Każdemu wolno kochać

Każdemu wolno kochać – polska komedia romantyczna z roku 1933 w reżyserii Mieczysława Krawicza. Film czarno-biały, pierwszy polski film w pełni udźwiękowiony[1].

Każdemu wolno kochać
Gatunek

komedia romantyczna

Data premiery

24 lutego 1933

Kraj produkcji

Polska

Język

polski

Czas trwania

80 min

Reżyseria

Mieczysław Krawicz,
Janusz Warnecki

Scenariusz

Jerzy Nel

Główne role

Adolf Dymsza,
Mariusz Maszyński

Muzyka

Zygmunt Karasiński

Zdjęcia

Zbigniew Gniazdowski

Scenografia

Stefan Norris

Produkcja

Stanisław Szebego

Dystrybucja

Muzafilm

Obsada

edytuj

Fabuła

edytuj

Alojzy Kędziorek jest biednym muzykiem zakochanym z wzajemnością w młodej Paniczce Renacie. Rodzice dziewczyny nie chcą przystać na zaloty człowieka "niższej" klasy i chcą wydać córkę za bogatego rzeźnika - Pana Balerona. Zakochany po uszy muzyk pisze piosenkę Każdemu wolno kochać, która podbija serce nie tylko młodej dziewczyny, jednak rodzice wysyłają córkę na prowincję do posiadłości rzeźnika "Świntuchy" w gminie Wygłupia. Muzyk podąża za nią. Tymczasem za sprawą obrotnego przyjaciela Hipka (który sprzedał piosenkę niczego nie świadomego kompozytora), utwór podbija serca całej Warszawy.

Przypisy

edytuj
  1. "Każdemu wolno kochać" - film z Mirą Zimińską i Adolfem Dymszą na www.kulturalna.warszawa.pl. [dostęp 2013-11-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-10)]. Cytat: pierwszy w pełni udźwiękowiony film polski (pol.).

Linki zewnętrzne

edytuj