Keśin – typ indyjskich ascetów[1] opisywanych w Rygwedzie. Doświadczają stanów ekstatycznych dzięki opętaniu przez bogów. Przypuszcza się, że stanowią prekursorów późniejszej tradycji joginów[2].

Współczesny asceta w Nepalu

Etymologia

edytuj

Słowo keśin znaczy w sanskrycie dosłownie „włochaty”, „długowłosy”, od keśa (włosy). Również obecnie, tradycja nieobcinania włosów i ich nieczesania jest bardzo popularna wśród ascetów śiwaickich. W ikonografii indyjskiej również samego boga Śiwę (patrona ascetów) przedstawia się często jako długowłosego jogina, z włosami upiętymi w kok na czubku głowy.

Wzmianki w Rygwedzie

edytuj

Zawarty w dziesiątej mandali Rygwedy Hymn do Keśina[3] sugeruje, że kesinowie reprezentowali tradycję ascetyczną praktykowaną poza głównym nurtem religii wedyjskiej (poza społecznością bramińską), jednak wewnątrz wspólnoty aryjskiej. Należy też zauważyć, że rygwedyjski autor jest mu co najmniej przychylny (przyjaciel słodki), a nawet wychwala jego umiejętności (siddhi) podróży w powietrzu, przyjaźni z bogami i wichrami, czytania myśli istot.

Keśin pije truciznę wraz z Rudrą, nie nosi odzieży lub za odzież służą mu czerwone łachmany. Jest porównywany do innej ówczesnej grupy ascetycznej wzmiankowanej w Rygwedziemunich („milczących”). Gavin Flood dopuszcza możliwość interpretacji tekstów, iż keśin miał doznania tzw. doświadczeń przebywania poza ciałem (OBE, out-of-the-body-experience)[1].

Przypisy

edytuj
  1. a b ASCETYZM W WEDACH. Keśinowie. W: Gavin Flood: Hinduizm. Wprowadzenie. Małgorzata Ruchel(tłum.). Wyd. 1. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2008, s. 81, seria: Ex Oriente. ISBN 978-83-233-2517-8.
  2. Keśin. W: Georg Feuerstein: Joga – Encyklopedia. Maria Kużniak (tłum.). Wyd. 1. Poznań: Wydawnictwo BRAMA, 2004, s. 152. ISBN 83-914652-5-X.
  3. RV 10.136.