Krystyna Ejsmont
Krystyna Stefania Ejsmont z domu Jurowska (ur. 15 lutego 1934 w Grodnie, zm. 15 grudnia 2024[1]) – polska polityk, pielęgniarka, posłanka na Sejm X kadencji.
| Data i miejsce urodzenia |
15 lutego 1934 |
|---|---|
| Data śmierci |
15 grudnia 2024 |
| Posłanka na Sejm kontraktowy | |
| Okres |
od 18 czerwca 1989 |
| Przynależność polityczna | |
| Odznaczenia | |
   
| |
Życiorys
edytujPo II wojnie światowej jej rodzina osiedliła się w Łodzi. Ukończyła tam gimnazjum i następnie w 1952 Szkołę Pielęgniarską. Pracowała w przychodni przy Zakładach Włókien Sztucznych Anilana, w 1953 wyjechała do Giżycka, gdzie była zatrudniona w szpitalu powiatowym. W 1960 ponownie zamieszkała w Łodzi, była pielęgniarką środowiskową, pracowała także jako nauczycielka w Zasadniczej Szkole Medycznej Asystentek i wychowawczyni internatu w Liceum Medycznym Pielęgniarstwa nr 1. W 1971 objęła stanowisko przełożonej pielęgniarek w szpitalu miejskim im. Karola Jonschera w Łodzi, w 1972 została naczelną pielęgniarką w dzielnicy Górna. W 1982 przeszła na rentę i następnie na emeryturę. Do aktywności zawodowej powróciła w 1987, została zastępczynią naczelnej pielęgniarki w Szpitalu Centrum Zdrowia Matki Polki w Łodzi, funkcję tę pełniła do 1990[2].
W latach 1989–1991 sprawowała mandat posłanki na Sejm kontraktowy z puli Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej z okręgu Łódź-Górna. Do partii należała od 1976 do rozwiązania, w trakcie kadencji przeszła do związanego z Poselskiego Klubu Pracy[3]. Już po wyborach do Sejmu kontraktowego współtworzyła Ogólnopolski Komitet Organizacyjny Samorządu Pielęgniarek i Położnych. Współtworzyła (m.in. jako sprawozdawca parlamentarny) ustawę o samorządzie zawodowym pielęgniarek i położnych[4].
W pierwszej połowie lat 90. zasiadała w Naczelnej Radzie Pielęgniarek i Położnych, pełniąc funkcję skarbnika. Została członkinią Polskiego Towarzystwa Pielęgniarskiego, przez dwie kadencje przewodniczyła łódzkiemu oddziałowi tej organizacji[2]. W 2006 bez powodzenia kandydowała do łódzkiej rady miasta z ramienia Lewicy i Demokratów (z rekomendacji Unii Pracy)[5].
Odznaczona m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1989)[2], Złotym (1980) i Srebrnym (1973) Krzyżem Zasługi, Medalem 40-lecia Polski Ludowej (1984) oraz Honorową Odznaką Miasta Łodzi[6].
Pochowana na cmentarzu rzymskokatolickim w Rudzie Pabianickiej[7].
Życie prywatne
edytujByła córką Stefana Jurowskiego i Leokadii z Łozowskich. Jej mężem był Czesław Ejsmont (1925–1999)[8], żołnierz AK (pseud. Cygan), brat Stefana Ejsmonta. Krystyna Ejsmont miała dwoje dzieci: córkę Janinę i syna Leszka.
Przypisy
edytuj- ↑ Wspomnienie o Krystynie Ejsmont, pielęgniarce, pedagożce, posłance na Sejm X kadencji, społeczniczce. oipip.eu, grudzień 2024. [dostęp 2024-12-19].
- ↑ a b c Kącik społeczników: Krystyna Ejsmont (z domu Jurkowska). oipp.lodz.pl, wrzesień 2007. [dostęp 2012-10-15].
- ↑ Strona sejmowa posła X kadencji. [dostęp 2012-10-15].
- ↑ Idea samorządności zawodowej pielęgniarek i położnych. Dwadzieścia lat, a nawet więcej. nursing.com.pl. [dostęp 2012-10-15].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2006. [dostęp 2012-10-15].
- ↑ Profil na stronie Biblioteki Sejmowej. [dostęp 2013-10-12].
- ↑ Krystyna Stefania Ejsmont. wyborcza.pl, 19 grudnia 2024. [dostęp 2024-12-20].
- ↑ Tadeusz Ejsmont: Ejsmontowie herbu Korab. Modlica: Rentier, 2010, s. 147–163. ISBN 83-922036-2-3.