Kormoran nowozelandzki
Kormoran nowozelandzki[4] (Leucocarbo chalconotus) – gatunek dużego ptaka z rodziny kormoranów (Phalacrocoracidae).
| Leucocarbo chalconotus[1] | |||
| (G.R. Gray, 1845) | |||
| |||
 Rysunek z 1844 roku przedstawiający kormorana nowozelandzkiego | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
kormoran nowozelandzki | ||
| Synonimy | |||
|
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
 | |||
Występowanie
edytujJest on endemitem. Występuje jedynie w Nowej Zelandii, na południowo-wschodnim wybrzeżu Wyspy Południowej[5].
Systematyka
edytujZwykle nie wyróżnia się podgatunków[4][6]. Niektórzy autorzy uznają kormorana zmiennego (Leucocarbo stewarti) za podgatunek[7] lub synonim L. chalconotus[4][8]. Dawniej kormoran nowozelandzki bywał często uznawany za podgatunek kormorana szorstkodziobego (L. carunculatus)[4][7].
Charakterystyka
edytujMorfologia
edytujOsiąga około 68 cm długości oraz masę ok. 2,5 kg. Występują dwie odmiany tego gatunku różniące się ubarwieniem. Mniej pospolita (20–30% populacji) zwykle ma ciemną głowę oraz biały brzuch i gardło. Częstsza odmiana (70–80% populacji) jest w całości pokryta czarno-brązowawymi piórami z zielonym połyskiem na skrzydłach i niebieskim połyskiem na ciele. Młode osobniki zwykle mają mniej błyszczące pióra[5][9].
Zachowanie
edytujZazwyczaj zakładają kolonie na stromych zboczach, przy wybrzeżu. Poruszają się również w pobliżu brzegu, zaobserwowano je najdalej w odległości 10 km od brzegu[5].
Dieta
edytujŻywią się głównie rybami dennymi oraz bezkręgowcami. Zróżnicowanie diety zależy od sezonu, wiosną ryby stanowią 85% masy pożywienia, natomiast zimą tylko 45%. Polując, mogą zanurkować nawet do 30 metrów[5].
Rozmnażanie
edytujGatunek jest monogamiczny. Ich sezon lęgowy trwa od maja od listopada. Tworzą gniazdo z błota o szerokości 0,5 m i wysokości 1–1,5 m. Samica składa 1 do 3 jaj od maja do września. Jajo ma 66 mm długości i 42 mm szerokości i jest jasnoniebieskie. Wysiadywaniem zajmują się na zmianę samica i samiec. Są zdolne do reprodukcji od 3 roku życia[5].
Status
edytujW Czerwonej księdze gatunków zagrożonych IUCN kormoran nowozelandzki jest klasyfikowany jako gatunek narażony na wyginięcie (VU, Vulnerable), z tym że IUCN stosuje ujęcie systematyczne, w którym z taksonem tym synonimizowany jest kormoran zmienny (Leucocarbo stewarti). Szacuje się, że łączna populacja tych ptaków wynosi 3300–5300 osobników i ciągle maleje[3].
Przypisy
edytuj- ↑ Leucocarbo chalconotus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b c d D. Lepage, Otago Shag Leucocarbo chalconotus, [w:] Avibase [online] [dostęp 2024-10-14] (ang.).
- ↑ a b Leucocarbo chalconotus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [dostęp 2024-05-27] (ang.).
- ↑ a b c d Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Phalacrocoracidae Reichenbach, 1849-50 – kormorany – Cormorants (wersja: 2023-07-29). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2024-10-13].
- ↑ a b c d e B. McKinlay, N.J. Rawlence, Otago shag | Matapo, [w:] C.M. Miskelly (red.) New Zealand Birds Online [online], 2022 [dostęp 2024-05-27] (ang.).
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): IOC World Bird List (v14.2). [dostęp 2024-10-13]. (ang.).
- ↑ a b J. Orta, F. Jutglar, E.F.J. Garcia, G.M. Kirwan, P.F.D. Boesman: Stewart Island Shag (Leucocarbo chalconotus), version 1.1. [w:] Birds of the World (red. J. del Hoyo, A. Elliott, J. Sargatal, D.A. Christie & E. de Juana) [on-line]. Cornell Lab of Ornithology, Ithaca, NY, USA, 2021. [dostęp 2024-10-14]. (ang.).
- ↑ HBW and BirdLife International, Handbook of the Birds of the World and BirdLife International digital checklist of the birds of the world. Version 8.1 [online], styczeń 2024 [dostęp 2024-10-14].
- ↑ kormoran nowozelandzki, [w:] eBird [online], Cornell Lab of Ornithology [dostęp 2024-05-27] (ang.).
Linki zewnętrzne
edytuj- Zdjęcia, nagrania głosów i krótkie filmy. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).