Jerzy Zegalski
Jerzy Zegalski (ur. 28 marca 1927 w Poznaniu, zm. 9 listopada 2007 w Krakowie) – polski reżyser teatralny, dyrektor artystyczny teatrów, tłumacz sztuk teatralnych, profesor sztuki dramatycznej[2].
| Data i miejsce urodzenia |
28 marca 1927 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
9 listopada 2007 |
| Zawód | |
| Współmałżonek |
Halina Zegalska[1] |
| Lata aktywności |
1950 – 2007 |
| Zespół artystyczny | |
| Teatr Śląski im. Stanisława Wyspiańskiego w Katowicach | |
| Odznaczenia | |
  
| |
Życiorys
edytujBył pracownikiem naukowym Instytutu Sztuki Polskiej Akademii Nauk (1949-1950), wieloletnim wykładowcą, dziekanem i prodziekanem Wydziału Reżyserii Dramatu (1974-81 oraz 1993-1996) i prorektorem Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie (1975-78), wykładowcą Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie (1978-1981) i Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach (1981-82), prodziekanem na Akademii Muzycznej w Krakowie (1993-1996). Jego wychowankami na krakowskiej reżyserii byli m.in. Mikołaj Grabowski, Krystian Lupa oraz Tadeusz Bradecki.
Pracował na stanowisku reżysera w Teatrze Polskim w Poznaniu i Teatrze Nowym w Poznaniu (1950-1953), Operetce Śląskiej w Gliwicach (1954-1955), Operze Śląskiej (1955-1957), Teatrze im. Juliusza Osterwy w Lublinie (1960-1961), Teatrze im. Juliusza Słowackiego w Krakowie (1975-1977). Był kierownikiem literackim Teatru Ludowego w Krakowie (1957-1958) za dyrekcji Krystyny Skuszanki.
Pełnił obowiązki dyrektora artystycznego Teatru im. Stefana Jaracza w Olsztynie (1953-1954), Teatru Ziemi Lubuskiej w Zielonej Górze (1958-1960), Teatru Dramatycznego im. Aleksandra Węgierki w Białymstoku (1961-1967 oraz 1977-1981), Teatru Polskiego w Poznaniu (1967-1970), Teatru Nowego w Łodzi (1970-1974) i Teatru Śląskiego im. Stanisława Wyspiańskiego w Katowicach (1981-1992)[2]. Jerzy Zegalski był laureatem wielu nagród teatralnych, m.in. na Festiwalu Teatrów Polski Północnej w Toruniu oraz Złotej Maski (1989) za reżyserię pierwotnej wersji dramatu "Caligula" Alberta Camusa w Teatrze Śląskim[2][2].
W latach 1946–1948 był członkiem PPR, od 1949 roku należał do PZPR. W 1959 roku był delegatem na III Zjazd PZPR, w latach 1979–1980 był członkiem Komitetu Miejskiego PZPR. W czasach PRL był odznaczony m.in.: Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi i odznaką Zasłużony Działacz Kultury[3].
Pochowany na Cmentarzu Salwatorskim w Krakowie (sektor J, rząd 1, numer grobu - 18)[4].
Przypisy
edytuj- ↑ Wszędzie pozostawiał po sobie dobrą pamięć [online], www.encyklopediateatru.pl [dostęp 2017-11-15] (pol.).
- ↑ a b c d Jerzy Zegalski, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2016-06-10].
- ↑ Kto jest kim w Polsce 1984. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1984, s. 1140. ISBN 83-223-2073-6.
- ↑ GROBONET 2.6 – wyszukiwarka osób pochowanych – Cmentarz parafialny Kraków Salwator [online], krakowsalwator.artlookgallery.com [dostęp 2019-12-16].
Linki zewnętrzne
edytuj- Prof. przew. kwal. I Jerzy Zegalski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2012-12-01].