Jean Reno

Jean Reno
	; Jean Reno (2010)
Imię i nazwisko	Juan Moreno y Herrera Jiménez
Data i miejsce urodzenia	30 lipca 1948 ; Casablanca
Zawód	aktor
Współmałżonek	Geneviève Reno; (1977-1995; rozwód); Nathalie Dyszkiewicz; (1996-2001; rozwód); Zofia Borucka; (od 2006)
Lata aktywności	od 1979
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Cytaty w Wikicytatach

Jean Reno, właśc. Juan Moreno y Herrera Jiménez^[1] (ur. 30 lipca 1948 w Casablance) – francuski aktor hiszpańskiego pochodzenia. Występował w produkcjach europejskich, amerykańskich i japońskich, takich jak Goście, goście (1993), Leon zawodowiec (1994), Mission: Impossible (1996), Ronin (1998), Godzilla (1998), Purpurowe rzeki (2000), Kod da Vinci (2006), Różowa Pantera (2006) i Opancerzony (2009).

Życiorys

Wczesne lata

Urodził się w Casablance w rodzinie katolickiej^[2]. Jego ojciec pochodził z Sanlúcar de Barrameda^[3], a matka z Jerez de la Frontera^[3] na południu Hiszpanii. Ojciec z zawodu był zecerem, a matka pracowała dorywczo^[4]. Zaraz po ślubie wyemigrowali do Maroka, uciekając przed reżimem generała Franco. Wychowywał się z młodszą siostrą Maríą Teresą „Maite”^[4]. Jego matka zmarła na raka, gdy był nastolatkiem^[4].

W wieku siedemnastu lat zaciągnął się do wojska, stacjonował we Francji i w Niemczech^[5]. Po odbyciu służby wojskowej zamieszkał w Paryżu, gdzie podjął naukę w szkole teatralnej Le Cours Simon^[6]^[2]. Prowadził sklep spożywczy i biuro turystyczne^[4].

Kariera

Marzył o karierze aktorskiej i w związku z tym dołączył do teatralnej grupy objazdowej.

W 1979 zadebiutował we francusko-włoskim dramacie Costy-Gavrasa Blask kobiecości wg powieści autorstwa Romaina Gary’ego u boku Yves'a Montanda i Romy Schneider^[7]. Popularność zawdzięcza przede wszystkim Lucowi Bessonowi^[8]. Role w jego filmach przyniosły mu międzynarodową sławę.

Był też twarzą kampanii reklamowej polskiego piwa EB (2000)^[4], UPS w Wielkiej Brytanii, napojów i samochodów w Japonii, w tym Toyoty (2005)^[4]. Wystąpił w teledysku do piosenki Vincenta Delerma „Cosmopolitan” (2002).

W 2001 ukazała się biografia Jean Reno autorstwa Emmanuela Haymanna^[9], w 2004 przetłumaczono ją na język polski.

W 2004 jego postać pojawiła się w popularnej grze Onimusha 3: Demon Siege.

Życie prywatne

W latach 1977–1995 był żonaty z Geneviève Reno, z którą ma dwoje dzieci: córkę Sandrę (ur. 1978) i syna Mickaëla (ur. 1980). W latach 1996–2001 jego drugą żoną była polska modelka Nathalie Dyszkiewicz, poznana na Champs Elysées w Paryżu, z którą również ma dwoje dzieci: syna Toma (ur. 1996) i córkę Serenę (ur. 1998). 29 lipca 2006 poślubił Zofię Borucką, urodzoną w Londynie modelkę i aktorkę. Świadkami na ślubie byli Nicolas Sarkozy i Johnny Hallyday^[10]. Mają dwóch synów: Cielo (ur. 2009) i Deana (ur. 2011).

Nagrody i nominacje

Rok	Nagroda	Kategoria	Film	Rezultat
1989	Cezar	Najlepsza aktor w roli drugoplanowej	Wielki błękit (1988)	Nominacja
1994		Najlepszy aktor	Goście, goście (1993)	Nominacja
1995		Najlepszy aktor	Leon zawodowiec (1994)	Nominacja
2000	Europejska Nagroda Filmowa	Wybitne europejskie osiągnięcia w światowym kinie	–	Wygrana
2001	Europejska Nagroda Filmowa	Najlepszy aktor europejski	Purpurowe rzeki (2000)	Nominacja
2012	Giffoni Film Festival	François Truffaut Award	–	Wygrana

