Micrurusrodzaj jadowitych węży z rodziny zdradnicowatych (Elapidae).

Micrurus[1]
Wagler, 1824[2]
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

zauropsydy

Podgromada

diapsydy

Rząd

łuskonośne

Podrząd

węże

Infrarząd

Alethinophidia

Nadrodzina

Elapoidea

Rodzina

zdradnicowate

Rodzaj

Micrurus

Typ nomenklatoryczny

Micrurus spixii Wagler, 1824

Synonimy
Gatunki

zobacz opis w tekście

Zasięg występowania

edytuj

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Ameryce (Stany Zjednoczone, Meksyk, Belize, Gwatemala, Salwador, Honduras, Nikaragua, Kostaryka, Panama, Kolumbia, Trinidad, Wenezuela, Gujana, Surinam, Gujana Francuska, Brazylia, Peru, Ekwador, Boliwia, Paragwaj, Urugwaj i Argentyna)[5][6].

Charakterystyka

edytuj

Węże z rodzaju Micrurus są bardzo jaskrawo ubarwione (kombinacja kolorów czarnego, żółtego i czerwonego), sygnalizując potencjalnym wrogom, że są bardzo jadowite. Niektóre niejadowite węże np. Simophis rhinostoma naśladują ubarwienie koralówek (mimikra), chroniąc się tym samym przed atakami drapieżników[7].

Systematyka

edytuj

Etymologia

edytuj
  • Elaps: nowołac. elaps „wąż”, od gr. ελλοψ ellops, ελλοπος ellopos (także ελοψ elops, ελοπος elopos) „rodzaj jakiegoś węża”[8]. Gatunek typowy: Coluber lemniscatus Linnaeus, 1758.
  • Micrurus: gr. μικρος mikros „mały”[9]; κερκος kerkos „ogon”[10].
  • Leptomicrurus: gr. λεπτος leptos „delikatny, drobny”[11]; rodzaj Micrurus Wagler, 1824[4]. Gatunek typowy: Elaps collaris Schlegel, 1837.

Podział systematyczny

edytuj

Do rodzaju należą następujące gatunki[5]:

Przypisy

edytuj
  1. Micrurus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. J.G. Wagler: Serpentum Brasiliensium species novae = ou, Histoire naturelle des espèces nouvelles de serpens: recueillies et observées pendant le voyage dans l’intérieur du Brésil dans les années 1817, 1818, 1819, 1820, exécuté par ordre de sa majeste le roi de baviere, pobliée par Jean de Spix, Chevalier de l’ordre civil de la Couronne de Baviere, Membre de l’Academie Royale de Munich, Conservaleur du Musee zoologique , zootomique et ethnographique, Membre de l’Academie des Curieux de la Nature etc. Monachii: Typis F.S. Hübschmanni, 1824, s. 48. (łac.).
  3. J.G.T. Schneider: Historia Amphibiorum Naturalis et Literarariae. Fasciculus Primus. Continens Ranas, Calamitas, Bufones, Salamandras et Hydros in Genera et Species Descriptos Notisque suis Distinctos. T. 2. Jenea: Friederici Frommanni, 1801, s. 289. (łac.).
  4. a b K.P. Schmidt. The history of Elaps Collaris Schlegel, 1837-1937. „Publication. Field Columbian Museum. Zoological series”. 20, s. 363, 1937. (ang.). 
  5. a b P. Uetz & J. Hallermann: Genus: Micrurus. The Reptile Database. [dostęp 2019-08-23]. (ang.).
  6. R. Midtgaard: Micrurus. RepFocus. [dostęp 2019-08-23]. (ang.).
  7. a b E. Keller (red.), J.H. Reinchholf, G. Steinbach, G. Diesener, U. Gruber, K. Janke, B. Kremer, B. Markl, J. Markl, A. Shlüter, A. Sigl & R. Witt: Gady i płazy. Warszawa: Świat Książki, 2003, s. 150–151, seria: Leksykon Zwierząt. ISBN 83-7311-873-X. (pol.).
  8. Jaeger 1944 ↓, s. 80.
  9. Jaeger 1944 ↓, s. 136.
  10. Jaeger 1944 ↓, s. 45.
  11. Jaeger 1944 ↓, s. 122.
  12. Paulo Sérgio Bernarde, Luiz Carlos Batista Turci, Arthur Diesel Abegg i Francisco Luís Franco. A remarkable new species of coralsnake of the Micrurus hemprichii species group from the Brazilian Amazon. „Salamandra”. 54 (4), s. 249–258, 2018. (ang.). 
  13. a b c W. Jaroniewski: Jadowite węże świata. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 1984, s. 28. ISBN 83-02-00977-6. (pol.).
  14. a b c d Praca zbiorowa: Zwierzęta: encyklopedia ilustrowana. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2005, s. 401, 410. ISBN 83-01-14344-4.

Bibliografia

edytuj