Krawiectwo

dział rzemiosła i przemysłu zajmujący się szyciem odzieży i bielizny z tkanin i dzianin

Krawiectwo – dziedzina rzemiosła i przemysłu zajmująca się szyciem odzieży i bielizny z tkanin i dzianin.

Niemieckie narzędzia krawieckie

Historia

edytuj

W Polsce pierwsza wzmianka o istnienia cechu krawców pochodzi z Warszawy z 1282 roku, gdzie istniał podział na krawców płóciennych, czyli szyjących dla mężczyzn i jedwabnych szyjących dla kobiet[1]. Krawiectwo wyodrębniło się z innych rzemiosł w XII wieku; uzależniając się od panujących podzieliło się na klasztorne, dworskie, folwarczne, miejskie i wiejskie. W takim podziale przetrwało do schyłku XIX wieku.

Krawiectwo wiejskie było rzemiosłem powszechnym. Prawie w każdej rodzinie jedna osoba trudniła się szyciem. Rodzinni krawcy we własnym zakresie szyli bieliznę damską, męską i dziecięcą oraz okrycia wiosenne, jesienne i zimowe. Warsztatom krawieckim ludność wiejska powierzała do szycia odzież zimową z grubego sukna. Wszystkie prace krawieckie były wykonywane ręcznie za pomocą igły. Maszyny do szycia pojawiły się w warsztatach krawieckich dopiero w ostatnich latach XIX stulecia.

Na początku XX wieku powstało krawiectwo objazdowe, które przyczyniło się do stopniowego zanikania krawiectwa rodzinnego. Krawiec z maszyną do szycia przybywał do miejscowości i świadczył usługi krawieckie. Krawiectwo objazdowe cieszyło się dużym powodzeniem i przetrwało do 1939 roku. Na systematyczne zmniejszanie się liczby zakładów krawieckich wpłynęła masowa produkcja odzieży i bielizny.

Podział krawiectwa

edytuj

Wyroby krawieckie wytwarzane są metodami przemysłową i rzemieślniczą.

Przypisy

edytuj
  1. krawiectwo, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2024-04-29].