Olgierd Buczek

Olgierd Buczek (ur. 11 maja 1931 w Warszawie, zm. 28 marca 2021^[1]) – polski piosenkarz.

Życiorys

Grób piosenkarza Olgierda Buczka na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie

Ukończył Średnią Szkołę Muzyczną w Gdańsku (Wydział Wokalny). Podczas występów w Gdańsku Operetki Warszawskiej został zaproszony do współpracy przez jej dyrektora Tadeusza Bursztynowicza, przenosząc się do Warszawy (z powodu utrudnień meldunkowych mieszkał w Wołominie, skąd dojeżdżał do pracy przy ul. Puławskiej). Od 1956 roku, po odkryciu go przez Władysława Szpilmana, współpracował z Polskim Radiem przy nagraniach archiwalnych. Występował na pierwszych Festiwalach Piosenki w Opolu (w latach 1963, 1964, 1965), a także podczas Międzynarodowego Festiwalu Piosenki w Sopocie w 1963 roku, wykonując piosenkę Wieczorna fajka.

Śpiewał m.in. takie przeboje, jak: Za późno, Oczy czarne, Czy Pani mieszka sama?, Warszawski dorożkarz, Mademoiselle, Nie trzeba słów (z orkiestrą Kazimierza Turewicza). Wykonał piosenkę Co nas obchodzi w komedii Stanisława Barei Mąż swojej żony z 1960 roku na podstawie sztuki Jerzego Jurandota pt. Mąż Fołtasiówny. Występował także w NRD, ZSRR i Czechosłowacji.

Związany z warszawską dzielnicą Targówek, gdzie mieszkał do śmierci.

Warszawski dorożkarz (muz. Witold Lutosławski pod pseudonimem Derwid – sł. Jerzy Miller)
Nie trzeba słów (muz. Władysław Szpilman – sł. Ludwik Starski)
Mademoiselle (muz. Władysław Szpilman, sł. Jan Gałkowski)
W sobotę wieczorem (muz. Adam Markiewicz, sł. Roman Sadowski)
Za późno (muz. Zygmunt Karasiński, sł. Jerzy Ryba)
Oczy czarne (muz. Artur Gold, sł. Marian Hemar)
Czy Pani mieszka sama? (muz. Zygmunt Karasiński, sł. Andrzej Włast)
Księżyc nad Tahiti (muz. Nacio Herb Brown, sł. Julian Tuwim)
Mój cały świat (muz. Romuald Żyliński, sł. Zbigniew Kaszkur)
Irena (muz. Zygmunt Białostocki, sł. Walery Jastrzębiec-Rudnicki)
Co nas obchodzi (muz. Marek Sart, sł. Jerzy Jurandot) – z filmu Mąż swojej żony z 1960 roku