Izumo-taisha
Izumo-taisha lub Izumo-ōyashiro (jap. 出雲大社)[1][a] – jeden z dwóch najstarszych (drugi to Ise-jingū) chramów[b] shintō w Japonii, w prefekturze Shimane.
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Wyznanie | |
| Rodzaj | |
| Wezwanie | |
| Historia | |
| Data budowy |
w starożytności |
| Dane świątyni | |
| Budulec |
drewno |
Położenie na mapie Japonii  | |
 35°23′55″N 132°41′16″E/35,398611 132,687778
| |
| Strona internetowa | |
Chram jest poświęcony bóstwu Ōkuni-nushi-no-kami (znanemu także pod imionami: Ōnamuchi, Ahihara no shikoo, Yachihoko, Ōkunitama, Utsushikunitama no kami[2]). Bóg (kami) ten jest czczony jako sprowadzający szczęście, zwłaszcza małżeńskie, a także opiekun medycyny, rolnictwa i handlu. Chram Izumo, zgodnie ze starym zwyczajem japońskim, podlega co pewien czas renowacyjnej przebudowie polegającej na całkowitej wymianie konstrukcji.
Najstarszą znaną nazwą tego chramu jest Amenohisumi-no miya, lecz znana jest również jako Kizuki-no Ōyashiro[3] lub Izumo-no ōyashiro. Trudno stwierdzić dokładnie, kiedy naprawdę chram został zbudowany. Kapłani i wierni członkowie wspólnoty wierzą, że w pierwszych wiekach naszej ery. Wiadomo jedynie, iż w okresie spisywania Kojiki chram już istniał i był otoczony swoistą legendą świadczącą o długiej tradycji.
Sanktuarium zwane honden (główny pawilon) zostało poświęcone bogu Ōkuninushiemu i zostało zbudowane w najstarszym stylu architektonicznym, taisha-zukuri (styl i jego nazwa pochodzą od stylu chramu Izumo). Całą budowlę wykonano z drewna cyprysowego i otoczono podwyższoną galeryjką, której stopnie przykryte dachem prowadzą na platformę, wokół której ustawionych jest kilka mniejszych budynków poświęconych kultowi bóstw związanych z Ōkuninushim.
Chram jest skarbem narodowym. Zachowuje on czystość prastarej architektury właśnie dzięki temu, że jest co pewien czas rozbierany, a następnie budowany z nowego drewna w pierwotnej formie. Obecna wersja pawilonu została postawiona w 1744 roku.
Najokazalszy festiwal chramu odbywa się corocznie 14 maja i otwierany jest przez specjalnego posła cesarskiego. Ogromne tłumy wiernych i turystów zjeżdżają tego dnia do Izumo, gdzie oglądają tańce kagura oraz uczestniczą w procesji.
Nad wielkim chramem Izumo sprawują pieczę dwa rody kapłańskie: Senge i Kitajima, które wywodzą swoje pochodzenie od potomków Susanoo.
Uwagi
edytuj- ↑ Słowo 大社 może być czytane: taisha lub ōyashiro i oznacza „wielki chram” w znaczeniu wyższej rangi, większego znaczenia sanktuarium w hierarchii shintō. Tu: ze względu na to, że jest to jeden z najstarszych i najświętszych chramów, nosi on nazwę Wielkiego Chramu Izumo.
- ↑ W piśmiennictwie polskim dot. Japonii przyjęto słowo „chram” jako tłumaczenie jinja, a słowo „świątynia” – buddyjskiej tera (o-tera). Podobnie jest w innych językach, w tym w języku angielskim: jinja → "shrine", tera → "temple"
Przypisy
edytuj- ↑ Kenkyusha's New Japanese-English Dictionary. Tokyo: Kenkyusha Limited, 1991, s. 1713, 1974. ISBN 4-7674-2015-6.
- ↑ Basic Terms of Shinto, Kokugakuin University, Tokyo
- ↑ gensem.info - contact with domain owner | Epik.com [online], www.gensem.info [dostęp 2020-07-31] [zarchiwizowane z adresu 2015-02-09] (ang.).
Linki zewnętrzne
edytujBibliografia
edytuj- Jolanta Tubielewicz, Mitologia Japonii, Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, Warszawa 1986