Heretycy Diuny

Heretycy Diuny
Heretics of Dune
Autor	Frank Herbert
Typ utworu	science fiction
	Wydanie oryginalne
Miejsce wydania	Stany Zjednoczone
Język	angielski
Data wydania	1984
Wydawca	G.P. Putnam’s Sons
poprzednia; Bóg Imperator Diuny	następna; Diuna: Kapitularz

Heretycy Diuny – piąta część Kronik Diuny Franka Herberta, wydana w 1984 roku.

Fabuła

Akcja rozgrywa się 1500 lat po śmierci imperatora Leto II. Władca ten nie cieszy się teraz dobrą sławą, zwany jest Tyranem. Nie ma Imperium, władzę nad ludzkością przejęły w praktyce Bene Gesserit, duże wpływy mają też Tleilaxanie. Wiele grup ludzkich skolonizowało nieznane dotychczas systemy planetarne, tworząc tzw. Rozproszenie. Grupą która powraca z Rozproszenia są Dostojne Matrony. Istnieją przesłanki, że uciekają one przed dysponującą ogromnymi możliwościami obcą inteligencją.

Dostojne Matrony próbują przejąć władzę nad Starym Imperium za pomocą swoich zdolności uwodzenia i zniewalania mężczyzn. Budzi to sprzeciw Bene Gesserit, które namawiają przywódcę Tleilaxan, Waffa Entio, do wyjawienia tego co jego naród wie o najeźdźcach. Przez przypadek jedna z sióstr odkrywa że Tleilaxanie, ukrywający swą religię, są w rzeczywistości sufitami i czczą Leto II jako proroka, a czerwie jako jego wcielenie. Wykorzystują one Szienę - nastoletnią mieszkankę Rakis posiadającą kontrolę nad czerwiami, wychowaną przez Bene Gesserit, do podporządkowania sobie Waffa.

Pod koniec powieści Dostojne Matrony niszczą planetę Rakis. Z jej mieszkańców udaje się ocaleć tylko Szienie. Przeżywa też tylko jeden czerw, zabrany przez Bene Gesserit na statek kosmiczny