Filmografia

Blask kobiecości (Clair De Femme, 1979) jako policjant na placu Concorde
Hipoteza skradzionego obrazu (L'Hypothèse du tableau volé, 1979)
Voulez-vous un bébé Nobel? (1980) jako Bernier
L'Aéropostale, courrier du ciel (1980) jako Morgalia
On n'est pas des anges... elles non plus (1981)
Les Bidasses aux grandes manoeuvres (1981) jako porucznik Zag
L'Avant-dernier (1981)
Nieznajoma z Sans-Souci (La Passante du Sans-Souci, 1982)
Ostatnia walka (Le Dernier combat, 1983) jako The Brute
Quelques hommes de bonne volonté (1983)
Signes extérieurs de richesse (1983) jako Marc Letellier
Ballade sanglante (1983)
Nasza historia (Notre histoire, 1984) jako Sąsiad
Allô Béatrice (1984)
Ne quittez pas (1984)
Alea (1984)
Le Téléphone sonne toujours deux fois (1985) jako Zaufana osoba Marraine
Un Homme comblé (1985) jako Joël
Metro (Subway, 1985) jako Perkusista
Strictement personnel (1985) jako detektyw Vilchez
Série noire (1985) jako Christiani
Czuła jest noc (Tender Is the Night, 1985) jako dr Dangen
Czerwona strefa (Zone rouge, 1986) jako Lecciac
Kocham cię (I Love You, 1986) jako Dentysta
Et demain viendra le jour (1986)
Monsieur Benjamin (1987) jako Rommin
Wielki błękit (Le Grand bleu, 1988) jako Enzo Molinari
Nikita (La Femme Nikita, 1990) jako Wiktor czyściciel
Człowiek w złotej masce (L’Homme au masque d'or, 1990) jako ojciec Victorio Gaetano
operacja Corned Beef (L'opération Corned-Beef, 1991) jako kapitan Philippe Boulier „Rekin"
Loulou Graffiti (1991) jako Pique la Lune
Goście, goście (Les Visiteurs, 1993) jako Godefroy de Papincourt, hrabia Montmirail
Ucieczka od sprawiedliwości (Flight from Justice, 1993) jako Charlie
La Vis (1993)
Paranoïa (1993)
Leon zawodowiec (Léon, 1994) jako Léon
Les Truffes (1995) jako Patrick
Francuski pocałunek (French Kiss, 1995) jako Jean-Paul
Po tamtej stronie chmur (Al di là delle nuvole, 1995) jako Carlo
Mission: Impossible (1996) jako Franz Krieger
Jaguar (Le Jaguar, 1996) jako Jean Campana
Grób Roseanny (Roseanna's Grave, 1997) jako Marcello
Jak kochają czarownice (Un amour de sorcière, 1997) jako Molok
Goście, goście II – korytarz czasu (Les Couloirs du temps: Les visiteurs 2, 1998) jako Godefroy le Hardi
Godzilla (1998) jako Philippe Roaché
Ronin (1998) jako Vincent
Purpurowe rzeki (Les rivières pourpres, 2000) jako Pierre Niémans
Goście w Ameryce (Just Visiting, 2001) jako hrabia Thibault
Wasabi – Hubert zawodowiec (Wasabi, 2001) jako Hubert Fiorentini
Rollerball (2002) jako Alexi Petrovich
Mężczyzna moich marzeń (Décalage horaire, 2002) jako Félix
Przyjaciel gangstera (Tais-toi!, 2003) jako Ruby
Purpurowe rzeki II: Aniołowie apokalipsy (Les Rivières pourpres II – Les anges de l'apocalypse, 2004) jako komisarz Niemans
Hotel Ruanda (Hotel Rwanda, 2004) jako pan Tillens, prezes linii lotniczych Sabena (niewymieniony w czołówce)
Grunt to rodzinka (L'enquête corse, 2004) jako Ange Leoni
Imperium wilków (L'Empire des loups, 2005) jako Jean-Louis Schiffer
Tygrys i śnieg (La Tigre e la neve, 2005) jako Fuad
Różowa Pantera (The Pink Panther, 2006) jako Ponton
Kod da Vinci (The Da Vinci Code, 2006) jako kapitan Bezu Fache
Flyboys – bohaterska eskadra (Flyboys, 2006) jako kapitan Thenault
Wpuszczony w kanał (Flush Away, 2006) jako Le Frog (głos)
Les grandes occasions (2006) jako Antoine
Cash – pojedynek oszustów (Ca$h, 2008) jako Maxime (Dubreuil)
Różowa Pantera 2 (The Pink Panther 2, 2009) jako Ponton
Zamknięty krąg (Le Premier cercle, 2009) jako Milo Malakian
Raj dla par (Couples Retreat, 2009) jako Marcel
Opancerzony (Armored, 2009) jako Quinn
Obława (La Rafle, 2010) jako dr David Sheinbaum
22 kule (L'Immortel, 2010) jako Charly Matteï
Margaret (2011) jako Ramon
On ne choisit pas sa famille (2011) jako doktor Luix
Faceci od kuchni (Comme un chef, 2012) jako Alexandre Vauclair
Les Seigneurs (2012) jako Jean Reno
Dzień wron (Le jour des corneilles, 2012) jako Kabaczek ojciec (głos)
Alex Cross (2012) jako Leon Mercier
Jo (2013) jako Jo St-Clair
Dni i noce (Days and Nights, 2014) jako Louis
Lato w Prowansji (Avis de mistral, 2014) jako Paul
Jak dogonić szczęście (Hector and the Search for Happiness, 2014) jako Diego Baresco
Benoît Brisefer: Les taxis rouges (2014) jako Poilonez
Brygada ponad prawem (Antigang, 2015) jako Buren
Mój przyjaciel orzeł (Brothers of the Wind, 2015) jako Danzer
The Promise (2016)
The Last Face (2016)
Goście, goście III: Rewolucja (2016) jako Comte Godefroy de Montmirail
Mes trésors (2016) jako Patrick
Dziewczyna we mgle (La ragazza nella nebbia, 2017) jako Augusto Flores
Skok życia (Mao Xian Jia, 2017) jako Pierre
Pamięć krwi, (Cold Blood Legacy - La mémoire du sang, 2019) jako Henry
Czekając na Anye, (Waiting for Anya, 2019) jako Henri
4L (4 latas, 2019) jako Jean Pierre
Bronx (2020)
Pięciu braci, (Da 5 Bloods, 2020) jako bankier Desroche
Zabójcza portierka, (The Doorman, 2020) jako Victor Dubois
Kto zabił Sarę, (Netflix, 2021) jako Dr. Reinaldo

