Hugolin Langkammer
Hugolin Helmut Langkammer (ur. 19 grudnia 1930 w Bobrku, zm. 28 stycznia 2021 we Wrocławiu[1]) – polski franciszkanin (OFM), biblista, profesor nauk teologicznych, nauczyciel akademicki Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II i innych uczelni[2].
| Profesor nauk teologicznych | |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
19 grudnia 1930 |
| Data i miejsce śmierci |
28 stycznia 2021 |
| Rektor Wyższego Seminarium Duchownego Franciszkanów (OFM) w Kłodzku | |
| Okres sprawowania |
1961-1963, |
| Dziekan Wydziału Teologii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego | |
| Okres sprawowania |
1987-1993 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Śluby zakonne |
1 sierpnia 1954 |
| Prezbiterat |
18 grudnia 1955 |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys
edytujUrodził się w 1930 roku w Bobrku (obecnie część Bytomia), gdzie uczęszczał do szkoły podstawowej. Po jej ukończeniu kontynuował dalszą edukację w należącej do zakonu franciszkanów szkole średniej - Collegium Seraphicum w Nysie. Tam też w 1950 roku zdał egzamin maturalny. 10 czerwca tego samego roku został członkiem Prowincji św. Jadwigi Zakonu Braci Mniejszych we Wrocławiu, przyjmując imię zakonne Hugolin[3]. Nowicjat odbywał początkowo w Borkach Wielkich, a następnie we Wrocławiu. Jednocześnie odbywał studia teologiczno-filozoficzne w miejscowym Wyższym Seminarium Duchownym Franciszkanów, które w 1954 roku ze względów politycznych zostało przeniesione do Kłodzka[4]. Wieczyste śluby zakonne złożył 1 sierpnia 1954 roku, zaś święcenia kapłańskie przyjął 18 grudnia 1955 roku w Częstochowie[5]. Ponadto studiował biblistykę na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. W 1959 roku uzyskał kolejno tytuły: magistra, w 1960 roku licencjata, zaś w 1961 roku stopień naukowy doktora nauk teologicznych[4].
W latach 1961–1963 pełnił funkcję rektora zakonnego seminarium duchownego w Kłodzku, będąc jednocześnie wykładowcą biblistyki. Następnie został skierowany na studia specjalistyczne do Papieskiego Instytutu Biblijnego w Rzymie, gdzie w 1964 roku uzyskał licencjat, a dwa lata później doktorat nauk biblijnych. Ponadto w tym okresie przez rok przebywał w Ziemi Świętej, poznając tam archeologię oraz topografię Palestyny[4].
W 1967 roku rozpoczął pracę naukowo-dydaktyczną na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, zostając zatrudnionym na stanowisku adiunkta. Na uczelni tej w 1969 roku uzyskał stopień naukowy doktora habilitowanego na podstawie dorobku naukowego oraz rozprawy pt. Problem splotu orzeczeń ktizeologicznych i soteriologicznych w chrystologii Nowego Testamentu. Wraz z nowym tytułem awansował w 1970 roku na stanowisko docenta, zaś w 1975 roku profesora nadzwyczajnego. W 1976 roku otrzymał tytuł naukowy profesora nauk teologicznych. W 1982 roku awansował na lubelskiej uczelni katolickiej na stanowisko profesora zwyczajnego[6]. Angażował się w działalność organizacyjną na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Był tam założycielem, powstałego z przekształcenia dotychczasowej Szkoły Biblijnej - Instytutu Biblijnego i jego pierwszym dyrektorem (1977–1986). W latach 1975–1985 pełnił funkcję prodziekana, a w latach 1987-1993 dziekana Wydziału Teologii[4].
Poza lubelską uczelnią wykładał także przez cały czas w swoim macierzystym zakonnym seminarium duchownym w Kłodzku, będąc ponownie jego rektorem w okresie od 1967 do 1970 roku. W 1997 roku seminarium to zostało przeniesione do Wrocławia. Od 1970 prowadził również wykłady na Papieskim Wydziale Teologicznym we Wrocławiu, będąc pracownikiem naukowo-dydaktycznym Katedry Teologii Biblijnej w Instytucie Teologii Systematycznej. Był także kierownikiem Katedry Homiletyki, Mediów i Komunikacji na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Opolskiego[7].
