Mel Ferrer

Mel Ferrer
	; Mel Ferrer (1960)
Imię i nazwisko	Melchor Gastón Ferrer
Data i miejsce urodzenia	25 sierpnia 1917 ; Elberon, Stany Zjednoczone
Data i miejsce śmierci	2 czerwca 2008 ; Santa Barbara, Stany Zjednoczone
Zawód	aktor, filmowiec
Współmałżonek	Frances Pilchard; (1937−1939; rozwód); (1944−1954; rozwód); Barbara C. Tripp; (1940−1944; rozwód); Audrey Hepburn; (1954−1968; rozwód); Elizabeth Soukhotine; (1971−2008; jego śmierć)
Lata aktywności	1937–1998
	Multimedia w Wikimedia Commons

Mel Ferrer, właśc. Melchor Gastón Ferrer (ur. 25 sierpnia 1917 w Elberon, zm. 2 czerwca 2008 w Santa Barbara) – amerykański aktor, reżyser i producent filmowy.

8 lutego 1960 za wkład w amerykański przemysł filmowy otrzymał własną gwiazdę w Alei Gwiazd w Los Angeles znajdującą się przy 6268 Hollywood Boulevard^[1]^[2].

Życiorys

Urodził się w Elberon w stanie New Jersey jako syn Mary Matilda Irene (z domu O’Donohue) i chirurga doktora José Maríi Ferrera^[3]. Jego rodzina miała pochodzenie hiszpańskie i irlandzkie; ojciec urodził się w Hawanie na Kubie i miał pochodzenie katalońskie.

W 1940 po raz pierwszy pojawił się na Broadwayu w roli Petera Santarda w przedstawieniu Kind Lady^[4]. W 1945 zadebiutował jako reżyser filmowy dramatu Dziewczyna z Limberlost (The Girl of the Limberlost, 1945) z udziałem Glorii Holden. W 1946 wyreżyserował broadwayowski spektakl Cyrano de Bergerac^[4]. Wkrótce trafił na ekran w roli księdza Serry w dramacie Johna Forda Uciekinier (The Fugitive, 1947) u boku Henry’ego Fondy. Przełomem w karierze była rola Paula Berthaleta w musicalu Charlesa Waltersa Lili (1953)^[5].

Zasiadał w jury konkursu głównego na 15. MFF w Cannes (1962).

W latach 70. i 80. Ferrer zajmował się produkcją i reżyserowaniem filmów telewizyjnych.

Życie prywatne

Był pięciokrotnie żonaty. Od 23 października 1937 do 1939^[6] i po raz drugi od 17 maja 1947 do 19 grudnia 1953 jego żoną była aktorka i rzeźbiarka Frances Gunby Pilchard, z którą miał córkę Pepę Phillippę (ur. 19 sierpnia 1941) i syna Marka Younga (ur. 19 czerwca 1944)^[7]. 6 października 1942 poślubił Barbarę C. Tripp, z którą miał dwoje dzieci – córkę Melę (ur. 1937) i syna Christophera (ur. 1944). Rozwiedli się w 1944.

W lipcu 1953, kiedy Ferrer był żonaty z Frances Gunby Pilchard, poznał o 12 lat młodszą Audrey Hepburn. W grudniu 1953 doszło do rozwodu z Pilchard. Razem z Hepburn zagrał w broadwayowskiej sztuce Jeana Giraudoux Ondine (1954)^[4] w reż. Alfreda Lunta i ekranizacji Wojny i pokoju (War and Peace, 1956)^[5] w reż. Kinga Vidora. 25 września 1954 zawarli związek małżeński. Mieli syna Seana (ur. 7 lipca 1960). Na planie Dwoje na drodze (1967) Hepburn wdała się w romans z Albertem Finneyem. Ferrer także wdawał się w przelotne romanse. Ferrer był producentem dreszczowca Doczekać zmroku (1967) z Hepburn. Po premierze filmu, latem 1967 Audrey Hepburn złożyła papiery rozwodowe. 20 listopada 1968, po czternastu latach ich związku, oficjalnie przestali być małżeństwem.

19 lutego 1971 ożenił się z Elizabeth Soukhotine.

Śmierć

Zmarł 2 czerwca 2008 z powodu niewydolności serca w domu rekonwalescencji w Santa Barbara w Kalifornii w wieku 90 lat^[8].

