Mirosław Chojecki
Mirosław Jerzy Chojecki (ur. 1 września 1949 w Warszawie) – polski wydawca i producent filmowy, działacz opozycji w PRL. Kawaler Orderu Orła Białego.
 Mirosław Chojecki (2011) | |
| Data i miejsce urodzenia |
1 września 1949 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
chemik, wydawca, producent filmowy |
| Odznaczenia | |
   
| |
Życiorys
edytujSyn Marii Stypułkowskiej-Chojeckiej, uczestniczki zamachu na Franza Kutscherę i powstania warszawskiego.
W trakcie wydarzeń marcowych w 1968 uczestniczył w strajku studentów na Politechnice Warszawskiej, za co został usunięty z uczelni. Od 1967 do 1972 należał do Zrzeszenia Studentów Polskich. W 1974 ukończył studia na Wydziale Chemii Uniwersytetu Warszawskiego. Pracował w Instytucie Badań Jądrowych.
Należał do organizatorów pomocy dla represjonowanych robotników biorących udział w wydarzeniach czerwcowych w 1976. W tym samym roku znalazł się wśród organizatorów Komitetu Obrony Robotników. Zajął się niezależną działalnością wydawniczą, odpowiadał za powielanie Komunikatu „KOR” i Biuletynu Informacyjnego „KOR”. We wrześniu 1977 stworzył Niezależną Oficynę Wydawniczą „NOWa”, największe działające poza cenzurą wydawnictwo.
W marcu 1980 został tymczasowo aresztowany, prowadził głodówkę protestacyjną. W maju tego samego roku m.in. w jego obronie protest podjęła grupa opozycjonistów w kościele św. Krzysztofa w Podkowie Leśnej. Po procesie został skazany na karę 1,5 roku pozbawienia wolności więzienia z warunkowym zawieszeniem jej wykonania[1].
W trakcie wydarzeń sierpniowych w 1980 organizował druk publikacji drugiego obiegu. Został ponownie zatrzymany, zwolniono go po podpisaniu porozumień sierpniowych, przywrócono go też do pracy w IBJ. W tym samym roku został członkiem „Solidarności”.
W październiku 1981 wyjechał za granicę, gdzie zastało go wprowadzenie stanu wojennego. Pozostał na emigracji w Paryżu, wydawał m.in. miesięcznik „Kontakt”, produkował filmy poświęcone najnowszej historii Polski i organizował pomoc sprzętową dla podziemia w Polsce. Współpracował m.in. z Jerzym Giedroyciem.
Do kraju wrócił w 1990. Współtworzył pierwszą komercyjną stację telewizyjną NTW[2], założył też Grupę Filmową „Kontakt”. Był m.in. doradcą ministra kultury.
Zainicjował powstanie Stowarzyszenia Wolnego Słowa, został prezesem honorowym tej organizacji[3]. W 2005 był członkiem honorowego komitetu Donalda Tuska w trakcie kampanii prezydenckiej[4]. W listopadzie 2024 wszedł w skład komitetu wspierającego kandydaturę Karola Nawrockiego na prezydenta RP w wyborach w 2025[5].
Odznaczenia
edytujW 2022 prezydent Andrzej Duda odznaczył go Orderem Orła Białego[6][7]. W 2006 został przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski[8].
Otrzymał także Srebrny (2005) i Złoty (2022) Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[9]. W 1984 wyróżniony Nagrodą Przyjaźni i Współpracy[10].
Przypisy
edytuj- ↑ Kalendarium 1980. kor.org.pl. [dostęp 2016-07-12].
- ↑ Chojecki i Komar, czyli co nam zdrady, [w:] Andrzej Tadeusz Kijowski, Opis obyczajów w 15-leciu międzysojuszniczym 1989–2004, Wydawnictwo AnTraKt, Warszawa 2010, ISBN 978-83-923292-7-5.
- ↑ O nas. sws.org.pl. [dostęp 2016-07-12].
- ↑ Warszawa. Artyści w komitecie honorowym Donalda Tuska. e-teatr.pl, 16 września 2005. [dostęp 2016-07-12].
- ↑ Kto jest w Komitecie, który poparł Nawrockiego? Pełna lista. dorzeczy.pl, 25 listopada 2024. [dostęp 2024-11-26].
- ↑ M.P. z 2022 r. poz. 1149.
- ↑ Ordery Orła Białego w 46. rocznicę powstania Komitetu Obrony Robotników. prezydent.pl, 23 września 2022. [dostęp 2022-09-23].
- ↑ M.P. z 2006 r. nr 80, poz. 807.
- ↑ Medal Zasłużony Kulturze – Gloria Artis. mkidn.gov.pl. [dostęp 2022-12-11].
- ↑ Laureaci nagród „Kultury”. kulturaparyska.com. [dostęp 2021-05-03].
Bibliografia
edytuj- Nota biograficzna w Encyklopedii Solidarności. [dostęp 2016-07-12].
Linki zewnętrzne
edytuj- Świadkowie: Mirosław Chojecki. Archiwum Historii Mówionej. [dostęp 2020-12-13].