Herman Cedercreutz, Herman Tersmeden (ur. 13 lutego 1684, zm. 24 listopada 1754 w Sztokholmie) – szwedzki radca państwowy i dyplomata.

Herman Cedercreutz
ilustracja
Data urodzenia

13 lutego 1684

Data i miejsce śmierci

24 listopada 1754
Sztokholm

Zawód, zajęcie

radca państwowy, dyplomata

Odznaczenia
Order Królewski Serafinów (Szwecja) Order Świętego Aleksandra Newskiego (Imperium Rosyjskie)

Pochodzenie

edytuj

Herman Cedercreutz urodził się jako Herman Tersmeden. Jego rodzicami byli Reinhold Tersmeden i Christina Börstelia. Gdy jego ojciec zmarł w 1698, matka poślubiła namiestnika prowincji (landshövding) Jonasa Folkerna, który w roku 1711 został uszlachcony jako Jonas Cedercreutz, które to nazwisko przejął potem Herman. W roku 1719 obaj zostali uhonorowani tytułem barona.

Kariera

edytuj

Po nauce jako praktykant (auskultant) w Sądzie Nadwornym (Svea hovrätt) młody Herman Tersmeden został, razem z hrabią Andersem Leijonstedtem, wysłany w misję dyplomatyczną do Berlina, gdzie przebywali do 1707 roku, po czym król Karol XII przywołał go do Altranstädt w Saksonii, by służył jako sekretarz Aleksandrowi Sobieskiemu. W roku 1709 Stanisław Leszczyński polecił mu wyruszyć ze Stralsundu do Bendery, gdzie Cedercreuz pracował w królewskiej kancelarii polowej, odwiedzając w celach dyplomatycznych Konstantynopol i Adrianopol.

Herman Cedercreutz powrócił w 1715 do Szwecji, gdzie w roku 1719 został członkiem Rady Wojennej (Krigsråd). W latach 1722–1727 był posłem w Petersburgu, gdzie zdobył zaufanie carycy Elżbiety I. W roku 1727 został sekretarzem stanu, w 1736 prezydentem Kommerskollegium, a w 1742 radcą stanu (Riksråd).

Posiadał wiele odznaczeń, m.in.: Order Królewski Serafinów i rosyjski Order Aleksandra Newskiego.

Misje dyplomatyczne

edytuj
 
Herb Hermana Cedercreutza z Królewskim Orderem Serafinów i rosyjskim Orderem św. Andrzeja Apostoła Pierwszego Powołania

Herman Cedercreutz popierał jako radca politykę odprężenia, którą realizował minister Arvid Horn, a po upadku tegoż, przeszedł do partii zwolenników Horna Mösspartiet.

W roku 1743 Cedercreuz i Erik Mathias von Nolcken negocjowali warunki, na jakich miał być zawarty traktat w Åbo. Dzięki jego staraniom udało się wówczas utrzymać Nyland przy Szwecji.

W latach 1744–1745 jako największy ekspert od spraw rosyjskich znów był posłem w Petersburgu, by omówić kwestie związaną z rozejmem.

Rodzina

edytuj

Cedercreutz był dwukrotnie żonaty, pierwszą jego żoną została w 1721 Märta Beata Posse (1691–1738), drugą zaś w roku 1750 Maria Campbell (1721–65). Jedyna córka Christina urodzona w 1722 nie przeżyła.

Linki zewnętrzne

edytuj