Krzyż Żołnierzy Polskich z Ameryki

Krzyż Żołnierzy Polskich z Ameryki – polskie odznaczenie wojskowe II Rzeczypospolitej.

Krzyż Żołnierzy Polskich z Ameryki

Awers
Awers odmiany z emaliowanymi ramionami
Baretka
Ustanowiono	1920
Wielkość	55 × 55 mm, 40 × 40 mm
Wydano	ok. 25 tys. krzyży
Powyżej	Krzyż na Śląskiej Wstędze Waleczności i Zasługi
Poniżej	Medal za Ratowanie Ginących

Dyplom krzyża żołnierzy polskich z Ameryki nr 1847 dla Stefana Fiedlera-Albertiego, 18-10-1920 r.

Krzyż został ustanowiony w 1920 roku rozkazem Józefa Piłsudskiego w celu uhonorowania ochotników z Kanady i USA, którzy przybyli do Polski, aby bronić świeżo odzyskanej niepodległości. Krzyż nadawano do 1927 roku.

Opis odznaczenia

Odznaczenie ma formę wykonanego z brązu krzyża strzałkowego o wymiarach 55 x 55 mm. Pośrodku widnieje wizerunek orła w koronie, zaś na ramionach umieszczony jest napis SWOIM ŻOŁNIERZOM Z - AME - RYKI - OSWOBODZONA POLSKA. Pomiędzy ramionami znajdują się pęki promieni, na których widnieją napisy SZAMPANIA - LWÓW - WOŁYŃ - POMORZE. Przez otwory między ramionami jest przewleczona biało-czerwona wstążka do zawieszania. Odwrotna strona krzyża jest gładka.

Około 1930 roku pojawiły się mniejsze krzyże (40 x 40 mm) o ramionach pokrytych białą emalią.

Krzyż był noszony po Krzyżu na Śląskiej Wstędze Waleczności i Zasługi.

Bibliografia

• Wanda Bigoszewska: Polskie ordery i odznaczenia. Warszawa: Wyd. Interpress, 1989. ISBN 83-223-2287-9. Brak numerów stron w książce

Linki zewnętrzne

• Orders and Decorations of Poland, www.medals.pl