W 2002 roku przeszedł na emeryturę, mimo to wciąż wykładał na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Ostatecznie w 2005 roku zakończył pracę dydaktyczną i opuścił Lublin, przenosząc się do Wrocławia do klasztoru franciszkanów na Karłowicach. Na emeryturze pozostał nadal aktywny naukowo, prowadząc badania, pisząc oraz ogłaszając publikacje drukiem[4]. Zmarł w 2021 roku we Wrocławiu[8].
Dorobek i działalność naukowa
edytujHugolin Langkammer był autorem ponad 100 książek biblijnych, także w obcych językach, i ponad 500 rozpraw oraz artykułów naukowych. Ponadto należał do redaktorów i współredaktorów wielu książek i czasopism. Aktywny członek zespołu tłumaczy przekładu Pisma Świętego, tzw. Biblii lubelskiej. Przetłumaczył sam lub wspólnie m.in. takie księgi biblijne jak I Księga Kronik, II Księga Kronik, Księga Ezdrasza i Księga Nehemiasza, Ewangelia Marka, Ewangelia Łukasza, Dzieje Apostolskie oraz listy apostoła Pawła (List do Rzymian, 1 List do Koryntian, 2 List do Koryntian, List do Galatów, List do Efezjan, List do Filipian, 1 List do Tesaloniczan, 2 List do Tesaloniczan, 1 List do Tymoteusza, 2 List do Tymoteusza, List do Tytusa, List do Filemona).
W ciągu swojej kilkudziesięcioletniej kariery naukowej wypromował 55 doktorów i ponad 350 magistrów. Był recenzentem wielu rozpraw doktorskich, habilitacyjnych i profesorskich. Prowadził różne wykłady i okolicznościowe odczyty na renomowanych uniwersytetach zagranicznych (Stany Zjednoczone, Anglia, Belgia, Austria, Włochy, Francja)[4].
Należał do wielu stowarzyszeń naukowych w Polsce i za granicą, m.in. do Towarzystwa Naukowego KUL i International New Testament Studies Societa. Zasiadał także w zarządzie Goeres-Gesell-Schaft. W latach 1976–1988 był prezesem Polskich Biblistów przy Episkopacie Polskim[4].
Odznaczenia i wyróżnienia
edytuj- Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, 1993[9].
- Wyróżniony tytułem "Człowieka Roku" przez Amerykański Instytut Badań Bibliograficznych, 1997.
- Uhonorowany Medalem Prezydenta Miasta Lublina, 2000[10].
Przypisy
edytuj- ↑ Nie żyje wybitny biblista – o. prof. Hugolin Langkammer OFM [online], Gość Niedzielny, 28 stycznia 2021 [dostęp 2021-01-28].
- ↑ Informator. Rok akademicki 2010/2011. Wrocław: Wyższe Seminarium Duchowne Franciszkanów, 2010, s. 13.
- ↑ Schematyzm Prowincji św. Jadwigi Zakonu Braci Mniejszych w Polsce. Wrocław: Wydawnictwo św. Antoniego, 2010, s. 12, 58, 79.
- ↑ a b c d e f g Biografia Hugolina Langkammera na stronie Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. [on-line] [dostęp: 2021-02-06]
- ↑ Duchowieństwo diecezjalne oraz członkowie męskich instytutów życia konsekrowanego i stowarzyszeń życia apostolskiego 2005, wyd. Apostolicum, Ząbki 2006.
- ↑ M. S. Wróbel, Osoba Ojca Hugolina Langkammera, [w:] "Deus meus et omnia. Księga Pamiątkowa ku czci o. prof. Hugolina Langkammera OFM w 50. rocznicę święceń kapłańskich", Wydawnictwo KUL, Lublin 2005, s. 1-3. ISBN 83-7363-316-2.
- ↑ Ks. prof. zw. dr hab. Hugolin Helmut Langkammer OFM, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2021-02-06].
- ↑ Zmarł o. prof. Hugolin Langkammer, artykuł na stronie archidiecezji lubelskiej z dn. 29.01.2021 r. [on-line] [dostęp: 2021-02-06]
- ↑ Monitor Polski, poz. 78
- ↑ O wszystkich odznaczeniach i wyróżnieniach zob. M. S. Wróbel, Osoba Ojca Hugolina Langkammera, s. 2-3.
Linki zewnętrzne
edytuj- Hugolin Langkammer, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2021-01-31].
- Biografia Hugolina Langkammera na stronie Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. [on-line] [dostęp: 2021-02-06]