Przypisy

↑ Personalidade: Jean Reno (French Protectorate of Morocco). InterFilmes.com. [dostęp 2019-07-06]. (port.).
↑ ^a ^b Jean Reno Pictures. FanPix.Net. [dostęp 2019-07-06]. (ang.).
↑ ^a ^b Jean Reno – What Nationality Ancestry Race. Ethnicity of Celebs. [dostęp 2012-07-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-06)]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Ze spożywczego do... Hollywood. [dostęp 2012-07-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-06)]. (pol.).
↑ Jean Reno. MYmovies.it. [dostęp 2019-07-06]. (wł.).
↑ Le Cours Simon. Le Cours Simon. [dostęp 2020-03-30]. (fr.).
↑ Jean Reno (30 de Julho de 1948). Filmow. [dostęp 2019-07-06]. (port.).
↑ Jean Reno. AlloCiné. [dostęp 2019-07-06]. (fr.).
↑ Emmanuel Haymann: Jean Reno. Éditions Favre, 2001. ISBN 978-2828906375.
↑ Les acteurs qui soutiennent des candidats: Jean Reno – Nicolas Sarkozy. L'Internaute. [dostęp 2016-01-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-06)]. (fr.).

Linki zewnętrzne

Jean Reno w bazie IMDb (ang.)
Jean Reno w bazie Filmweb
Jean Reno w bazie Notable Names Database (ang.)
Jean Reno - jak dziś wygląda słynny Leon Zawodowiec?. film.wp.pl, 20-07-2012. [dostęp 2020-03-29].

[interfilmes-1] Personalidade: Jean Reno (French Protectorate of Morocco). InterFilmes.com. [dostęp 2019-07-06]. (port.).

[fanpix.famousfix-2] Jean Reno Pictures. FanPix.Net. [dostęp 2019-07-06]. (ang.).

[ethnicelebs-3] Jean Reno – What Nationality Ancestry Race. Ethnicity of Celebs. [dostęp 2012-07-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-06)]. (ang.).

[styl-4] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Ze spożywczego do... Hollywood. [dostęp 2012-07-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-06)]. (pol.).

[mymovies-5] Jean Reno. MYmovies.it. [dostęp 2019-07-06]. (wł.).

[simon-6] Le Cours Simon. Le Cours Simon. [dostęp 2020-03-30]. (fr.).

[filmow-7] Jean Reno (30 de Julho de 1948). Filmow. [dostęp 2019-07-06]. (port.).

[allocine-8] Jean Reno. AlloCiné. [dostęp 2019-07-06]. (fr.).

[9] Emmanuel Haymann: Jean Reno. Éditions Favre, 2001. ISBN 978-2828906375.

[linternaute-10] Les acteurs qui soutiennent des candidats: Jean Reno – Nicolas Sarkozy. L'Internaute. [dostęp 2016-01-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-06)]. (fr.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]