006 San Jose Sharks NHL 82 34 52 86 26 11 9 5 14 8
2006/2007 San Jose Sharks NHL 77 32 46 78 33 11 3 3 6 2
2007/2008 San Jose Sharks NHL 78 19 29 48 33 13 4 4 8 2
2008/2009 San Jose Sharks NHL 76 38 33 71 18 6 2 1 3 8
2009/2010 San Jose Sharks NHL 82 44 39 83 22 14 8 5 13 8
2010/2011 San Jose Sharks NHL 82 37 36 73 16 18 7 6 13 9
2011/2012 San Jose Sharks NHL 82 30 34 64 26 5 0 0 0 4
2012/2013 San Jose Sharks NHL 48 17 14 31 24 11 5 3 8 2
2013/2014 San Jose Sharks NHL 82 33 37 70 18 7 3 4 7 2
2014/2015 San Jose Sharks NHL 82 19 38 57 12 – – – – –
2015/2016 San Jose Sharks NHL 82 25 23 48 10 24 5 8 13 8
2016/2017 San Jose Sharks NHL 82 27 19 46 28 6 3 1 4 0
NHL razem 1493 508 574 1082 459 177 68 52 120 75
WHL razem 143 83 116 199 59 20 10 20 30 16

GP = mecze, G = gole, A = asysty, Pkt = Punktacja kanadyjska, MIN = minuty spędzone na ławce kar

Międzynarodowe

edytuj
Rok Drużyna Turniej Zajęte miejsce M G A Pkt MIN
1999 Kanada MŚ 1999 4. 7 1 2 3 0
2001 Kanada MŚ 2001 5. 7 2 3 5 4
2003 Kanada MŚ 2003   9 0 4 4 4
2004 Kanada PŚ 2004   – – – – –
2005 Kanada MŚ 2005   9 2 2 4 4
2010 Kanada ZIO 2010   7 2 3 5 0
2014 Kanada ZIO 2014   6 0 4 4 2
Mecze seniorskie 39 7 14 21 12

GP = mecze, G = gole, A = asysty, Pkt = Punktacja kanadyjska, MIN = minuty spędzone na ławce kar

Inne

edytuj

Marleau wraz z byłym zawodnikiem NHL – Trentem McCleary’m w 2001 roku założył Trent McCleary – Patrick Marleau Sport and Recreation Foundation. Organizacja ta wspiera finansowo biedne dzieci i młodzież o potencjale sportowym w wieku od 6 do 18 lat, aby mogły one rozwijać swoje umiejętności. Od 2007 roku fundację wspiera również Travis Moen w wyniku czego organizacja zmieniła nazwę na Trent McCleary – Patrick Marleau – Travis Moen Sports and Recreation Foundation.

Uwagi

edytuj
  1. ↑ Razem ze Zjuzinem i Sturmem.

