Obwód brzeski
Obwód brzeski (biał. Брэсцкая вобласць, trb. Bresckaja wobłasć; ros. Брестская область) – obwód Białorusi leżący w jej południowo-zachodniej części przy granicy z Polską i Ukrainą. Stolicą utworzonego w 1939 obwodu jest Brześć.
| Obwód | |||||
._%D0%97%D0%B0%D0%B1%D1%83%D0%B4%D0%BE%D0%B2%D0%B0.jpg) Olszany, rejon stoliński | |||||
| |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Siedziba | |||||
| Kod ISO 3166-2 |
BY-BR | ||||
| Przewodniczący |
Kanstantyn Sumar | ||||
| Powierzchnia |
32 786,44 km² | ||||
| Populacja (2015) • liczba ludności |
| ||||
| • gęstość |
42 os./km² | ||||
| Numer kierunkowy |
+375-16 | ||||
| Kod pocztowy |
224 xxx, 225 xxx | ||||
| Tablice rejestracyjne |
1 | ||||
| Szczegółowy podział administracyjny | |||||
| Liczba rejonów |
16 | ||||
Położenie na mapie Białorusi
| |||||
| Strona internetowa | |||||
Geografia
edytujObwód brzeski ma powierzchnię 32 786,44 km². Lasy zajmują powierzchnię 12 236,23 km², bagna 2558,94 km², obiekty wodne 842,40 km²[2].
Historia
edytujObwód został utworzony 4 grudnia 1939 r. dekretem Prezydium Rady Najwyższej ZSRR[3] z części terytorium II Rzeczypospolitej okupowanego przez Armię Czerwoną w trakcie agresji ZSRR na Polskę i anektowanego następnie przez ZSRR (województwo poleskie i białostockie). Początkowo dzielił się na powiaty: brzeski, kobryński i prużański. W styczniu 1940 wprowadzono podział administracyjny na rejony: antopolski, bereski, brzeski, domaczewski, dywiński, hajnowski, kamieniecki, kleszczelski, kobryński, kosowski, małorycki, porozowski, prużański, różański, siemiatycki, szereszowski, wysoczański i żabinecki.
W 1944 rejony hajnowski, kleszczelski i siemiatycki powróciły do Polski, a porozowski włączono do obwodu grodzieńskiego. W 1954 w skład obwodu weszły tereny zlikwidowanych obwodów pińskiego oraz części baranowickiego, obecnie obejmuje on terytorium całego Polesia należącego w latach międzywojennych do Polski[4].
Podział administracyjny
edytujObecnie obwód dzieli się na 16 rejonów:
Baranowicki (Baranowicze) Баранавіцкі (Baranawicki)
Bereski (Bereza) Бярозаўскі (Biarozauski)
Brzeski (Brześć) Брэ́сцкi (Brescki)
Drohiczyński (Drohiczyn) Драгічынскі (Drahiczynski)
Hancewicki (Hancewicze) Ганцавіцкі (Hancawicki)
Iwacewicki (Iwacewicze) Івацэвіцкі (Iwacewicki)
Janowski (Janów) Iванаўскі (Iwanauski)
Kamieniecki (Kamieniec) Камянецкі (Kamianiecki)
Kobryński (Kobryń) Кобрынскі (Kobrynski)
Lachowicki (Lachowicze) Ляхавіцкі (Lachawicki)
Łuniniecki (Łuniniec) Лунінецкі (Łuniniecki)
Małorycki (Małoryta) Маларыцкі (Małarycki)
Piński (Pińsk) Пінскі (Pinski)
Prużański (Prużana) Пружанскі (Prużanski)
Stoliński (Stolin) Столінскі (Stolinski)
Żabinecki (Żabinka) Жа́бінкаўскі (Żabinkauski)
Miasta
edytujMiasta powyżej 20 tysięcy mieszkańców:
| Herb | Miasto | Rejon | Populacja |
|---|---|---|---|
|
Brześć | Rejon brzeski | 310 800 |
|
Baranowicze | Rejon baranowicki | 168 200 |
|
Pińsk | Rejon piński | 130 600 |
|
Kobryń | Rejon kobryński | 51 200 |
|
Bereza | Rejon bereski | 29 400 |
|
Iwacewicze | Rejon iwacewicki | 23 000 |
|
Łuniniec | Rejon łuniniecki | 23 600 |
Demografia
edytujLiczba ludności:
- 1995: 1 518 000
- 1999: 1 485 000 (902 000 miejska, 583 000 wiejska)[5]
- 2003: 1 471 000
- 2006: 1 440 000
- 2007: 1 435 100
- 2008: 1 435 000
- 2009: 1 401 000 (919 000 miejska, 482 000 wiejska)[5]
- 2010: 1 398 700 (919 400 miejska, 479 300 wiejska)[6]
- 1 stycznia 2011: 1 394 800[7]
- 1 maja 2011: 1 393 300[8]
-
Białorusini>95%
90–95%
85–90%
<85%
-
Rosjanie>10%
8–10%
5–8%
2–5%
<2%
-
Ukraińcy>6%
4–6%
2–4%
1–2%
<1%
-
Polacy>5%
2–5%
1–2%
0,5–1%
<0,5%
.png)
.png)
.png)
.png)
-
Współczynnik urodzeń na 1000 mieszkańców -
Współczynnik umieralności na 1000 mieszkańców
.png)
.png)
Przypisy
edytuj- ↑ Stan na 1 lipca 2015 roku: Национальный статистический комитет Республики Беларусь: О демографической ситуации в январе – июне 2015 г.. [dostęp 2015-08-03]. (ros.).
- ↑ Gosudarstwiennyj ziemielnyj kadastr po sostojaniju na 1 janwaria 2011 g.. Państwowy Komitet ds. Nieruchomości Republiki Białorusi. [dostęp 2011-05-18]. (ros.).
- ↑ Указ Президиума Верховного Совета СССР от 4 декабря 1939 года об образовании Барановичской, Белостокской, Бресткой, Вилейской и Пинской областей в составе Белорусской ССР (Сборник законов СССР и указов Президиума Верховного Совета СССР. 1938 г. – июль 1956 г / под ред. к. ю. н. Мандельштам Ю. И. – Москва: Государственное издательство юридической литературы, 1956, s. 55).
- ↑ Wyjątkiem jest m.in. dawna gmina Lenin oraz obszary włączone w 1945 do Polski.
- ↑ a b Предварительные итоги переписи населения Республики Беларусь 2009 года. Narodowy Komitet Statystyczny Republiki Białorusi. [dostęp 2010-01-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-11)]. (ros.).
- ↑ Czislennost′ nasielenija po Riespublikie Biełaruś, obłastiam i g. Minsku (tysiacz czełowiek) na 1 janwaria 2010 goda. Narodowy Komitet Statystyczny Republiki Białorusi. [dostęp 2011-05-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-09-18)]. (ros.).
- ↑ Czislennost′ nasielenija po obłastiam i g. Minsku. Narodowy Komitet Statystyczny Republiki Białorusi. [dostęp 2011-05-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-08-29)]. (ros.).
- ↑ O diemograficzeskoj situacyi za janwar′ – apriel′ 2011 g.. Narodowy Komitet Statystyczny Republiki Białorusi. [dostęp 2011-05-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-02-10)]. (ros.).
Linki zewnętrzne
edytuj- Obwód brzeski na Radzima.org. (biał. • ang. • pol. • ros.).
- Przewodnik po Obwodzie Brzeskim. Kresy24.pl. (pol.).