Filmografia

Z Audrey Hepburn w Wojnie i pokoju z 1956

Filmy

1952: Ranczo złoczyńców jako Frenchy Fairmont
1952: Scaramouche jako Noel, Marquis de Maynes
1953: Lili jako Paul Berthalet
1956: Helena i mężczyźni jako hrabia Henri de Chevincourt
1956: Wojna i pokój jako książę Andrzej Bołkoński
1962: Najdłuższy dzień jako major generał Robert Haines
1963: Szarada jako mężczyzna palący papierosa w nocnym klubie
1964: Kiedy Paryż wrze jako mężczyzna na imprezie kostiumowej Jekyll i Hyde
1967: Doczekać zmroku jako głos w głośniku francusko–kanadyjskiego radia
1968: Upadek Cesarstwa Rzymskiego jako Cleander
1975: Branningan jako Fields
1976: Czarny korsarz jako Van Gould
1976: Zjedzeni żywcem (Eaten Alive) jako Harvey Wood
1980: Zjedzeni żywcem (Mangiati vivi!) jako prof. Carter
1981: Lili Marleen jako David Mendelsson
1996: Katarzyna Wielka (TV) jako patriarcha

Seriale

1973: Columbo – odc. „Requiem dla spadającej gwiazdy” („Requiem for a Falling Star”) jako Jerry Parks
1977: Hawaii Five-O jako Emil Radick / ks. Neill
1977: Wonder Woman jako Fritz Gerlich
1978: Jak zdobywano Dziki Zachód jako Hale Burton
1979–1980: Dallas jako Harrison Page
1985: Napisała: Morderstwo jako Eric Brahm
1985: Statek miłości jako Jack Powers
1986: Piotr Wielki jako Fryderyk I Pruski
1989: Napisała: Morderstwo jako Miles Austin

Przypisy

↑ Mel Ferrer. Walk of Fame. [dostęp 2024-08-22]. (ang.).
↑ AssociatedA. Press AssociatedA., Hollywood Star Walk: Mel Ferrer, Actor, Director, Producer, „Los Angeles Times”, 4 czerwca 2008 [dostęp 2024-08-22] (ang.).
↑ Genealogy: Dr. José María Ferrer (1857–1920). Geni, 2 maja 2022. [dostęp 2024-08-22]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c Mel Ferrer. Internet Broadway Database. [dostęp 2024-08-22]. (ang.).
↑ ^a ^b Mel Ferrer. Rotten Tomatoes. [dostęp 2024-08-22]. (ang.).
↑ Barry Paris: Audrey Hepburn. Penguin, 2001. ISBN 978-1-101-12778-0.
↑ Mel Ferrer. The Cuban History. [dostęp 2024-08-22]. (ang.).
↑ AssociatedA. Press AssociatedA., From the Archives: Mel Ferrer, versatile actor, dies at 90, „Los Angeles Times”, 4 czerwca 2008 [dostęp 2024-08-22] (ang.).

Linki zewnętrzne

Mel Ferrer (1917–2008) w bazie IMDb (ang.)
Mel Ferrer w bazie Filmweb
Mel Ferrer w bazie Notable Names Database (ang.)
Mel Ferrer w bazie Discogs.com (ang.)

[1] Mel Ferrer. Walk of Fame. [dostęp 2024-08-22]. (ang.).

[2] AssociatedA. Press AssociatedA., Hollywood Star Walk: Mel Ferrer, Actor, Director, Producer, „Los Angeles Times”, 4 czerwca 2008 [dostęp 2024-08-22] (ang.).

[3] Genealogy: Dr. José María Ferrer (1857–1920). Geni, 2 maja 2022. [dostęp 2024-08-22]. (ang.).

[ibdb-4] Mel Ferrer. Internet Broadway Database. [dostęp 2024-08-22]. (ang.).

[rt-5] Mel Ferrer. Rotten Tomatoes. [dostęp 2024-08-22]. (ang.).

[6] Barry Paris: Audrey Hepburn. Penguin, 2001. ISBN 978-1-101-12778-0.

[bio-7] Mel Ferrer. The Cuban History. [dostęp 2024-08-22]. (ang.).

[8] AssociatedA. Press AssociatedA., From the Archives: Mel Ferrer, versatile actor, dies at 90, „Los Angeles Times”, 4 czerwca 2008 [dostęp 2024-08-22] (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]