Janusz Wachowicz
Janusz Wachowicz (ur. 18 lipca 1949 w Łobzie) – dziennikarz Polskiego Radia Szczecin, lektor TVP, publicysta prasowy.
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Zawód, zajęcie | |
Odznaczenia | |
Życiorys
edytujUr. 18. lipca 1949 r. w Łobzie, dokąd po wojnie przybyli jego rodzice, pochodzący ze zubożałej, szlacheckiej rodziny Wachowiczów z Ziemi Dobrzyńskiej. Mgr inż. Budowy Maszyn i Okrętów. Dziennikarz Polskiego Radia Szczecin. Lektor telewizyjny i filmowy. Publicysta prasowy, autor artykułów o tematyce społecznej w prasie regionalnej i ogólnopolskiej. Autor książek:
- „Saga rodu Gniewoszów”[1]
- „Rodzina Lerchenfeldów”[2]
W młodości sportowiec lekkoatleta, m.in. Mistrz Powiatu Łobeskiego w Czwórboju Lekkoatletycznym w roku 1963, uczestnik zawodów na szczeblu wojewódzkim. Zwycięzca konkursów recytatorskich i z wiedzy o literaturze. W szkole średniej w Szczecinie zwycięzca wielu turniejów i konkursów: lekkoatletycznych, szachowych, recytatorskich, oraz Wojewódzkiego Turnieju Wiedzy o Sztuce w 1970 r. Zapalony turysta, zdobywca wszystkich Górskich Odznak Turystycznych i Odznak Turystyki Pieszej, dyplomowany Organizator Rajdów na Orientację. W czasie studiów na Wydziale Budowy Maszyn i Okrętów Politechniki Szczecińskiej laureat nagrody „Primus Inter Pares”, dziennikarz Akademickiego Radia Pomorze, zwycięzca ogólnopolskich konkursów na audycje radiowe. Współorganizator Festiwalu Artystycznego Młodzieży Akademickiej „FAMA” 74 w Świnoujściu. W 1977 roku rozpoczął pracę w Polskim Radiu Szczecin. Specjalizował się w reportażu społecznym. W swoich wędrówkach „Z Kolbergiem po kraju” docierał do najbardziej zapomnianych miejsc na szczecińskiej ziemi, przedstawiając ludzi, ich pasje i problemy. Wytrwały kronikarz wydarzeń kulturalnych m.in. interdyscyplinarnych spotkań artystów pn. „Warsztaty 13 Muz” czy „Łobeskich Spotkań Marynistycznych”[potrzebny przypis].
Od 1980 r. członek Związku „Solidarność”. W stanie wojennym wyrzucony z pracy decyzją Komisji Weryfikacyjnej. Zaangażował się w działalność opozycyjną. W 1983 r. znalazł zatrudnienie w Polonijnym Przedsiębiorstwie Zagranicznym „Rega” w Płotach, gdzie pracował do 1989 r., w ostatnim okresie jako Zastępca Dyrektora do Spraw Technicznych. Do pracy w Polskim Radiu wrócił w 1991 roku, początkowo jako lektor i spiker o charakterystycznym, rozpoznawalnym przez słuchaczy głosie, później zastępca kierownika Redakcji Informacji i starszy publicysta w Redakcji Publicystyki[potrzebny przypis]. Autor dziesiątków reportaży o tematyce społecznej i kulturalnej oraz wielu innych audycji i relacji z wydarzeń kulturalnych w Szczecinie.
Publikacje
edytujOprócz reportaży radiowych publikował artykuły i reportaże w prasie ogólnopolskiej i regionalnej m.in. w „Wiadomościach Ziemiańskich”, „Problemach opiekuńczo wychowawczych”, „Głosie Szczecińskim”, „Zeszytach Polskiego Towarzystwa Ziemiańskiego” oddział w Szczecinie, miesięczniku „Dialogi”.
Wybrane reportaże radiowe:
- Symbole szczęścia - 2003 r.
- Noc Niepodległościowa z Barbarą Wachowicz - 2004 r.
- I taka cisza jest w nas. /Niesłyszący/ - 2004 r
- Malowane ustami. /niepełnosprawni/ – 2004 r.
- Tu jest mój Heimat. /szczecińscy autochtoni/ – 2004 r.