Przypisy

edytuj
  1. ↑ Nicholas J. Cotsonika: Why Sharks-Kings might be the most meaningful outdoor game to date. Yahoo! Sports, 2015-02-21. [dostęp 2016-10-30]. (ang.).
  2. ↑ Ross McKeon: Ramping Up For A Long Ride. nhl.com, 2007-11-09. [dostęp 2016-10-30]. (ang.).
  3. ↑ Statystyki zawodnika z sezonu 1997/1998.
  4. ↑ Larry Wigge: Marleau epitomizes what it means to be a captain. nhl.com, 2009-04-19. [dostęp 2016-10-30]. (ang.).
  5. ↑ Senators Shut Out Devils and Regain First Place Wiadomość z New York Times z dnia 20.03.2006.
  6. ↑ Sharks rebound to the nines Wiadomość z San Francisco Chronicle z dnia 5.01.2007.
  7. ↑ Record-setter boosts Sharks Wiadomość z San Francisco Chronicle z dnia 12.01.2007.
  8. ↑ David Pollak: “As of now, nobody’s our captain,” says Coach Todd McLellan – plus training camp dates. mercurynews.com. [dostęp 2009-08-17]. (ang.).
  9. ↑ San Jose Sharks Staff: Sharks In First Place at Halfway Point – San Jose Sharks – News. sharks.nhl.com. [dostęp 2010-01-13]. (ang.).
  10. ↑ San Jose Sharks Staff: 2010 NHL Unrestricted Free Agents by Position. sportscity.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-11-29)]. (ang.).
  11. ↑ David Pollak: New four-year contracts in place for Patrick Marleau and Joe Pavelski. mercurynews.com. [dostęp 2010-06-24]. (ang.).
  12. ↑ David Pollak: New four-year contracts in place for Patrick Marleau and Joe Pavelski. mercurynews.com. [dostęp 2011-01-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (17 lutego 2011)]. (ang.).
  13. ↑ IAR/PAP: Uczcić golem tysiąc spotkań w lidze NHL. polskieradio.pl. [dostęp 2011-01-18]. (pol.).
  14. ↑ David Pollak: San Jose Sharks stay perfect with 4-1 win over Vancouver Canucks. mercurynews.com. [dostęp 2013-01-27]. (ang.).
  15. ↑ John Kreiser: Sizzling Marleau off to historic start in record time. nhl.com. [dostęp 2013-01-28]. (ang.).
  16. ↑ Anderson, Marleau, Vanek are January’s ‘Three Stars’. nhl.com. [dostęp 2013-02-01]. (ang.).
  17. ↑ Marleau Named NHL ‘First Star’ of the Week. nhl.com. [dostęp 2013-01-28]. (ang.).
  18. ↑ Thornton & Marleau Agree to Three-Year Extensions | NHL.com [online], sharks.nhl.com [dostęp 2017-11-25] (ang.).
  19. ↑ Leafs PR sur Twitter: „The #Leafs announced today the signing of F Patrick Marleau to a 3-year contract. The annual average value of the contract is $6.25 million.” [online], twitter.com [dostęp 2017-11-25] (fr.).
  20. ↑ Canes Acquire 2020 First-Round Pick and Patrick Marleau from Toronto | NHL.com [online], nhl.com [dostęp 2019-06-25] (ang.).
  21. ↑ Carolina Hurricanes Buy Out Patrick Marleau [online], prohockeyrumors.com [dostęp 2019-06-29] (ang.).
  22. ↑ Canes Buy Out Patrick Marleau | NHL.com [online], nhl.com [dostęp 2020-02-27] (ang.).
  23. ↑ San Jose Sharks sign forward Patrick Marleau to one-year, $700K deal – TSN.ca [online], tsn.ca [dostęp 2020-02-27] (ang.).
  24. ↑ Penguins Acquire Forward Patrick Marleau from the San Jose Sharks | NHL.com [online], nhl.com [dostęp 2020-02-27] (ang.).
  25. ↑ Sharks Sign Forward Patrick Marleau | San Jose Sharks [online], nhl.com [dostęp 2024-04-25] (ang.).
  26. ↑ Marc Branchu: République Tchèque – Canada (13 mai 1999). hockey365.celeonet.fr. (fr.).
  27. ↑ Marc Branchu: Canada – États-Unis (10 mai 2001). hockey365.celeonet.fr. (fr.).
  28. ↑ Marc Branchu: Canada – République Tchèque (9 mai 2003). hockey365.celeonet.fr. (fr.).
  29. ↑ 36 kanadyjskich hokeistów w kadrze olimpijskiej.
  30. ↑ Hockey Canada invites 46 players to Canada’s National Men’s Tean Orientation Camp In Calgary From August 24-27.
  31. ↑ Jarosław Grabowski: Yzerman podał kadrę Kanady. hokej.net. [dostęp 2010-12-30]. (pol.).
  32. ↑ Canadian Olympic Hockey Team: 2010 Roster Released. huffingtonpost.com. [dostęp 2010-12-30]. (ang.).
  33. ↑ Mitchell Is PlayStation ROTY. sharks.nhl.com, 2008-04-01. [dostęp 2016-10-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-06-16)]. (ang.).
  34. ↑ Brocade „Sharks Player of the Year”, sharks.nhl.com. [dostęp 30 października 2016].

Bibliografia

edytuj
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Patrick_Marleau&oldid=74337610”