Martin O’Neill

Martin Hugh Michael O’Neill (ur. 1 marca 1952 w Kilrea) – północnoirlandzki piłkarz, trener piłkarski. Oficer Orderu Imperium Brytyjskiego (OBE).

Martin O’Neill

Pełne imię i nazwisko	Martin Hugh Michael O’Neill
Data i miejsce urodzenia	1 marca 1952 Kilrea
Wzrost	178 cm
Pozycja	pomocnik
Kariera juniorska
Lata Klub Rosario Youth FC 1969–1971 Derry City
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole 1971 Lisburn Distillery 7 (3) 1971–1981 Nottingham Forest 285 (48) 1981 Norwich City 11 (1) 1981–1982 Manchester City 13 (0) 1982–1983 Norwich City 55 (11) 1983–1984 Notts County 64 (5) 1984 Chesterfield FC 0 (0) 1985 Fulham FC 0 (0) W sumie: 435 (68)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1971–1984 Irlandia Północna 64 (8)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1987–1989 Grantham Town 1989 Shepshed Charterhouse 1990–1995 Wycombe Wanderers 1995 Norwich City 1995–2000 Leicester City 2000–2005 Celtic 2006–2010 Aston Villa 2011–2013 Sunderland 2013–2018 Irlandia (selekcjoner) 2019 Nottingham Forest
Odznaczenia

Na przełomie lat 70. i 80. był pomocnikiem Nottingham Forest, który w tym czasie zdobył mistrzostwo Anglii i dwukrotnie Puchar Mistrzów. Jako szkoleniowiec odnosił sukcesy w Leicester City i Celtiku. Szkocki klub trzy razy doprowadził do zwycięstwa w ligowych rozgrywkach, a w 2003 roku awansował z nim do finału Pucharu UEFA.

Kariera piłkarska

W młodości grał w futbol gaelicki, narodowy sport Irlandczyków, połączenie piłki nożnej i rugby. Po ukończeniu college’u rozpoczął studia na wydziale prawa na Uniwersytecie Królewskim w Belfaście, które łączył z grą w lokalnym klubie piłkarskim Distillery. W tym okresie został dostrzeżony przez trenerów Nottingham Forest F.C. W 1971 roku odszedł z uczelni i podpisał profesjonalny kontrakt z angielskim klubem.

Cztery lata później szkoleniowcem Nottingham został Brian Clough, który wkrótce potem doprowadził zespół do największych sukcesów w jego historii. O’Neill, dotychczas grający w obronie, został przez Clough przestawiony do linii pomocy i, obok bramkarza Petera Shiltona, obrońcy Viva Andersona, kapitana Johna McGoverna i napastników Garry’ego Birtlesa oraz Tony’ego Woodcocka, był uważany za najważniejsze ogniwo drużyny, która pod koniec lat 70. dwa razy z rzędu zdobyła Puchar Mistrzów.

W 1981 roku po dziesięciu latach spędzonych w Nottingham odszedł do Norwich City. Później grał jeszcze w Manchesterze City i Notts County.

W reprezentacji Irlandii Północnej zadebiutował w 1971 roku. Jedenaście lat później awansował z nią po raz drugi w historii do mistrzostw świata. Podopieczni Billy’ego Binghama w rozgrywkach grupowych wyprzedzili Jugosławię i Honduras. W drugiej rundzie ulegli Francuzom.

O’Neill zakończył piłkarską karierę w 1984 roku w wieku trzydziestu dwu lat.

Sukcesy piłkarskie

• Mistrzostwo Anglii 1978, wicemistrzostwo Anglii 1979, Puchar Ligi Angielskiej 1978 i 1979, finał Pucharu Ligi 1980, Puchar Mistrzów 1979 i 1980 oraz Superpuchar Europy 1979 z Nottingham Forest

W reprezentacji Irlandii Północnej od 1971 do 1984 roku rozegrał 64 mecze i strzelił 8 goli – start na mistrzostwach świata 1982 (druga runda).

Kariera szkoleniowa

Pracę szkoleniową zaczynał na obrzeżach angielskiej ekstraklasy w Grantham Town i Wycombe Wanderers, z którym wywalczył w 1993 awans do Division Three, a rok później do Division Two.

W 1995 roku został trenerem Norwich City, ale szybko po kłótni z prezesem klubu podał się do dymisji.

Jeszcze w tym samym sezonie dostał zatrudnienie w Leicester City, które kilka miesięcy później wprowadził do Premiership. Zespół w kolejnych latach kończył rozgrywki w środku tabeli, a dwukrotnie – w 1997 i 2000 roku – triumfował w Pucharze Ligi Angielskiej. O’Neill zyskał sympatię i szacunek piłkarzy oraz kibiców, którzy, żegnając odchodzącego do Celtiku szkoleniowca, wywiesili transparent z napisem „Zostań Martin! Dziękujemy za wszystko!”. W ankiecie przeprowadzonej na koniec stulecia fani zespołu uznali go za najlepszego trenera Leicester w XX wieku.

W klubie z Glasgow O’Neill pracował przez pięć lat. W ciągu tego czasu zdobył trzy tytuły mistrza kraju, trzy Puchary Szkocji oraz doprowadził Celtów do pierwszego o 1970 roku finału europejskich rozgrywek. W 2003 roku w meczu o Puchar UEFA podopieczni Irlandczyka z Północy ulegli 2:3 FC Porto, którego trenerem był José Mourinho. W maju 2005 roku po zwycięstwie nad Dundee United w finale Pucharu kraju O’Neill podał się do dymisji. Szkocki klub prowadził w 282 meczach, z których wygrał aż 213.

W lipcu 2006 objął stanowisko trenera Aston Villi. 9 sierpnia 2010 zrezygnował ze swojej posady.

3 grudnia 2011 został trenerem Sunderlandu. 30 marca 2013 roku został zwolniony po słabych wynikach zespołu.

Sukcesy szkoleniowe

• awans do Division Three w sezonie 1992/93 z Wycombe
• awans do Premier League w sezonie 1995/96 Puchar Ligi Angielskiej 1997 i 2000 z Leicester
• mistrzostwo Szkocji 2001, 2002 i 2004, wicemistrzostwo Szkocji 2003 i 2005, Puchar Szkocji 2001, 2004 i 2005, Puchar Ligi Szkockiej 2001 oraz finał Pucharu UEFA 2003 z Celtikiem