K Line
Kawasaki Kisen Kaisha (jap. 川崎汽船株式会社 Kawasaki Kisen Kabushiki-gaisha) (znany również pod nazwą K Line) – jedno z większych przedsiębiorstw żeglugowych na świecie. Notowane na giełdach papierów wartościowych w: Tokio, Osace, Nagoi, Fukuoce, Frankfurcie i Brukseli.
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Siedziba | |
| Data założenia | |
| Forma prawna | |
| Prezes |
Hiroyuki Maekawa |
| Zatrudnienie |
588 (434 na lądzie, 154 na morzu) |
| Dane finansowe | |
| Przychody |
857,2 mld jenów (marzec 2007) |
| Kapitał zakładowy |
39,3 mld jenów |
| Strona internetowa | |
1919–1944
edytuj5 kwietnia 1919 roku Kojiro Matsukata zjednoczył 3 przedsiębiorstwa Kawasaki Kisen, Kawasaki Zosen i Kokusai Kisen pod nazwą Kawasaki Kisen Kaisha a od trzech pierwszych liter K Line. Połączone przedsiębiorstwa dysponują 40–50 statkami parowymi i obsługują linie żeglugowe na Atlantyk, Północną i Południową Amerykę, Afrykę, Morze Śródziemne i Morze Bałtyckie. Według danych z Lloyda, nowo utworzone przedsiębiorstwo K Line było na 13 miejscu na świecie w 1926 roku, za innym japońskim przedsiębiorstwem żeglugowym NYK (9 miejsce). Przed wybuchem II wojny światowej K Line dysponuje 36 statkami o łącznym tonażu 260 108 DWT.
1945–1961
edytujPo wojnie z floty zostało tylko 12 statków, o łącznym tonażu 31 111 DWT. Odbudowa floty rozpoczęła się od ponownego wodowania Kiyokakyokawa Maru, który zatonął w czasie wojny. I po otwarciu linii regularnej z Japonii do Bangkoku, wkrótce statki spod znaku K Line wróciły na światowe szlaki żeglugowe. Począwszy od 1957 i budowy tankowca FUJIKAWA MARU armator wszedł na rynek przewozów ropy naftowej, a od 1960 na rynek przewozów rudy, dzięki rudowcowi Fukukawa Maru.
1962–1968
edytujW latach 60' nastąpił spadek przewozów pasażerskich i wiele połączeń przedsiębiorstw żeglugowych. K Line połączył się Iino Kisen Kaisha stając się głównym przedsiębiorstwem w grupie Kawasaki Kisen z kapitalizacją 9 mld jenów. W 1968 pierwszy rejs do Stanów Zjednoczonych, odbył statek kontenerowy Golden Gate Bridge. W tym samym roku ustanowiono też połączenie regularne Japonia-Daleki Wschód / Europa wspólnie z Mearsk Lines z Danii. Rozpoczęto również rozwój statków specjalnych do przewozu samochodów i towarów masowych – samochodomasowiec TOYOTA MARU NO. 1.
1969–1979
edytujW 1969 roku uruchomiono połączenie kontenerowe Japonia / Wschodnia Australia. W 1970 roku ostanowiono serwis kontenerowy na trasie Japonia / Północno-Zachodnie wybrzeże Pacyfiku oraz ukończono budowę pierwszego japońskiego czystego samochodowca (Pure Car Carrier) Toyota Maru No.10. W 1971 ustanowiono w Long Beach terminal kontenerowy International Transportation Service, Inc.. W 1973 roku uruchomiono połączenie kontenerowe Japonia-Daleki Wschód / Nowy Jork. K Line przystąpił do Dalekowschodniej Konferencji Frachtowej (Far Eastern Freight Conference). W 1975 ustanowiono Grupę ACE jako konsorcjum do zarządzania operacjami kontenerowymi na trasie Japonia-Daleki Wschód / Europa.
1980–1995
edytujW 1983 do serwisu wchodzi pierwszy japoński statek do przewozu gazu naturalnego (LNG Carrier) Bishu Maru. W 1986 K Line nawiązuje współpracę z kolejami amerykańskimi i uruchamiają połączenie kontenerowe (Double Stack Train) z Long Beach do Chicago i Nowego Jorku. K Line opuszcza konsorcjum Japonia-Daleki Wschód / Nowy Jork i ustanawia własny serwis okołoziemski (Round the World Service - RTW) z dwoma kierunkami marszu Wschodni (East Bound) i Zachodni (West Bound). Od 1989 roku po utworzeniu zależnej spółki Seven Seas Cruises Co., Ltd., K Line chodzi na rynek przewozów pasażerskich i wycieczkowych. W 1991 z powodu obsługi drogą wodną, zawieszono połączenie kolejowe z Long Beach do Nowego Jorku. W 1994 wprowadzono do eksploatacji szeroki i o niewielkim zanurzeniu węglowiec Corona Ace. Od 1995 roku K Line jest notowany na Tokijskiej giełdzie papierów wartościowych.
1996–2007
edytujW 1996 roku wspólnie z Yang Ming Line z Tajwanu uruchamiają połączenie Japonia-Daleki Wschód / Ameryka Północna oraz Japonia-Daleki Wschód / Europa. W 1997 roku wspólnie z COSCO (Chiny) i Yang Ming Line uruchomiono serwis kontenerowy Trans-Atlantic nazwany w skrócie TASCO. W 1999 roku departament przewozu samochodów otrzymuje certyfikat ISO 9002. W 2000 utworzono pierwszy K Line Logistics Holdings. Uruchomiono nowe serwisy kontenerowe Azja / amerykańskie wschodnie wybrzeże (przez Kanał Panamski), Azja / Morze Śródziemne i Morze Śródziemne / amerykańskie wschodnie wybrzeże. Z połączenia Taiyo Kaiun Kabushiki Kaisha z Kobe Nippon Kisen Kaisha, Ltd. powstaje Taiyo Nippon Kisen Co., Ltd. 2001 powstaje „K” Line Pte Ltd, w Singapurze. Do eksploatacji wschodzi pierwszy over-panamax, statek o rozmiarach większych by wpłynąć do Kanału Panamskiego, o nazwie pierwszego kontenerowca Golden Gate Bridge. W 2002 roku uruchomiono linię kontenerową Europa / Azja / zachodnie wybrzeżę USA, obsługiwaną przez statki o pojemności 5500 TEU. Utworzono spółkę do promocji usług logistycznych K Line Total Logistics, LLC (KLTL) oraz K Line (Japan), Ltd. W 2006 roku wszedł do eksploatacji kontenerowiec o pojemności 8000 TEU Humber Bridge, największy statek kontenerowy wybudowany kiedykolwiek w Japonii. W wyniku połączenia się K Line Air Service, Ltd. i K Logistics, Ltd. powstało K Line Logistics, LTD.
Obecnie[kiedy?] K Line należy do pierwszej dwudziestki największych armatorów kontenerowych na świecie oraz dzięki K Line Logistics może świadczyć pełną obsługę logistyczną.
Powiązane przedsiębiorstwa
edytuj- „K” Line Travel, Ltd.
- Seven Seas Cruises Co., Ltd.
Przypisy
edytuj- ↑ Corporate history [online], K Line [dostęp 2020-09-20] (ang.).
- ↑ About Us [online], K Line [dostęp 2008-04-04] [zarchiwizowane z adresu 2012-05-03] (ang.).
Linki zewnętrzne
edytuj- K Line Logistics
- "K" Line (Singapur). kline.com.sg. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-04-04)].