- Ostatnia, polska gazeta. /Kurier Szczeciński/ – 2004 r.
- Dzieci z Pahiatua. /polskie dzieci uratowane z Syberii/ – 2004 r.
- Lindenhofer Weg – 2004 r.
- Pogotowie teatralne – 2004 r.
- Maratończyk. /samotny, bezdomny/ – 2004 r.
- Mamy nadzieję, że wrócą. /dzieci alkoholików/ – 2004 r.
- Rodzina – 2004 r.
- Poławiacze. /z cyklu Morskie opowieści/ - 2004 r.
- Nie tylko we Lwowie – 2005 r.
- Oczekiwanie. /o malarzu Henryku Boehlke/ - 2005 r.
- Kwiaty z oflagu – 2005 r.
- Moje afrykańskie korzenie – 2005 r.
- Ten jest dobry, kto chce być dobrym – 2006 r.
- Mogę już iść do Mirka – 2006 r.
- Biało–Czerwona. /St. Lagun o marszałku Piłsudskim/ - 2007 r.
- Zapomną, odejdą – 2008 r.
- Pojednanie – 2008 r.
- Maestro – 2008 r.
- Inny świat. /polski misjonarz na Syberii/ – 2008 r.
- Krzyk żurawi. /o dziennikarzu Włodzimierzu Kaczmarku/ – Polskie Radio Szczecin, emisja 09.04.2009 r.[3]
- Szczeciński Październik ’56 – 2006 r.
- Szczeciński Marzec ’68 – 2008 r.
- Szczeciński Sierpień ’88 – 2008 r.
- Szczeciński Grudzień ’70 – 2007 r.
Lektor
edytujTelenowele
edytujNagrody
edytuj- „Publicysta Roku” - 2006 r. Jak napisano w protokole pokonkursowym Stowarzyszenia Dziennikarzy - „za profesjonalizm, znajomość tematów i ludzi w prowadzonych przez niego od lat cyklach antenowych reportaży”.
- „Srebrny Krzyż Zasługi” - 2006 r. Nadany przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej[4].
- „Za Zasługi dla Niepodległości” - 2014 r. Odznaka Przyznana przez Szefa Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych[5].
- Medal „Stulecia Odzyskanej Niepodległości” przyznany przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej[6].
Rodzina
edytujŻona, Ewa z domu Januszewska, pochodząca z ziemiańskiego rodu Lerchenfeldów. Organizatorka życia teatralnego i koncertowego w ramach Szczecińskiej Agencji Artystycznej. Długoletnia pedagog, wychowawczyni i nauczycielka nauczania początkowego w szkołach podstawowych w Szczecinie. Opiekunka i wychowawczyni dzieci w świetlicy Caritas.
Córka Joanna - architekt, malarz, asystent w Wyższej Szkole Ekologii i Zarządzania w Warszawie.
Syn Piotr - informatyk, ekonomista
Wnuk Kajetan.
Przypisy
edytuj- ↑ Saga Rodu Gniewoszów. Wydawnictwo hogben al. Papieża Jana Pawła II 7,8 U2B, 70-415 Szczecin. ISBN 978-83-66060-40-1
- ↑ Rodzina Lerchenfeldów. Wydawnictwo hogben al. Papieża Jana Pawła II 6, 70-415 Szczecin. ISBN 978-83-63868-05-5
- ↑ Krzyk żurawi – Polskie Radio Szczecin (09.04.2009). radio.szczecin.pl. [dostęp 2022-05-10].
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 listopada 2005 r. o nadaniu odznaczeń
- ↑ Odznaka Przyznana przez Szefa Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych.
- ↑ Legitymacja Nr 23-2022-18 MS.
Bibliografia
edytuj- Encyklopedia Szczecina Suplement 2 – Szczecin 2007 r.
- Encyklopedia - Who is who – 2007 r.
- 60. lat Polskiego Radia Szczecin – Szczecin 2005 r.
- Narodziny III Rzeczypospolitej. Pomorze Zachodnie w latach 1988-1990 – Szczecin 2006 r.
- Zniewolony eter. Polskie Radio Szczecin w latach 1945-1989 – IPN Szczecin 2013 r.