Ludwik Wiktor Habsburg
Ludwik Wiktor Józef Antoni Habsburg-Lotaryński (ur. 15 maja 1842 w Wiedniu, zm. 18 stycznia 1919 w Klessheim) – arcyksiążę Austrii, generał piechoty cesarskiej i królewskiej Armii.
 Ludwik Wiktor Habsburg | |
 generał piechoty
| |
| Data i miejsce urodzenia |
15 maja 1842 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
18 stycznia 1919 |
| Siły zbrojne | |
| Odznaczenia | |
  
| |
.png){kind=small}
Życiorys
edytujLudwik Wiktor był najmłodszym synem arcyksięcia Franciszka Karola i jego żony Zofii Wittelsbach. Jego rodzeństwem byli austriacki cesarz Franciszek Józef I, cesarz Meksyku Maksymilian, arcyksiążę Karol Ludwik i Maria Anna, która zmarła w wieku czterech lat.
W czasie służby w c. i k. Armii awansował na kolejne stopnie: generała majora (23 lipca 1865), marszałka polnego porucznika (28 października 1884), generała artylerii (26 kwietnia 1899) i generała piechoty (15 listopada 1908)[1]. Był szefem Węgierskiego Pułku Piechoty Nr 65 (od 1860) oraz rosyjskiego 39 Tomskiego Pułku Piechoty[2].
Jego matka Zofia bez powodzenia próbowała zaaranżować małżeństwo Ludwika z księżniczką Zofią Charlottą Wittelsbach. Ludwik pozostał kawalerem do końca życia.
Gdy do wiadomości publicznej dotarł fakt, iż Ludwik Wiktor jest homoseksualistą i transwestytą oraz jest zamieszany jest w wiele intryg i skandali (na przykład w Cesarskiej Saunie), jego brat, cesarz Franciszek Józef, nakazał mu opuścić Wiedeń. Został wysłany do zamku Klessheim niedaleko Salzburga z nakazem nieopuszczania tego miejsca. We wspomnieniach arcyksiążę Ludwik Wiktor jawił się jako człowiek niesympatyczny.
Ludwig Wiktor zasadniczo różnił się od swoich braci. Nie był ani dobrym żołnierzem, ani zbyt inteligentnym człowiekiem. Słaby, niemęski, nie przykuwał uwagi swym wyglądem. Prowadził bardzo przyziemne życie. Miał cięty język jak u jadowitego węża. Był zamieszany w wiele intryg i skandali. Są wystarczające dowody, aby sądzić, iż był niedyskretny, a w jego otoczeniu aż huczało od plotek. Miał przynajmniej jedną dobrą stronę. Był przyjacielem swoich przyjaciół. Bronił ich, kiedy zaszła tak potrzeba.
Księżna Luiza Belgijska była obiektem westchnień wielu monarszych adoratorów. Wyróżniający się przez wiele skandali, najmłodszy brat cesarza, arcyksiążę Ludwik Wiktor, także zabiegał o księżną, która według Julii Stockhausen, swojego czasu była „najbardziej ekstrawagancką kobietą wiedeńskiego dworu”.
W swoich memoriałach, księżna Luiza Belgijska pisze: „Przez wiele lat arcyksiążę Ludwik Wiktor, zasypywał mnie uprzejmościami wszelkiego rodzaju; cały Wiedeń o tym wiedział, zarówno cesarz, jak i reszta ... tak, on prawdopodobnie był jeszcze lepiej poinformowany, niż ktokolwiek, gdyż takie historie należały do jego chleba powszedniego i aferą państwową było dla niego, dowiedzieć się, czy arcyksiążę osiągnął swój cel czy nie.”
Na co dzień arcyksiążę Ludwik Wiktor wypełniał swój czas przebierankami i kolekcjonowaniem parasoli. Zmarł w wieku 76 lat pozostając do końca w miejscu swego zesłania.
Ordery i odznaczenia
edytujGenealogia
edytuj| Prapradziadkowie |
cesarz rzymski |
król Hiszpanii |
król Hiszpanii |
cesarz rzymski |
Christian III Wittelsbach |
Józef Karol Wittelsbach |
wielki książę Badenii |
landgraf Hesji-Darmstadt |
| Pradziadkowie |
cesarz rzymski |
król Hiszpanii |
Fryderyk Michał Wittelsbach |
Karol Ludwik Badeński | ||||
| Dziadkowie |
cesarz Austrii |
król Bawarii | ||||||
| Rodzice |
arcyksiążę | |||||||
|
Ludwik Wiktor Habsburg (1842-1919), Arcyksiążę Austrii | ||||||||
Przypisy
edytuj- ↑ Schmidt-Brentano 2007 ↓, s. 131.
- ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1914 ↓, s. 15, 508.
- ↑ Nora Fugger. Im Glanz der Kaiserzeit. S. 126–128. Amalthea Verlag, Wien 1932.
- ↑ Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie. Wiedeń: 1918, s. 50.
- ↑ a b c Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1914 ↓, s. 15, 129.
Bibliografia
edytuj- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1914. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, luty 1914.
- Lieselotte von Eltz-Hoffmann: Ludwig Viktor (1842-1919): Ein Gönner Salzburgs Stadtverein Salzburg (Internet Archive)
- Fürstin Nora Fugger. Im Glanz der Kaiserzeit. Amalthea Verlag, Wien 1932
- Antonio Schmidt-Brentano: Die k. k. bzw. k. u. k. Generalität 1816-1918. Wiedeń: Austriackie Archiwum Państwowe, 2007.