Kazimierz Zenon Skierski

Kazimierz Zenon Skierski ps. Zenon (ur. 18 stycznia 1908 w Piotrkowie Kujawskim, zm. 20 maja 1961 we Włocławku) – polski filolog polski, pisarz.

Kazimierz Zenon Skierski
Zenon
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

18 stycznia 1908
Piotrków Kujawski

Data i miejsce śmierci

20 maja 1961
Włocławek

Narodowość

polska

Język

polski

Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Dziedzina sztuki

literatura

Grób Zenona Skierskiego na cmentarzu Powązkowskim

Ukończył studia na Wydziale Humanistycznym (polonistykę) na Uniwersytecie Warszawskim, studiował także na Wydziale Historii (historię sztuki).

W 1931 debiutował jako publicysta na łamach tygodnika „Wiadomości Literackie”. W latach 1930–1933 pracował jako nauczyciel w szkołach średnich we Włocławku i Kartuzach. Od 1934 mieszkał w Warszawie. Od 1937 był redaktorem Polskiego Radia. Brał udział w kampanii wrześniowej (1939). W czasie okupacji działał w podziemiu kulturalnym, był redaktorem konspiracyjnego wydawnictwa „Oficyna Polska”. Był pracownikiem referatu odczytowego Sekcji Polskiego Radia Delegatury Rządu na Kraj[1]. Brał także udział w powstaniu warszawskim (1944). Wyszedł z Warszawy z ludnością cywilną. Po wojnie mieszkał przez pewien w Krakowie, następnie w Warszawie. Pochowany na Powązkach (kwatera 76-1-4)[2].

Twórczość

edytuj
  • Sztuka umierania (opowiadania, 1946)
  • Nieurodzaj (powieść, 1947)
  • Głodne żywioły (powieść, 1948)
  • U przystani (powieść, 1948)
  • Jemioła dojrzewa (powieść, 1954)
  • Barwa świata (powieść, 1954)
  • Księga rodzaju [cykl powieściowy: tom I Poranek (1955), tom II Drzewo wiadomości (1957), tom III Napój miłosny (1960)]
  • Świadkowie ziemi (opowiadania, 1955)
  • Gdy słońce zgaśnie (powieść, 1959)
  • Powstaną synowie ognia (powieść, 1961)

Przypisy

edytuj
  1. Waldemar Grabowski, Polska Tajna Administracja Cywilna 1940–1945, Warszawa 2003, s. 230.
  2. Cmentarz Stare Powązki: ZENON SKIERSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-04-14].

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj