Joachaz (król Izraela)
Joachaz – jedenasty król królestwa Izraela (państwa północnego), syn Jehu, opisywany w 2 Księdze Królewskiej 13,1-9. Panował w latach 814–798 p.n.e.[1]
 Portret Joachaza w Promptuarii Iconum Insigniorum | |
| król Izraela | |
| Okres | |
|---|---|
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Dane biograficzne | |
| Dynastia | |
| Data śmierci | |
| Ojciec | |
| Dzieci | |
W okresie jego rządów Izrael musiał zmagać się ze zagrożeniem ze strony Aramu-Damaszku, rządzonego przez Chazaela i Ben-Hadada III. Za przyczynę klęsk króla Biblia uznaje nieposłuszeństwo wobec Jahwe (2 Krl 13,2-3). W wyniku działań wojennych armia Izraela została znacząco zredukowana (redukcja armii mogła być też warunkiem pokoju narzuconym przez Chazaela). Synem i następca Joachaza był Joasz.
Przypisy
edytuj- ↑ Zgodnie z chronologią E.R. Thielego. Niektóre inne chronologie zawarte są w sekcji Królestwo Izraela (państwo północne)#Władcy.
Bibliografia
edytuj- Alfred Tschirschnitz: Dzieje ludów biblijnych. Wyd. I. Warszawa: M. Sadren i S-ka, 1994, s. 252. ISBN 83-86340-00-3.