Karol I Liechtenstein
Karol I Liechtenstein, niem. Karl I von Liechtenstein (ur. 30 lipca 1569 r., zm. 12 lutego 1627 r. w Pradze) – książę opawski i karniowski, pierwszy przedstawiciel rodu Liechtensteinów z tytułem książęcym nadanym przez Cesarza, hrabia Rietbergu. Najstarszy syn hrabiego Hartmanna II.
| |
| |
| Książę tytularny Liechtensteinu | |
| Okres |
od 20 grudnia 1608 |
|---|---|
| Następca | |
| Książę opawski | |
| Okres |
od 4 kwietnia 1614 |
| Następca | |
| Książę karniowski | |
| Okres |
od 15 marca 1623 |
| Następca | |
| Dane biograficzne | |
| Dynastia | |
| Data i miejsce urodzenia |
30 lipca 1569 |
| Data i miejsce śmierci |
12 lutego 1627 |
| Ojciec | |
| Matka | |
| Rodzeństwo | |
| Małżeństwo | |
| Dzieci |
Henryk, Anna Maria, Franciszka Barbara, Karol Euzebiusz I |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys
edytujKsiążę Karol urodził się w 1569 roku jako pierworodny syn Hartmanna II Liechtensteina[1]. Wychowywał się w wierze protestanckiej, ale w 1599 roku zmienił wyznanie na katolicyzm[1]. Uczęszczał do szkoły zakonnej braci morawskich w Eibenschütz, a następnie studiował w Bazylei[1].
W roku 1592 arcyksiążę austriacki Maciej Habsburg mianował go skarbnikiem[1]. W 1596 roku po śmierci swojego wuja Jana Septymiusza został najstarszym członkiem rodu.
W 1600 roku cesarz Rudolf II mianował go najwyższym hofmistrzem w Pradze i przewodniczącym tajnej rady[1]. Pełnił tę funkcję do 1607 roku. W latach 1604–1607 był namiestnikiem Moraw[1]. W 1606 roku podpisał umowę rodzinną ze swoimi młodszymi braćmi – Maksymilianem i Gundakarem, która stała się podstawą dla książęcego układu rodzinnego (niem. Hausgesatz) z 1593 roku[1][2]. Od tamtej pory tytuły w rodzinie miał być dziedziczone na zasadzie primogenitury (najstarszy potomek płci męskiej, najstarszego członka rodu)[1]. Był właścicielem posiadłości w Dolnej Austrii: Feldsberg i Herrnbaumgarten oraz na Morawach: Plumenau (Plumlov), Aussee (Úsov), Czernahora (Černá Hora) i Eisgrub (Lednice)[1].
W roku 1608 Karol I poparł arcyksięcia Macieja w walce o sukcesje władzy Habsburgów[2], za co został wynagrodzony 20 grudnia 1608 roku nobilitacją, a 4 kwietnia 1614 roku nadaniem księstwa opawskiego[1][2]. Tytuł szlachecki potwierdził potem cesarz Ferdynand II[1].
W latach 1619–1620 utracił posiadłości w Czechach (łącznie z Opawą) w wyniku powstania przeciwko Cesarstwu[1]. Wraz z młodszym bratem Maksymilianem uczestniczył w bitwie na Białej Górze, za co otrzymał tytuł wicekróla Czech oraz Order Złotego Runa[2], a 15 marca 1623 roku Ferdynand II nadał mu księstwo karniowskie[1][2].
Karol zmarł w 1627 roku, a po jego śmierci zaczęły obowiązywać nowe prawa dziedziczenia[2], więc wszystkie tytuły przypadły jego jedynemu synowi Karolowi Euzebiuszowi I (do 1632 roku był niepełnoletni i pozostawał pod protekcją wuja Maksymiliana)[1].