Pęknięcia desorpcyjne

Pęknięcia desorpcyjne, pęknięcia z przesychania – wada drewna z grupy pęknięć występująca w drewnie wszystkich gatunków drzew.

Przykładowe pęknięcie z przesychania widoczne na przekroju poprzecznym buka zwyczajnego. Wadami towarzyszącymi są: pęknięcie rdzeniowe, spłaszczenie, nierównomierna szerokość słojów rocznych oraz mimośrodowość.

Pęknięcia desorpcyjne spowodowane są nierównomierną kurczliwością drewna, wynikają z odmiennych właściwości drewna w kierunku stycznym i promieniowym (anizotropia). Największej zmiany objętości doznaje drewno w kierunku stycznym. Częstotliwość i wielkość pęknięć zależy od:

dla drewna okrągłego:

• rodzaju (gatunku) drewna,
• sprężystości drewna,
• warunków i czasu przechowywania (składowania),
• struktury drewna,
  dla materiałów tartych:
• rodzaju przetarcia,
• warunków i czasu schnięcia tarcicy,
• sposobu utrwalenia powierzchniowego (malowanie, lakierowanie, itp),
• warunków i czasu użytkowania gotowych wyrobów.

Długość pęknięcia mierzy się na powierzchni bocznej. W pęknięciach przechodzących na czoło można również mierzyć ich głębokość. Wymiary długości i głębokości wyraża się w centymetrach i milimetrach lub w odniesieniu do odpowiednich wymiarów.